ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ - ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ: H ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ «ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ»

(Τετ. 29/04/15 - 13:45)
Του ΠΑΝΟΥ ΚΟΣΜΑ*

Το –ομολογημένο επισήμως πλέον– λάθος της κυβέρνησης να μη διασφαλίσει έστω χρηματοδότηση υπογράφοντας τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, αποδείχτηκε τρομερά αποτελεσματικό όπλο εκβιασμού στα χέρια των δανειστών.

Για να αντε­πε­ξέλ­θει στις ανά­γκες κα­τα­βο­λής το­κο­χρε­ο­λυ­σί­ων άνω των 5 δισ. ευρώ μέχρι σή­με­ρα, η κυ­βέρ­νη­ση επέ­λε­ξε να δε­σμεύ­σει τα ρευ­στά δια­θέ­σι­μα των ορ­γα­νι­σμών του ευ­ρύ­τε­ρου δη­μό­σιου τομέα, στην τε­λευ­ταία φάση και με υπο­χρε­ω­τι­κό τρόπο (Πράξη Νο­μο­θε­τι­κού Πε­ριε­χο­μέ­νου). Αντί για τις προσ­δο­κί­ες ότι «η Ευ­ρώ­πη δεν θα πυ­ρο­βο­λού­σε τα πόδια της» και άρα ο «έντι­μος συμ­βι­βα­σμός» θα ήταν ανα­πό­φευ­κτος, ήταν έτσι η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση που απο­φά­σι­σε να «πυ­ρο­βο­λή­σει τα πόδια της» εξα­ντλώ­ντας τα ρευ­στά δια­θέ­σι­μα του ευ­ρύ­τε­ρου δη­μό­σιου τομέα, δη­λα­δή εξα­ντλώ­ντας τα στρα­τη­γι­κά της απο­θέ­μα­τα. Ακόμη και έτσι όμως, δεν πάμε πολύ μα­κριά: τι θα ακο­λου­θή­σει όταν και αυτό το μέσο εξα­ντλη­θεί;

ΟΙ «ΜΟ­ΝΟ­ΜΕ­ΡΕΙΣ ΕΝΕΡ­ΓΕΙΕΣ»

Η συμ­φω­νία της 20ής Φε­βρουα­ρί­ου, όμως, δεν εμπε­ριεί­χε μόνο το λάθος της μη εξα­σφά­λι­σης –έστω– χρη­μα­το­δό­τη­σης, αλλά και ένα άλλο, εξί­σου σο­βα­ρό: τη δέ­σμευ­ση ότι η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση θα απο­φύ­γει τις «μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες» σε συ­νάρ­τη­ση με την απο­δο­χή του βα­σι­κού μνη­μο­νια­κού κα­νό­να της «μη πρό­κλη­σης αρ­νη­τι­κών δη­μο­σιο­νο­μι­κών επι­πτώ­σε­ων» και των συ­να­κό­λου­θων δη­μο­σιο­νο­μι­κών «ισο­δυ­νά­μων».

Στο διά­στη­μα ύστε­ρα από την 20ή Φε­βρουα­ρί­ου, απο­δεί­χτη­κε με τον πιο αδιαμ­φι­σβή­τη­το τρόπο ότι η απο­δο­χή αυτών των κα­νό­νων δεν αφή­νει ούτε ίχνος δυ­να­τό­τη­τας για εφαρ­μο­γή έστω και ψηγ­μά­των από το πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο από το συ­νο­λι­κό­τε­ρο πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Μά­λι­στα, όσο ο χρη­μα­το­δο­τι­κός στραγ­γα­λι­σμός εξα­ντλεί το δικό μας στρα­τό­πε­δο, τόσο οι δα­νει­στές τα επε­κτεί­νουν διαρ­κώς όρια της έν­νοιας «μο­νο­με­ρής ενέρ­γεια» ώστε πλέον να πε­ρι­λαμ­βά­νει τα πάντα: από την αλ­λα­γή διοι­κή­σε­ων στις τρά­πε­ζες μέχρι και το νο­μο­σχέ­διο για τις 100 δό­σεις και την ανα­θε­ώ­ρη­ση του ξε­που­λή­μα­τος του Ελ­λη­νι­κού στο Λάτση.

