Πόρισμα-φωτιά για τις φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα

Συντάκτης: 

Στέργιος Ζιαμπάκας, Ντίνα Δασκαλοπούλου, efsyn 28/12/'17

Ακραίο μεν το καιρικό φαινόμενο, ακρότατη δε η ανθρώπινη αυθαιρεσία και η γραφειοκρατία. Αυτό, συνοπτικά, προκύπτει για τις αιτίες των φονικών πλημμυρών που έπληξαν τη Μάνδρα (με τραγικό απολογισμό 24 νεκρούς), βάσει του πορίσματος κλιμακίου επιθεωρητών του γραφείου της Γενικής Επιθεωρήτριας Δημόσιας Διοίκησης, που αποκαλύπτει σήμερα η «Εφ.Συν.».

Εμείς, ως άνεμος Δικαίου

[ Κώστας Καναβούρης / Arti news / 23.11.17 ]

       
Όποιος νομίζει ότι η φονική πλημμύρα στην Μάντρα και Νέα Πέραμο Αττικής και η άθλια μέθοδος φοροδιαφυγής μέσω off shore εταιριών, δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, είναι βαθιά νυχτωμένος. Συνδέονται υπό την έννοια ότι ανήκουν στην ίδια χωρεία της κοινωνικής σκαιότητας που περιφρονεί τους πάντες και τα πάντα. Και έτσι, δεδομένων των συνθηκών, μεταλλάσσεται σε κοινωνική αγριότητα που μετατρέπει τον βίο σε αβίωτο, οριστικά. Δηλαδή τον φονεύει. Το ότι όλη αυτή η διαδικασία γίνεται με νόμιμους τρόπους δεν απαλύνει την σκαιότητα της υφής της, ούτε εξαφανίζει την οριστική της βιαιότητα. Το αντίθετο συμβαίνει: κάνει ακόμα πιο σκαιά την σκαιότητα, κάνει ακόμα πιο βίαιη την βιαιότητα.

Περί ανθρωποφαγίας...

Συνήθως όταν μιλάμε για ανθρωποφαγία στην πολιτική εννοούμε την τάση ή την ανάγκη των πολλών, μιας κοινότητας, μιας κοινωνίας που όντας εθελότυφλη τείνει να καταβροχθίσει κάποιον ικανό, ικανότατο πολιτικό ηγέτη – γιατί δεν θέλει να δει την αξία του. 

Μια παράξενη σιωπή για τα Paradise Papers

 

23 Νοέ, ’17 10:35 ΠΜ

 

Μετά την αποκάλυψη πως στα Paradise Papers υπάρχουν -εκτός από τη Μαρέβα Μητσοτάκη- και τα ονόματα πολλών Ελλήνων ολιγαρχών και καναλαρχών, έχει πέσει μια παράξενη σιωπή. Ή μήπως δεν είναι παράξενη;

Άνθρωποι που έχουν ξεσκιστεί να μας πείσουν πως για την χρεοκοπία της χώρας ευθύνονται τα τυροπιτάδικα που δεν έκοβαν αποδείξεις, δεν έχουν να πουν ούτε μια κουβέντα για τους ολιγάρχες που αποφεύγουν τη φορολόγηση.

«Πνευματικοί άνθρωποι» και «άνθρωποι της Τέχνης» που βρίζουν όλη μέρα τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τον Πολάκη και τα άλλα παιδιά -με τα πιο χυδαία και απαξιωτικά σχόλια- δεν έχουν να πουν ούτε μια κουβέντα για τον Γιάννη Αλαφούζο και τα άλλα παλικάρια των Paradise Papers.
Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι που προσπαθούν να μας πείσουν πως η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2015 που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ -και όχι το 2010 όπως έγινε στην πραγματικότητα- κάνουν συστηματικά γαργάρα όλα τα εγκλήματα των ολιγαρχών.

Γιατί συμβαίνει αυτό;
Μήπως τους έχουν αγορασμένους;
Αυτό πρέπει να συμβαίνει. Δεν βλέπω άλλη εξήγηση.

