«Η κριτική μας προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αυστηρά πολιτική»

«Διεκδικούμε τις αξίες και την ιστορική παρακαταθήκη μιας Αριστεράς ανιδιοτελούς και βαθύτατα δημοκρατικής», 

λέει στην «Εφ.Συν.» ο Κώστας Ήσυχος |  

 

Συντάκτης:Νόρα Ράλλη, efsyn

 

Ο Κώστας Ήσυχος, πρώην αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πλέον υπεύθυνος Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας της Λαϊκής Ενότητας, απαντά για τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, τη ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, το νέο κόμμα της Κωνσταντοπούλου και τις εξελίξεις στη Λατινική Αμερική, όπου και γεννήθηκε.


• Σχεδόν ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα, έξι μήνες μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και λίγες μέρες μετά τη σύσταση νέου κόμματος από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, πού βρίσκεται η ΛΑ.Ε.; Γιατί είστε χωριστά και με Κωνσταντοπούλου και με Λαπαβίτσα ενώ ξεκινήσατε μαζί;
Η εποχή της μονολιθικής Αριστεράς μάς έχει αφήσει. Η ΛΑ.Ε. σήμερα αποτελείται από κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που εργάζονται για ένα ευρύτατο πατριωτικό, ταξικό, δημοκρατικό μέτωπο. Δεν διεκδικούμε την απόλυτη και μοναδική αλήθεια. Διεκδικούμε τις αξίες και την ιστορική παρακαταθήκη μιας Αριστεράς ανιδιοτελούς και βαθύτατα δημοκρατικής. Οι δυνάμεις που συναποτελούν τη ΛΑ.Ε. μπορεί να έχουν διαφορετικές αφετηρίες, έχουν όμως συνειδητοποιήσει τη μεγάλη ιστορική πρόκληση.
Η δημιουργία της Πλεύσης Ελευθερίας είναι ένα θετικό γεγονός και η δυνατότητα προγραμματικής συνεργασίας με τη ΛΑ.Ε. είναι μπροστά μας. Σε ό,τι αφορά τον Κώστα Λαπαβίτσα, η προσπάθεια του ίδιου, του Οσκαρ Λαφοντέν αλλά και άλλων αριστερών προσωπικοτήτων να δημιουργήσουν ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο αμφισβήτησης της «γερμανικής Ευρώπης» και της δικτατορίας του ευρώ, μπορεί να συμβάλει δημιουργικά στην οικοδόμηση ενός πανευρωπαϊκού κινήματος που τόσο ανάγκη το έχουμε εμείς, αλλά και ευρωπαϊκοί λαοί.

• Στο σχέδιο των προγραμματικών θέσεων της ΛΑ.Ε. αναφέρετε πως «η Λαϊκή Ενότητα φέρει μέσα της ιδεολογικά και αξιακά γονίδια από όλα τα μεγάλα κινήματα κοινωνικής και εθνικής χειραφέτησης» (επαναστάσεις, ΕΑΜ, Μάης ’68 κ.λπ.) και ο κ. Λαφαζάνης είπε πως θα δημιουργήσει το νέο ΕΑΜ. Τι ακριβώς εννοείτε με όλες αυτές τις αναφορές στην ιστορία της Αριστεράς;
Η μνημονιακή κατοχή της χώρας μας είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Η συνθηκολόγηση στο 3ο Μνημόνιο και η «ανάγκη του πολιτικού ρεαλισμού» ως επιχειρήματα μετά το νικηφόρο 62% του λαού μας ανήκουν στη μεταλλαγμένη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που σε μια νύχτα ξανάφερε τα νεοφιλελεύθερα επιχειρήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων ως δικά της.
«Ανέστησε» μια πεθαμένη Ν.Δ. Εφερε ό,τι πιο παρακμιακό και γραφικό στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Κυρίως τραυμάτισε την έννοια και το περιεχόμενο της Αριστεράς, που δεν είναι απλά μια λέξη. Αυτό το ζεσταμένο πιάτο δεν ξανατρώγεται. Η ανάγκη να αντλήσουμε από τα ιστορικά παραδείγματα μιας Αριστεράς ατρόμητης και ασυμβίβαστης, με σχέδιο και αυτοπεποίθηση, που συγκινεί τον νου και την καρδιά επιβάλλεται. Εμείς πιστεύουμε ότι το «κόκκινο νήμα» της ιστορίας ποτέ δεν κόπηκε.

• Υποστηρίζετε ότι η χώρα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη και να επιστρέψει στο εθνικό νόμισμα. Πότε θα δώσετε στη δημοσιότητα το σχέδιό σας γι’ αυτήν τη μετάβαση;
Υποστηρίζουμε το εθνικό νόμισμα, σε εναρμόνιση με ένα συνολικό σχέδιο ανασυγκρότησης και με μια πολυδιάστατη ριζοσπαστική εξωτερική πολιτική της χώρας για έξοδο από την κρίση. Και οι Γερμανοί πολιτικοί μιλούν για έξοδο από το ευρώ. Η διαφορά βρίσκεται στο ότι η αποικιοποίηση της χώρας μπορεί να συνεχιστεί «α λα γερμανικά», ακόμα και με εθνικό νόμισμα. Η πρότασή μας βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των απόψεων.
Θα είναι στοιχειοθετημένη και εμπεριστατωμένη, επιστημονικά επεξεργασμένη και κοινωνικά μάχιμη. Το ευρώ δεν είναι απλώς ένα νόμισμα. Είναι ένα σύστημα αξιών, με κοινωνικές και γεωπολιτικές πτυχές. Ολο και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται, ιδιαίτερα η νεολαία, ότι ο μύθος του ευρώ είναι μια φτηνή και επικίνδυνη ψευδαίσθηση.