Το επι­χεί­ρη­μα ότι το «πά­γω­μα» της υλο­ποί­η­σης του προ­γράμ­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι προ­σω­ρι­νό δεν αντέ­χει σε καμία κρι­τι­κή: όσα θε­ω­ρού­νται μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες ήδη στο πλαί­σιο μιας εν­διά­με­σης συμ­φω­νί­ας, είναι βέ­βαιο ότι θα θε­ω­ρού­νται δέκα φορές μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες στο πλαί­σιο της συ­νο­λι­κής συμ­φω­νί­ας του Ιου­νί­ου. 

Το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο όμως είναι ότι η ανα­στο­λή της υλο­ποί­η­σης των προ­γραμ­μα­τι­κών δε­σμεύ­σε­ων του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει δυ­σβά­στα­κτες πο­λι­τι­κές συ­νέ­πειες: απο­θαρ­ρύ­νει τον κόσμο μας, δη­μιουρ­γώ­ντας πλα­τιά την αί­σθη­ση του εγκλω­βι­σμού, της αδυ­να­μί­ας, της πα­ρα­πο­μπής των μέ­τρων που θα ανα­κου­φί­σουν τις θε­με­λιώ­δεις τους ανά­γκες στις ελ­λη­νι­κές κα­λέν­δες. Επι­πλέ­ον, απο­θρα­σύ­νει το αστι­κό-μνη­μο­νια­κό σύ­στη­μα στο εσω­τε­ρι­κό, σε ση­μείο να αι­σθά­νε­ται αρ­κε­τή αυ­το­πε­ποί­θη­ση ώστε να δο­κι­μά­ζει να αντε­πι­τε­θεί.

Η ανά­κτη­ση του «δι­καιώ­μα­τος στις μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες» είναι εκ των ων ουκ άνευ για την ανά­κτη­ση της πο­λι­τι­κής πρω­το­βου­λί­ας από την κυ­βέρ­νη­ση, αλλά και για την ανά­κτη­ση της αυ­το­πε­ποί­θη­σης και την ενερ­γο­ποί­η­ση των μελών και υπο­στη­ρι­κτών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του κό­σμου της Αρι­στε­ράς, του κό­σμου των κι­νη­μά­των, ώστε να δώ­σου­με τη μάχη.

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΛΑΪ­ΚΗΣ ΕΝΤΟ­ΛΗΣ

Οι αστι­κές-μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις έχουν απο­δυ­θεί σε ορ­γιώ­δη προ­σπά­θεια να δια­στρέ­ψουν το νόημα της «λαϊ­κής εντο­λής» των εκλο­γών της 25ης Ια­νουα­ρί­ου. Κα­θό­λου τυ­χαία: θέ­λουν να ανα­δεί­ξουν τις δικές τους «κόκ­κι­νες γραμ­μές» ως δήθεν όρια της λαϊ­κής εντο­λής. Ερ­μη­νεύ­ουν το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών ως εντο­λή για αγώνα πα­ρα­μο­νής στο ευρώ! Αλλά μια τέ­τοια γραμ­μή, δη­λα­δή «κά­νου­με ό,τι κα­λύ­τε­ρο μπο­ρού­με, αρκεί να μη δια­κιν­δυ­νεύ­ου­με σύ­γκρου­ση με την Ευ­ρω­ζώ­νη», ήταν η δική τους ση­μαία στις εκλο­γές, όχι η ση­μαία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Στην ουσία λοι­πόν ισχυ­ρί­ζο­νται ότι τις εκλο­γές τις κέρ­δι­σαν αυτοί, η δική τους πο­λι­τι­κή αφή­γη­ση.