Καταλαβαίνω πως πολλοί «πνευματικοί άνθρωποι» και πολλοί δημοσιογράφοι έχασαν την πρόσβαση στη μάσα.
Η πρόσβαση στη μάσα ήταν εγγυημένη με τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ την έχασαν.

Και έχουν λυσσάξει γιατί θέλουν να αποκτήσουν και πάλι πρόσβαση στη μάσα.
Για να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στη μάσα, πρέπει να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στη μάσα τα αφεντικά τους.

Για να αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στη μάσα τα αφεντικά τους, πρέπει να γίνει ξανά κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία.
Γιατί δεν λένε ευθέως την αλήθεια -ότι θέλουν να αποκτήσουν πρόσβαση στη μάσα- και έχουν ξεσκιστεί στα κηρύγματα μίσους κατά των συριζαίων;

Δηλαδή, εγώ λέω πως οι συριζαίοι είναι απατεώνες αλλά αφενός δεν περιμένω τίποτα από τους συριζαίους -και από κανέναν άλλον- και αφετέρου λέω πως και οι νεοδημοκράτες είναι απατεώνες.
Πώς είναι δυνατόν να ξεχάσω ότι Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία και πως κανένας δεν οδηγήθηκε στην Δικαιοσύνη και να κάνω υστερίες μόνο εναντίον των συριζαίων;

Είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος του πνεύματος -ή έστω ένας αξιοπρεπής άνθρωπος- και να δέχεσαι να πηγαίνεις σε κανάλια ανθρώπων που έχουν offshore για να αποφύγουν την φορολογία;
Επίσης, είναι δυνατόν να πιστεύεις πως μπορεί να το κάνεις αυτό και να σε πάρει κάποιος στα σοβαρά;

Αντί να τεθεί ευθέως το θέμα πως άνθρωποι που έχουν τα χρήματά τους σε φορολογικούς παραδείσους δεν μπορούν να είναι ιδιοκτήτες καναλιών, οι «πνευματικοί άνθρωποι» πάνε σε αυτά τα κανάλια και μας λένε πόσο χαζός είναι ο Τσίπρας.
Ενώ εσείς που, από την απελπισία σας να ξαναπέσετε στη μάσα, στηρίζετε το ζαβό παιδί του Μητσοτάκη και τον Άδωνι, τον ηγέτη των ηλιθίων, είστε πάρα πολύ έξυπνοι.
 
Βέβαια, η Ελλάδα είναι η λούμπεν χρεοκοπημένη χώρα που λούμπεν κάφροι γίνονται στρατός των λούμπεν ολιγαρχών και των μαφιόζων που έχουν ποδοσφαιρικές ομάδες.
Αυτό είναι το «κοινό». Σε αυτούς απευθύνονται.
Στα Paradise Papers -και σε όλα τα ανάλογα Papers- δεν έχουν βρεθεί ακόμα ονόματα συριζαίων.
Έχουν βρεθεί ονόματα νεοδημοκρατών και ολιγαρχών που στηρίζουν με λύσσα το σύστημα Μητσοτάκη.

Αυτό επιτρέπεται να το λέμε ή είναι επικίνδυνο;
Μοιάζει πολύ επικίνδυνο πια στην Ελλάδα να μην είσαι με κανέναν.
Μοιάζει επικίνδυνο να λες την γνώμη σου, χωρίς να έχεις από πίσω σου έναν ολιγάρχη, την κυβέρνηση ή ένα κόμμα.

Ακόμα, μοιάζει επικίνδυνο να έχεις αρνηθεί τα λεφτά τους ή τις «προσφορές» τους.
Το σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα -και απαρτίζεται από πολιτικούς, ολιγάρχες, δικαστές, δημοσιογράφους και «πνευματικούς ανθρώπους»- είναι ακόμα πάνω στη σκηνή.
Και πλασάρεται ως «νέο» και «ελπιδοφόρο».
Δεν είναι.

Είναι καταστροφικό. Για τη χώρα και τους πολίτες.
Κι εγώ θεωρώ πως πρέπει να το πω.
Και το λέω.

(Tell me I’m wrong.)

Read more: https://pitsirikos.net/2017/11/

Τα φαντάσματα του παρελθόντος επανεμφανίζονται

Πρόσφατα είδαμε κάποια φαντάσματα των τελευταίων δεκαετιών που νομίζαμε -κακώς – ότι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Αυτά τα φαντάσματα ανήκουν φυσικά στο πολιτικό κατεστημένο, στην “ομάδα των προθύμων” που στο δημοψήφισμα με το περήφανο ΟΧΙ του λαού, βρέθηκαν στην αντίπερα με εκείνον όχθη – όπως άλλωστε έκαναν όλη την περίοδο της παντοδυναμίας τους. 
 
Είναι όλοι εκείνοι που, ενώ ευθύνονται για τη χρεοκοπία της χώρας, συναγωνίζονταν στο ποιος θα βρει τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να πληρώσει ο κόσμος της εργασίας τη δική τους χρεοκοπία. Είναι εκείνοι που στο δημοψήφισμα μετρήθηκαν και όλοι τους αλλά και ο καθένας τους ξεχωριστά βρέθηκε ... λιποβαρής - δυστυχώς ο Τσίπρας, το ίδιο βράδυ που το μήνυμα με την ετυμηγορία του κόσμου της εργασίας ήταν σαφές, τους έδωσε το φιλί της ζωής. 
 
Είναι εκείνοι που πετσόκοψαν μισθούς, συντάξεις και γενικά ασέλγησαν στο κοινωνικό σώμα επιβάλλοντας την βαρβαρότητα των μνημονίων για να σωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες που ρισκάριζαν και κερδοσκοπούσαν ασύστολα.

Όλοι εκείνοι, λοιπόν, επανεμφανίζονται και, λες και απευθύνονται σε λωτοφάγους, θέλουν να μας ... ξανασώσουν (αχόρταγοι και άπληστοι θέλουν να τους ξαναταΐσουμε δηλαδή !!!).

Βρίσκουν και κάνουν. Σήμερα, που κυριαρχεί η εκκωφαντική σιωπή της ήττας, βρήκαν χώρο και ευκαιρία να βγουν στο φως ελπίζοντας να ξαναστήσουν το “κίνημα” των βολεμένων της περιόδου παντοδυναμίας τους - γιατί πραγματικό κοινωνικό κίνημα δεν μπορεί να δημιουργηθεί βασισμένο σε πρόσωπα και υλικά του παρελθόντος, σε εκείνους και εκείνα δηλαδή που μας έφεραν σε αυτό το χάλι (το πιθανότερο είναι να μας πάνε ακόμη πιο κάτω με δικαιολογία και άλλοθι ότι “δεν φταίμε εμείς αλλά οι προηγούμενοι που μας έχουν δεσμεύσει”).

Βέβαια, ούτε ένα απελευθερωτικό κοινωνικό κίνημα από τα κάτω και από τους “κάτω” που θα εγκαταλείψει κάθε λογική ανάθεσης, θα απελευθερώσει ενέργεια , θα δώσει χώρο και δυνατότητα να εκφραστεί η οργή και θα αμφισβητήσει συνολικά τη σημερινή κοινωνική και πολιτική οργάνωση είναι εύκολο να δημιουργηθεί (βέβαια, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς και μακάρι η κοινωνία να μας εκπλήξει ευχάριστα αυτή τη φορά).

Η.Γ.

Μανώλης Αναγνωστάκης: Φοβάμαι

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983

Άλντους Χάξλεϋ: Όταν στους σκλάβους θα αρέσει η σκλαβιά

Nein News

Σαν σήμερα, στις 26 Ιουλίου 1894 γεννήθηκε ο Άλντους Χάξλεϋ, ο συγγραφέας του απελπιστικά προφητικού βιβλίου επιστημονικής φαντασίας «Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος» και αυτού που είπε: «Μόνο ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα υπέρ της αποκέντρωσης της εξουσίας και της αυτοοργάνωσης μπορεί να σταματήσει τη σημερινή τάση προς ολοκληρωτισμό. Ένα πραγματικά αποτελεσματικό ολοκληρωτικό κράτος θα είναι αυτό στο οποίο το ισχυρό διευθυντήριο των πολιτικών αρχηγών και της στρατιάς των μάνατζερ ελέγχουν έναν πληθυσμό σκλάβων χωρίς να χρειάζεται να ασκήσουν εξαναγκασμό, γιατί θα τους αρέσει η σκλαβιά τους. Και το να τους αρέσει η σκλαβιά τους έχει ανατεθεί από τα σημερινά ολοκληρωτικά κράτη σε υπουργεία προπαγάνδας, στους εκδότες και τους μηντιάρχες και στους δασκάλους και καθηγητές.»(1962, ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Α.Χ.)

Καλοκαίρι είναι ...

[ Κώστας Καναβούρης / 31.07.17 ]
 
Σκέφτομαι καμιά φορά ότι το καλοκαίρι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διαχείριση του απέραντου και της αφθονίας. Μια τέχνη υψηλής ποιότητας, πάει να πει υψηλής ανθρωπιάς, που την μαθαίνεις μονάχα όταν έχεις κατοικήσει στην πελώρια χώρα του «για πάντα» (που είναι κι αυτό ένα είδος αφθονίας και μάλιστα άχραντης). Και, βέβαια, η χώρα του «για πάντα» είναι η χώρα της παιδικότητας όπου όλα μοιάζουν να μην τελειώνουν ποτέ και πουθενά. Μια χώρα όπου, αν είσαι τυχερός, μαθητεύεις και εθίζεσαι στο αχανές για να μπορέσεις να το αντέξεις, να το ζήσεις τόσο πολύ, τόσο «για πάντα», είτε για μια στιγμή, είτε για μια ολόκληρη ζωή, ώστε το αχανές να γίνεται μια δαπάνη του ασπατάλητου, έτσι που διαρκώς να σου περισσεύει για να μπορείς να την προσφέρεις.

Τσόμσκι : Η Δημοκρατία στην Ευρώπη έχει τελειώσει - Οι εκλογές δεν σημαίνουν πια τίποτε

Η κατάρρευση της Δημοκρατίας και στην Ευρώπη είναι ένα οριστικό γεγονός λέγει ο Τσόμσκι. Οι εκλογές στην Ευρώπη δεν έχουν κανένα νόημα, αναδεικνύονται κυβερνήαεις μειοψηφιών που δεν ασκούν πολιτική ούτε εφαρμόζουν ότι έχουν υποσχεθεί προεκλογικά. Η οικονομία έχει επιβληθεί της πολιτικής δράσης που έχει ξεθωριάσει: Δεν ξέρεις πια τι είναι αριστερά και τι δεξιά.

 “Για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών το ζητούμενο είναι η εργασία. Για τους υπερεθνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, όμως, το διακύβευμα έγκειται στη μείωση των ελλειμμάτων. Τα ελλείμματα διαμορφώνουν πλέον την πολιτική. Και ως προς αυτό η Ευρώπη βρίσκεται σε αλγεινότερη κατάσταση σε σχέση με τις ΗΠΑ”, είπε χαρακτηριστικά.

Kαστοριάδης – Υστερόγραφο στην ασημαντότητα…

Απ' όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου κόσμου – κρίσεις, αντιφάσεις, αντιθέσεις, τομές -, εκείνο που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η ασημαντότητα.

Ας πάρουμε τη διαμάχη ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά. Στις ημέρες μας έχει χάσει το νόημα της. Όχι επειδή δεν υπάρχει υλικό, για να τροφοδοτηθεί μια πολιτική διαμάχη, και μάλιστα μια πολύ σοβαρή διαμάχη. Αλλά επειδή τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά, λίγο έως πολύ, λένε τα ίδια πράγματα.