Ο καυτός Ιούλιος για το κυβερνητικό κόμμα αποδεικνύει ότι το πρόσωπο
του πρωθυπουργού, αποτελεί πλέον το μόνο λόγο προσέλκυσης νέων ψηφοφόρων
στο ΣΥΡΙΖΑ. Απομένει να δούμε εάν ο ίδιος θέλει να αξιοποιήσει αυτό το
πλεονέκτημα. Από τον Θοδωρή Βαμβακάρη
Η δημοφιλία του Αλέξη Τσίπρα ως κριτήριο «εισόδου- εξόδου» ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο που καταγράφεται και στην έρευνα της QED, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 7/7- 30/7 σε δείγμα 4.574 ατόμων.

Σύμφωνα με την έρευνα, στην εβδομάδα διαπραγματεύσεων μετά το δημοψήφισμα, στους νεοεισελθέντες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το ποσοστό δημοφιλίας του πρωθυπουργού ήταν στο 94%. Με το που επετεύχθη η συμφωνία, το ποσοστό έπεσε στο 88%, για να ξανανέβει στο 93% την εβδομάδα της εσωκομματικής αντιπαράθεσης. Αντίθετα στους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ που εγκαταλείπουν το κόμμα, την εβδομάδα διαπραγματεύσεων μετά το δημοψήφισμα, το ποσοστό δημοφιλίας του Αλέξη Τσίπρα ήταν 58% για να πέσει στο 37% -41% την εβδομάδα της εσωκομματικής αντιπαράθεσης. Την ίδια ώρα ,σε όσους παραμένουν αμετακίνητοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, η δημοφιλία του πρωθυπουργού στον καυτό Ιούλιο δεν έπεσε κάτω από 88% ενώ στη διάρκεια των συντροφικών μαχαιρωμάτων ανέβηκε στο 93%.Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι:
1.Πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ οργανώνεται γύρω από την προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα και όσοι απομακρύνονται από το κόμμα, ούτως ή άλλως, δεν ήταν ποτέ ένθερμοι οπαδοί του. Αντίθετα οι νεοεισερχόμενοι είναι ουσιαστικά θαυμαστές του πρωθυπουργού.
2.Η διαμόρφωση ενός αρχηγοκεντρικού κόμματος θα κάνει πιο ανώδυνη μια ενδεχόμενη διαγραφή διαφωνούντων στελεχών. Ενδεχομένως και να ενισχύσει το αρχηγικό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα.
3.Συγχρόνως, ένα αρχηγοκεντρικό κόμμα με ηγέτη έναν 41 χρονο πρωθυπουργό, είναι προφανές ότι καθιστά μονόδρομο την αποχώρηση όσων τρέφουν ηγετικές φιλοδοξίες (Λαφαζάνης. Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης) προκειμένου να δοκιμάσουν μόνοι τους (ή μαζί) την τύχη τους.
Αυτά είναι τα συμπεράσματα στα οποία οδηγούν οι αριθμοί.
Το ερώτημα όμως παραμένει εάν ό Αλέξης Τσίπρας μπορεί να διαχειριστεί αυτά τα δεδομένα. Δηλαδή εάν διαθέτει πραγματικά τις ικανότητες να σηκώσει το βάρος ενός ηγέτη, το οποίο δείχνουν προς το παρόν μόνον οι αριθμοί. Ακόμα και αν ο ίδιος πιστεύει ότι τις διαθέτει, μένει να το αποδείξει στην πράξη. Τα πρώτα στοιχεία πάντως από την εξάμηνη διακυβέρνηση της χώρας μόνο σε τέτοια συμπεράσματα δεν οδηγούν. Γιατί ένας ηγέτης θα πρέπει να έχει το θάρρος κατ’ αρχάς, να υπερασπίζεται τις επιλογές του και όχι, για παράδειγμα, να υπογράφει συμφωνίες τις οποίες αποκηρύσσει δημόσια μερικές μέρες μετά, υποστηρίζοντας ότι εκβιάστηκε. Κατά δεύτερο θα πρέπει να βρίσκει πειστικά επιχειρήματα για τυχόν αθέτηση των υποσχέσεων του και όχι να υποστηρίζει ότι δεν τις έδωσε ποτέ. Και κατά τρίτο, και κυριότερο, θα πρέπει να επιλέγει κατάλληλους συνεργάτες και όχι να εκτίθεται δημόσια από γραφικούς τύπους που θεωρούν ότι η διοίκηση ενός κράτους είναι πλακίτσα.
ΠΗΓΗ: KLIK Magazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου