Είναι όλοι εκείνοι που, ενώ ευθύνονται για τη χρεοκοπία της χώρας, συναγωνίζονταν στο ποιος θα βρει τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να πληρώσει ο κόσμος της εργασίας τη δική τους χρεοκοπία. Είναι εκείνοι που στο δημοψήφισμα μετρήθηκαν και όλοι τους αλλά και ο καθένας τους ξεχωριστά βρέθηκε ... λιποβαρής - δυστυχώς ο Τσίπρας, το ίδιο βράδυ που το μήνυμα με την ετυμηγορία του κόσμου της εργασίας ήταν σαφές, τους έδωσε το φιλί της ζωής.
Είναι εκείνοι που πετσόκοψαν μισθούς, συντάξεις και γενικά ασέλγησαν στο κοινωνικό σώμα επιβάλλοντας την βαρβαρότητα των μνημονίων για να σωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες που ρισκάριζαν και κερδοσκοπούσαν ασύστολα.
Όλοι εκείνοι, λοιπόν, επανεμφανίζονται και, λες και απευθύνονται σε λωτοφάγους, θέλουν να μας ... ξανασώσουν (αχόρταγοι και άπληστοι θέλουν να τους ξαναταΐσουμε δηλαδή !!!).
Βρίσκουν και κάνουν. Σήμερα, που κυριαρχεί η εκκωφαντική σιωπή της ήττας, βρήκαν χώρο και ευκαιρία να βγουν στο φως ελπίζοντας να ξαναστήσουν το “κίνημα” των βολεμένων της περιόδου παντοδυναμίας τους - γιατί πραγματικό κοινωνικό κίνημα δεν μπορεί να δημιουργηθεί βασισμένο σε πρόσωπα και υλικά του παρελθόντος, σε εκείνους και εκείνα δηλαδή που μας έφεραν σε αυτό το χάλι (το πιθανότερο είναι να μας πάνε ακόμη πιο κάτω με δικαιολογία και άλλοθι ότι “δεν φταίμε εμείς αλλά οι προηγούμενοι που μας έχουν δεσμεύσει”).
Βέβαια, ούτε ένα απελευθερωτικό κοινωνικό κίνημα από τα κάτω και από τους “κάτω” που θα εγκαταλείψει κάθε λογική ανάθεσης, θα απελευθερώσει ενέργεια , θα δώσει χώρο και δυνατότητα να εκφραστεί η οργή και θα αμφισβητήσει συνολικά τη σημερινή κοινωνική και πολιτική οργάνωση είναι εύκολο να δημιουργηθεί (βέβαια, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς και μακάρι η κοινωνία να μας εκπλήξει ευχάριστα αυτή τη φορά).
Η.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου