21η Απριλίου: Η επέτειος του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών του 1967

«Έχουμε την ελευθερία της σκέψης.

Τώρα χρειαζόμαστε τη σκέψη.»

Καρλ Κράους

 

Μια επέτειος που αποτυπώνει το μακάβριο μορφασμό της Ιστορίας, γιατί δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα αν πούμε ότι από τη χούντα των συνταγματαρχών φθάσαμε σήμερα σε μια νέα χούντα, στη δικτατορική κατοχή της διεθνούς μαφίας του χρήματος και των ανδρεικέλων της (πολιτικών, δημοσιογράφων κλπ). Αλλά ας αφήσουμε προς το παρόν τη νέα δικτατορία και ας πούμε δυο λόγια με αφορμή την 51η επέτειο της δικτατορίας των συνταγματαρχών και των εγκλημάτων της – αφήνοντας στην άκρη το μεγάλο έγκλημα της κατοχής της Κύπρου).

Προκαταβολικά να πούμε ότι τα μεγάλα εγκλήματα δεν συγχωρούνται παρά μόνο από τους συνενόχους και τους νοσταλγούς. Και με αυτήν την έννοια δεν δίνουμε συγχωροχάρτι σε κανέναν νοσταλγό (από άγνοια, καιροσκοπισμό κλπ) της χούντας.

Να πούμε, λοιπόν, καταρχήν για όσους δεν το έχουν ζήσει ή δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ότι στη δικτατορία δεν ισχύει η αρχή της αθωότητας. Την αθωότητά σου πρέπει να την αποδείξεις. Επιπλέον: το ποιος είναι ένοχος και ποιος αθώος είναι στη διακριτική ευχέρεια του αστυνομικού κράτους.

Ακόμη και στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία (αυτή την κουτσουρεμένη μορφή δημοκρατίας) από τη στιγμή που ανατρέπεται το Σύνταγμα και η διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική), η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, ο έλεγχος της εκτελεστικής εξουσίας από τον λαό, τον ανεξάρτητο και ελεύθερο τύπο, το Κοινοβούλιο, ουσιαστικά καταργείται το κράτος δικαίου και ο δρόμος είναι ανοικτός για την κρατική παραβατικότητα, την αστυνομική αυθαιρεσία και το έγκλημα.

Εξάλλου δεν μπορεί να παραβλέπεται ή να να αγνοείται η εγκληματική, η κακουργηματική φύση μορφών εξουσίας και θεσμών όπως είναι κάθε μορφή ολοκληρωτισμού (ναζισμός, φασισμός, κλπ), δικτατορίας, ξενικής κατοχής , κ.α..

Δεν πρέπει, δηλαδή, οι εγκληματικές ενέργειες ανθρώπων των καθεστώτων αυτών να αποδίδονται σε κάποιους “κακούς” ανθρώπους των καθεστώτων που ξέφυγαν, παρέκλιναν από τον κανόνα και δυσφημίζουν τις “καλές” προθέσεις της ηγεσίας. Κάθε άλλο. Τα κακουργήματα, τα εγκλήματα είναι στη φύση αυτών των μορφών εξουσίας.

Απ’ την άλλη δεν μπορεί να απενοχοποιείται η ανθρώπινη φύση, η ατομική ευθύνη των ίδιων των εκτελεστικών οργάνων της χούντας, των ανθρώπων της δηλαδή, παραχωρώντας στον κάθε μορφής εγκληματία τον χαρακτηρισμό του ανεύθυνου. Έτσι, για να μην κοροϊδευόμαστε τουλάχιστον.

Αυτά τα ολίγα.

Τέλος, εν κατακλείδι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ακόμη και σήμερα η ύψιστη επαναστατική αρετή είναι να είσαι πολίτης και όχι οπαδός κάθε εξουσίας. Είναι, ενδεχομένως, ο πιο αποτελεσματικός φραγμός σε κάθε αυθαιρεσία.

Η.Γ.