Η ακροδεξιά «γεννιέται» στο διαδίκτυο

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Arti news/ 27.04.18 ]

Συνέβη στη Μυτιλήνη. Φασίστες επιτέθηκαν με πρωτοφανή βία εναντίον των προσφύγων στην πλατεία Σαπφούς. «Κάψτε τους ζωντανούς», προέτρεπαν. Η κινητοποίηση οργανώθηκε μέσω του διαδικτύου. Συνέβη στις ΗΠΑ, όπου είδαμε νεοφασίστες να μεταφέρουν δάδες κατά το ανάλογο της Κου Κλουξ Κλαν. Στη Charlottesville, μάλιστα, αποκαλύφθηκε το νέο πρόσωπο της άκρας δεξιάς, όπως διαμορφώνεται στο διαδίκτυο.


Η ιστοσελίδα που ιδρύθηκε στις ΗΠΑ από τον Glenn Greenwald δείχνει πώς η κουλτούρα του Διαδικτύου διαπερνά το νεοφασιστικό έκτρωμα. Ιδιαίτερα η πρακτική του «τρολαρίσματος», επιχειρεί να προκαλέσει και να παρενοχλήσει τους αντιπάλους –αντιφασίστες, αντιρατσιστές και δημοκράτες- στο διαδίκτυο αρχικά, και στη συνέχεια στον πραγματικό κόσμο.

Ο κυβερνοχώρος, γενικά, γίνεται ο τόπος κάθε εικονοποίησης (στρατηγικής, οικονομικής, πολιτικής...) των κυρίαρχων ελίτ και είναι αυτός που καθιστά δυνατή την ανάπτυξη ενός «ολισμού» που θα ανανεώσει τους ολοκληρωτισμούς του παρελθόντος. Ακριβώς, αυτό συμβαίνει ήδη στις ΗΠΑ με την νεοφασιστική ακροδεξιά («εναλλακτική δεξιά»Alt Right), που αναπτύσσεται τόσο στην κορυφή όσο και στην κοινωνική βάση.

Απέναντι στη βία της νέας -διαδικτυακής- ακροδεξιάς, η αριστερά στις ΗΠΑ και αλλού απαντά με την ανακλαστική αντι-βία των Antifa. Τη βία αυτή, έστω και ως αντιβία, πρώτος καταδίκασε ο Νόαμ Τσόμσκι ως μη ενδεδειγμένη απάντηση, καθώς ηθικά νομιμοποιεί τη βία και πολιτικά είναι υπέρ του πιο βίαιου.

Τι μπορεί να αντιπαραθέσει η Αριστερά στη νεοφασιστική βία; Τον άνθρωπο και την «ανθρωπιά», δηλαδή την αλληλεγγύη στους «κάτω», στους αποκλεισμένους και τους απόκληρους όπου Γης. Η οικουμενικότητα της αλληλεγγύης είναι κρίσιμο κριτήριο καθώς διακρίνεται από την εθνικιστική αλληλεγγύη των νέο-φασιστών. Ένα άλλο κρίσιμο στοιχείο είναι η άρνηση της τεχνολογικής «περίφραξή» μας, που ακυρώνει το νέο ολοκληρωτισμό, ο οποίος εξαλείφει τον ελεύθερο χρόνο ως πηγή της δημιουργικής αταξίας και της ριζοσπαστικής φαντασίας.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση, η Αριστερά θα πρέπει να αναζητήσει την Εντοπία, την επανεύρεση δηλαδή της αρμονίας του ανθρώπου με τη φύση και τη φύση του, όπου η βία επί του χρόνου της κάθε μορφής γέννησης ζωής καταργείται. Θα πρέπει δηλαδή να προβληθεί μία νέα πολιτική και κοινωνική οικολογία της ανθρώπινης ύπαρξης, ένας νέος πολιτισμός... Έτσι που στο τέλος να λέμε μαζί με τον Καμύ: «Δεν γνωρίζω άλλο χρέος πέρα από την αγάπη (για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από φυλή, φύλο και χρώμα).»