• Απ’ ό,τι φαίνεται, η ΛΑ.Ε. θα είναι κάτι παρόμοιο με αυτό που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ τα πρώτα χρόνια. Το οργανωτικό μοντέλο δοκιμάστηκε, αναπτύχθηκε, ωστόσο όταν ήρθε σε επαφή με την πραγματικότητα ως κυβέρνηση, κλονίστηκε και διασπάστηκε. Γιατί το επαναλαμβάνετε;
Η ΛΑ.Ε. δεν μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ νούμερο 2. Θα αντλήσουμε κάθε τι θετικό από την πορεία δημιουργίας του, όπως και κάθε θετικό δεδομένο απ’ όλες τις δυνάμεις που συναποτελούν τη ΛΑ.Ε.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να επιδιώξουμε τον κυβερνητισμό ως μοναδικό στόχο. Η ενσωμάτωση σ’ ένα πολιτικό σύστημα που είναι «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα των διαχειριστών ταιριάζει απόλυτα στο σημερινό παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι σε μας.

• Πολλά στελέχη σας -και ιδιαίτερα ο επικεφαλής της ΛΑ.Ε.- χρησιμοποιούν εναντίον της κυβέρνησης και του Τσίπρα, προσωπικά, σκληρές εκφράσεις. Αλήθεια, πιστεύετε ότι ο πρωθυπουργός είναι προδότης και ευρώδουλος;
Η κριτική μας προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αυστηρά πολιτική και δεν προσωποποιείται. Εννοιες και φράσεις που παραπέμπουν σε προδοσία ιδεών, προγραμμάτων, ηθικών δεδομένων της Αριστεράς, εμπεριέχονται σε μια ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση που είμαστε υποχρεωμένοι να θέτουμε όταν η έννοια Αριστερά διασύρεται από τους αντιπάλους μας, την ολιγαρχία και τα χειραγωγούμενα ισχυρά μιντιακά συγκροτήματα.
Η Αριστερά στην κυβέρνηση έπαψε να υπάρχει από τη στιγμή που η ηγεσία της πήρε διαζύγιο από τις κοινωνικές δυνάμεις που την έφεραν στην κυβέρνηση. Εμείς μείναμε συνεπείς στις ιδέες μας, στο πρόγραμμα που έφερε την Αριστερά στην κυβέρνηση τον Γενάρη του ’15. Και θα συνεχίσουμε έτσι.

• Στη Λατινική Αμερική οι ισορροπίες αλλάζουν διαρκώς. Στην Αργεντινή, με τον νεοφιλελεύθερο, πάμπλουτο Μαουρίτσιο Μάκρι, τα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας έχουν εκτοξευτεί. Στη Βολιβία, ο Εβο Μοράλες έχασε το δημοψήφισμα, και στη Βενεζουέλα ο κλοιός στενεύει γύρω από τον πρόεδρο Μαδούρο. Τι σηματοδοτούν αυτές οι εξελίξεις και τι μηνύματα πρέπει να λάβουν οι πολιτικοί σχηματισμοί στην Ελλάδα;
Ο,τι συνέβη στη Λατινική Αμερική τα τελευταία 20 χρόνια δεν είναι μια ιστορική παρένθεση. Οι χούντες τώρα δεν εξουσιάζουν με τανκς και σφαίρες, αλλά με «θεσμικό» τρόπο, με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα (δείτε Βραζιλία τώρα και Παραγουάη πριν από λίγα χρόνια). Με μιντιακές «πορτοκαλί επαναστάσεις».
Λάθη και παραλείψεις κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική, που σε ορισμένες περιπτώσεις υποβαθμίζουν τον λαϊκό παράγοντα και υποτιμούν τον αντίπαλο, είναι υπαρκτές. Εάν κάποιοι μεταμοντέρνοι αναλυτές, της δήθεν Αριστεράς, θέλουν να δικαιολογήσουν ότι καλώς ο ΣΥΡΙΖΑ συνθηκολόγησε γιατί στη Λατινική Αμερική έχουμε τη σημερινή κατάσταση, τότε δεν είναι απλώς ανιστόρητοι, αλλά και πολιτικά επικίνδυνοι.
Η δεξαμενή της Ιστορίας δεν προσφέρεται για μονοσήμαντες αναγνώσεις. Από τη στιγμή που η ήπειρος γέννησε και γεννά ακόμα επαναστάτες, οι ιδέες τού Τσε παραμένουν ακόμα επίκαιρες, καταλαβαίνουμε ότι η Αριστερά είναι πολύ «σκληρή για να πεθάνει». Αυτό το γνωρίζουν οι αντίπαλοι. Πρέπει και εμείς να γνωρίζουμε τις δυνατότητές μας.