Του Σταύρου Βασιλειάδη
Η ψήφιση του 3ου μνημονίου σήμανε ουσιαστικά την μετάλλαξη της φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ απο ενα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, σε ένα καθαρά μνημονιακό κόμμα που θα ζήλευε ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έσπευσαν να ωραιοποιήσουν τα σκληρά μέτρα της νέας συμφωνίας, έδειχνε πως πολύ σύντομα θα είχαμε εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητάει απο τον λαό νέα εντολή, με ξεκάθαρο πρόγραμμα το μνημόνιο.Στην προεκλογική αντιπαράθεση των ημερών παρακολουθούμε τα κυβερνητικά στελέχη και τον πρωθυπουργό να προσπαθούν να μας πείσουν πως το μνημόνιο είναι διαχειρίσιμο χρησιμοποιόντας δημιουργικά μαθηματικά και τεχνικές λεπτομέρειες, ενώ η ρητορική της υπεράσπισης της συμφωνίας κινείται γύρω απο δυο βασικά επιχειρήματα.
1. «Το μνημόνιο δεν θα εφαρμοστεί ως έχει γιατί θα βρούμε ισοδύναμα»
Είναι να απορεί κανείς με το συγκεκριμένο επιχείρημα. Πως θα βρεθούν ισοδύναμα μέτρα οταν σε κάθε βήμα της κυβέρνησης θα υπάρχει μια τρόικα να μπλοκάρει οτιδήποτε θα γίνεται προς όφελος του λαού; Για παράδειγμα η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να κρατήσει αυτούσιο ούτε το νομοσχέδιο για τις εκατό δόσεις. Πως θα βρει ισοδύναμα για να καλύψει μειώσεις συντάξεων, αύξηση της φορολογίας και ιδιωτικοποιήσεις;
2. «Πετύχαμε την απομείωση του χρέους»
Όσο κι αν φωνάζουν τα κυβερνητικά στελέχη πως πέτυχαν κάτι σε σχέση με το χρέος η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Δεν έχει επιτευχθεί τίποτα περισσότερο απο αυτό που είχε συμφωνηθεί στο eurogroupτου Νοεμβρίου του 12, το οποίο ήταν πως αν η χώρα καταφέρει πρωτογενή πλεονάσματα, οι εταίροι θα δεχθούν να συζητήσουν για επιμήκυνση του δανείου και μείωση των επιτοκίων. Όταν η προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ακόμη και ως πολιτικό θράσος τύπου ..«successstory», τους πανηγυρισμούς για την συγκεκριμένη «επιτυχία».
Το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ χειρότερο απο τα προηγούμενα και σε τεχνικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, όχι μόνο γιατί τα μέτρα που περιέχει είναι σκληρότερα, αλλά γιατί μαζί του φέρνει απογοήτευση και τσάκισμα της ελπίδας (που ερχόταν). Αυτά με τη σειρά τους φέρνουν απάθεια, αποχή απο τις εκλογές και παύση των διεκδικήσεων απο μεγάλη μερίδα των εργαζομένων. Μπαίνουμε, δηλαδή, σε μια νέα φάση που θα μοιάζει πολύ με την περίοδο της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Τότε που ο λαός –απογοητευμένος απο το πολιτικό προσωπικό των τελευταίων χρόνων- παρακολουθούσε απο τις τηλεοράσεις τη ζωή του να καταστρέφεται , περιμένοντας ένα διαφορετικό φορέα που θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Το μέτωπο ενάντια στα μνημόνια, η εναλλακτική λύση και η εκπροσώπηση του λαού που ακόμα παλεύει (ή θέλει να παλέψει) για τα δικαιώματά του ειναι πιο σημαντική απο ποτέ. Έχουμε υποχρέωση να είμαστε ξανά πρωτοπόροι σε αυτή τη νέα φάση. Δεν πρέπει να αφήσουμε τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του λαού χωρίς στέγη. Πρέπει να φωνάξουμε σε όλο τον κόσμο που αντιστέκεται πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Το «ΟΧΙ» είναι ζωντανό, αλλά πρέπει απο «ωραία ανάμνηση απο το παρελθόν» να μετατραπεί σε «πολιτική επιλογή για το μέλλον». Και με τους αγώνες μας στο δρόμο αλλά και με την ψήφο μας στην κάλπη.
Το δίλλημμα που τίθεται σε αυτές τις εκλογές είναι απο τα σημαντικότερα που έχουν τεθεί ποτέ στην ελληνική κοινωνία. Απο τη μία, ενα φθαρμένο πολιτικό προσωπικό που ακολουθεί τις εντολές τις Ευρώπης εφαρμόζοντας πολιτικές που γεννήθηκαν στη Γερμανία και δεν έχουν καμία σχέση με την βούληση του ελληνικού λαου, και απο την άλλη, αξιοπρέπεια, προοπτική για το μέλλον, και πάνω απ’ όλα δημοκρατία.
Η αποχή απο τις εκλογές, η μη συμμετοχή στα κοινά και η μη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας είναι δώρο στα χέρια των μνημονιακων κομμάτων. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη. Παλεύουμε για τις ζωές μας σε ένα πλατύ μέτωπο κατά των μνημονίων και κατά των εισαγόμενων πολιτικών. ΟΧΙ μέχρι τέλους και θα νικήσουμε!
πηγή..://brigada.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου