Σύντροφοι,
Από την ιδρυ­τι­κή συν­διά­σκε­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τον Δε­κέμ­βριο του 2012 και το ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο τον Ιού­λιο του 2013 έως τις εκλο­γές του 2015 που έφε­ραν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην κυ­βέρ­νη­ση και το Δη­μο­ψή­φι­σμα του Ιου­λί­ου 2015 με το με­γα­λειώ­δες ΟΧΙ του λαού μας, γνω­ρί­ζε­τε ότι, όσοι υπο­γρά­φου­με αυτό το κεί­με­νο, δώ­σα­με όλες μας τις δυ­νά­μεις τόσο στους αντι­μνη­μο­νια­κούς αγώ­νες της πε­ριό­δου και την νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως πρώτη δύ­να­μη της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς, όσο και για την οι­κο­δό­μη­ση ενός κόμ­μα­τος ρι­ζο­σπα­στι­κού, δη­μο­κρα­τι­κού, πο­λυ­τα­σι­κού και αρι­στε­ρού, ενός κόμ­μα­τος των μελών του.
Πάντα υπε­ρα­σπι­στή­κα­με δη­μό­σια τις θέ­σεις των συ­νε­δρί­ων μας και των κομ­μα­τι­κών ορ­γά­νων ακόμα και όταν η προ­σω­πι­κή μας άποψη ήταν δια­φο­ρε­τι­κή και μειο­ψη­φι­κή.
Δώ­σα­με επί­σης όλες μας τις δυ­νά­μεις για την ίδρυ­ση και λει­τουρ­γία της πα­ρά­τα­ξής μας στο ΔΣΑ και αγω­νι­στή­κα­με για ρι­ζο­σπα­στι­κές - δη­μο­κρα­τι­κές  αλ­λα­γές στο χώρο της δι­καιο­σύ­νης.
Όμως οι τε­λευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις με την μνη­μο­νια­κή με­τάλ­λα­ξη του κυ­βερ­νη­τι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η διά­λυ­ση των κομ­μα­τι­κών ορ­γά­νων, η πρω­το­φα­νής πο­λι­τι­κή απα­ξί­ω­ση του συ­γκλο­νι­στι­κού ΟΧΙ του λαού μας, δεν μας αφή­νουν κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο παρά να απο­χω­ρή­σου­με  από την Ο.Μ. του Συ­ρι­ζα Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας, καθώς και από τις θέ­σεις του Συ­ντο­νι­στι­κού της, που κά­ποιοι από εμάς κα­τέ­χου­με.
Δη­λώ­νου­με ταυ­τό­χρο­να ότι συ­ντασ­σό­μα­στε με το  κόμμα «Λαϊκή Ενό­τη­τα»  που μόλις ιδρύ­θη­κε και προ­έρ­χε­ται από τα σπλά­χνα του Συ­ρι­ζα, γιατί στις αρχές του αντα­να­κλώ­νται όλες οι αξίες και τα πο­λι­τι­κά προ­τάγ­μα­τα για τα οποία πα­λέ­ψα­με σε όλη μας τη ζωή.
Για ένα ΟΧΙ μέχρι τέ­λους.
Για την ακύ­ρω­ση των Μνη­μο­νί­ων, την υπε­ρά­σπι­ση της εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας και της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας ακόμα και σε ρήξη με την ευ­ρω­ζώ­νη και την ΕΕ, εάν αυτό απαι­τη­θεί.
Για την υπε­ρά­σπι­ση των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων, για να ανοί­ξει ο δρό­μος για το Σο­σια­λι­σμό του 21ου αι. στη χώρα μας. Για να δεί­ξου­με στους λαούς  και την Αρι­στε­ρά της Ευ­ρώ­πης που τόσο ήλ­πι­σαν στον δικό μας αγώνα, ότι δεν ητ­τη­θή­κα­με. Αλλά συ­νε­χί­ζου­με.
Κα­λού­με όλους τους συ­ντρό­φους που μαζί πο­ρευ­τή­κα­με όλα αυτά τα χρό­νια, να συ­μπα­ρα­τα­χθούν μαζί μας, να δη­μιουρ­γή­σου­με νέες μορ­φές με­τω­πι­κών συ­μπρά­ξε­ων και  ενω­τι­κών κι­νη­μα­τι­κών  πρω­το­βου­λιών, ώστε η «μνη­μο­νια­κή με­τάλ­λα­ξη της κυ­βερ­νη­τι­κής αρι­στε­ράς», να απο­τε­λέ­σει πα­ρέν­θε­ση.
Ο αγώ­νας συ­νε­χί­ζε­ται.

Αντω­νέα Αγ­γε­λι­κή
Γε­ωρ­γού­λης Ερ­νέ­στο
Θε­ο­δω­ρό­που­λος Σα­ρά­ντος
Καψή Νι­κο­λέ­τα
Κο­ντο­γε­ωρ­γο­πού­λου Παυ­λί­να
Κων­στα­ντί­νου Ιωνας
Κων­στα­ντά­κης Αρης (Αρι­στεί­δης)
Μα­ζα­ρά­κης Φώτης – Σπυ­ρί­δων
Μα­κα­ρώ­νας Κυ­ριά­κος
Μη­λια­ρά­κης Πέ­τρος
Μο­σχο­χω­ρί­του Ολγα
Μου­γκα­ρά­κη Εφη
Μπε­λα­ντής Δη­μή­τριος
Ντού­μα Μαρία
Πα­λαιο­λό­γου Τζίνα
Ρου­σου­νέ­λου Κα­τε­ρί­να
Σαλ­τού Ευαγ­γε­λία
Σταυ­ρό­που­λος Νίκος του Φώτη
Ψυλ­λί­δης-Ψυλ­λής Κων/νος