Μετά
την αποκάλυψη πως στα Paradise Papers υπάρχουν -εκτός από τη Μαρέβα
Μητσοτάκη- και τα ονόματα πολλών Ελλήνων ολιγαρχών και καναλαρχών, έχει
πέσει μια παράξενη σιωπή. Ή μήπως δεν είναι παράξενη;
Άνθρωποι που έχουν ξεσκιστεί να μας πείσουν πως για την χρεοκοπία της
χώρας ευθύνονται τα τυροπιτάδικα που δεν έκοβαν αποδείξεις, δεν έχουν
να πουν ούτε μια κουβέντα για τους ολιγάρχες που αποφεύγουν τη
φορολόγηση.
«Πνευματικοί άνθρωποι» και «άνθρωποι της Τέχνης» που βρίζουν όλη μέρα
τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τον Πολάκη και τα άλλα παιδιά -με τα πιο
χυδαία και απαξιωτικά σχόλια- δεν έχουν να πουν ούτε μια κουβέντα για
τον Γιάννη Αλαφούζο και τα άλλα παλικάρια των Paradise Papers.
Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι που προσπαθούν να μας πείσουν πως η
Ελλάδα χρεοκόπησε το 2015 που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ -και όχι το 2010
όπως έγινε στην πραγματικότητα- κάνουν συστηματικά γαργάρα όλα τα
εγκλήματα των ολιγαρχών.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Μήπως τους έχουν αγορασμένους;
Αυτό πρέπει να συμβαίνει. Δεν βλέπω άλλη εξήγηση.
Καταλαβαίνω πως πολλοί «πνευματικοί άνθρωποι» και πολλοί δημοσιογράφοι
έχασαν την πρόσβαση στη μάσα.
Η πρόσβαση στη μάσα ήταν εγγυημένη με τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ την έχασαν.
Και έχουν λυσσάξει γιατί θέλουν να αποκτήσουν και πάλι πρόσβαση στη μάσα.
Για να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στη μάσα, πρέπει να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στη μάσα τα αφεντικά τους.
Για να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στη μάσα τα αφεντικά τους, πρέπει να γίνει ξανά κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία.
Γιατί δεν λένε ευθέως την αλήθεια -ότι θέλουν να αποκτήσουν πρόσβαση
στη μάσα- και έχουν ξεσκιστεί στα κηρύγματα μίσους κατά των συριζαίων;
Δηλαδή, εγώ λέω πως οι συριζαίοι είναι απατεώνες αλλά αφενός δεν
περιμένω τίποτα από τους συριζαίους -και από κανέναν άλλον- και αφετέρου
λέω πως και οι νεοδημοκράτες είναι απατεώνες.
Πώς είναι δυνατόν να ξεχάσω ότι Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ οδήγησαν τη
χώρα στην χρεοκοπία και πως κανένας δεν οδηγήθηκε στην Δικαιοσύνη και να
κάνω υστερίες μόνο εναντίον των συριζαίων;
Είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος του πνεύματος -ή έστω ένας αξιοπρεπής
άνθρωπος- και να δέχεσαι να πηγαίνεις σε κανάλια ανθρώπων που έχουν
offshore για να αποφύγουν την φορολογία;
Επίσης, είναι δυνατόν να πιστεύεις πως μπορεί να το κάνεις αυτό και να σε πάρει κάποιος στα σοβαρά;
Αντί να τεθεί ευθέως το θέμα πως άνθρωποι που έχουν τα χρήματά τους
σε φορολογικούς παραδείσους δεν μπορούν να είναι ιδιοκτήτες καναλιών, οι
«πνευματικοί άνθρωποι» πάνε σε αυτά τα κανάλια και μας λένε πόσο χαζός
είναι ο Τσίπρας.
Ενώ εσείς που, από την απελπισία σας να ξαναπέσετε στη μάσα,
στηρίζετε το ζαβό παιδί του Μητσοτάκη και τον Άδωνι, τον ηγέτη των
ηλιθίων, είστε πάρα πολύ έξυπνοι.
Βέβαια, η Ελλάδα είναι η λούμπεν χρεοκοπημένη χώρα που λούμπεν κάφροι
γίνονται στρατός των λούμπεν ολιγαρχών και των μαφιόζων που έχουν
ποδοσφαιρικές ομάδες.
Αυτό είναι το «κοινό». Σε αυτούς απευθύνονται.
Στα Paradise Papers -και σε όλα τα ανάλογα Papers- δεν έχουν βρεθεί ακόμα ονόματα συριζαίων.
Έχουν βρεθεί ονόματα νεοδημοκρατών και ολιγαρχών που στηρίζουν με λύσσα το σύστημα Μητσοτάκη.
Αυτό επιτρέπεται να το λέμε ή είναι επικίνδυνο;
Μοιάζει πολύ επικίνδυνο πια στην Ελλάδα να μην είσαι με κανέναν.
Μοιάζει επικίνδυνο να λες την γνώμη σου, χωρίς να έχεις από πίσω σου έναν ολιγάρχη, την κυβέρνηση ή ένα κόμμα.
Ακόμα, μοιάζει επικίνδυνο να έχεις αρνηθεί τα λεφτά τους ή τις «προσφορές» τους.
Το σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα -και απαρτίζεται από πολιτικούς,
ολιγάρχες, δικαστές, δημοσιογράφους και «πνευματικούς ανθρώπους»- είναι
ακόμα πάνω στη σκηνή.
Και πλασάρεται ως «νέο» και «ελπιδοφόρο».
Δεν είναι.
Είναι καταστροφικό. Για τη χώρα και τους πολίτες.
Κι εγώ θεωρώ πως πρέπει να το πω.
Και το λέω.
(Tell me I’m wrong.)