Επει­δή αυτή η σύγ­χυ­ση, με ευ­θύ­νη και του κυ­βερ­νη­τι­κού κέ­ντρου, τεί­νει να ανα­πα­ρα­χθεί και μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στους ψη­φο­φό­ρους και υπο­στη­ρι­κτές του, καλό είναι να ξε­κα­θα­ρί­σου­με τα πράγ­μα­τα. Ο ίδιος ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η πο­λι­τι­κή-εκλο­γι­κή του δυ­να­μι­κή, είναι το γνή­σιο προ­ϊ­όν του τα­ξι­κού, πο­λι­τι­κού και κοι­νω­νι­κού ρήγ­μα­τος που προ­κά­λε­σαν οι μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία ύστε­ρα από το 2010. Το πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό συ­γκλο­νί­στη­κε και ανα­συ­ντέ­θη­κε βίαια ακρι­βώς πάνω στην τα­ξι­κή δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή «μνη­μό­νιο-αντι­μνη­μό­νιο, λι­τό­τη­τα-αντι­λι­τό­τη­τα». Η προ­σπά­θεια των μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων να ακυ­ρώ­σουν, να θο­λώ­σουν και να δια­στρέ­ψουν αυτήν τη δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή, να κλεί­σουν όπως όπως αυτό το ρήγμα, απέ­τυ­χε. Γι’ αυτό ακρι­βώς απέ­τυ­χαν και όλες οι προ­σπά­θειές τους να απο­τρέ­ψουν τις εκλο­γές και τη με­γά­λη εκλο­γι­κή νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Τώρα, οι ίδιοι που κα­τήγ­γελ­λαν ότι η εκλο­γι­κή νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα είναι μια κα­τα­στρο­φή, θέ­λουν να μας πουν ότι η εντο­λή που του δό­θη­κε στις εκλο­γές δεν διέ­φε­ρε και πολύ από το δικό τους πρό­γραμ­μα! Πρό­κει­ται ασφα­λώς για πο­λι­τι­κή απάτη ολκής! Η λαϊκή εντο­λή ήταν μία και μόνη: κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων - ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας!

ΟΙ «ΚΟΚ­ΚΙ­ΝΕΣ ΓΡΑΜ­ΜΕΣ»

Αυτή ακρι­βώς η λαϊκή εντο­λή είναι η απα­ρέ­γκλι­τη πο­λι­τι­κή δέ­σμευ­ση και ευ­θύ­νη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που επί­σης δεν μπο­ρεί να σχε­τι­κο­ποι­η­θεί και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο να δια­στρα­φεί. Σε αυτό το ση­μείο, με βαριά πο­λι­τι­κή του ηγε­τι­κού κέ­ντρου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο του κυ­βερ­νη­τι­κού κέ­ντρου, έχουν συ­ντε­λε­στεί ήδη επώ­δυ­νες εκ­πτώ­σεις. Στο Συ­νέ­δριο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ η υλο­ποί­η­ση του προ­γράμ­μα­τος απο­συν­δέ­θη­κε από τον στρα­τη­γι­κό στόχο του σο­σια­λι­σμού, που με τη γνω­στή... εύ­φη­μο μνεία με­τα­τρά­πη­κε σε «ορί­ζο­ντα» προς τον οποίο τεί­νουν οι πο­λι­τι­κές μας –για να εξα­φα­νι­στεί στη συ­νέ­χεια ακόμη και ως τέ­τοιος. Το φθι­νό­πω­ρο του 2014, η υλο­ποί­η­ση του προ­γράμ­μα­τος της Θεσ­σα­λο­νί­κης απο­συν­δέ­θη­κε από τη σύ­γκρου­ση με τους δα­νει­στές και στην ουσία από την υλο­ποί­η­ση του συ­νο­λι­κού προ­γράμ­μα­τος. Στον άμεσο προ­ε­κλο­γι­κό χρόνο, η «κοι­νω­νι­κή σω­τη­ρία» και τα μέτρα κατά της αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης απο­συν­δέ­θη­καν από την ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας. Στο τε­λευ­ταίο στά­διο, ύστε­ρα από τη συμ­φω­νία της 20ής Φε­βρουα­ρί­ου, ξε­χά­στη­κε η κα­τάρ­γη­ση του μνη­μο­νί­ου και με­τα­το­πί­στη­κε ο άξο­νας της πο­λι­τι­κής του κόμ­μα­τος στις γνω­στές 4 «κόκ­κι­νες γραμ­μές»: όχι νέες πε­ρι­κο­πές στις συ­ντά­ξεις, όχι νέα μεί­ω­ση μι­σθών και μα­ζι­κές απο­λύ­σεις, όχι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και όχι νέα φο­ρο­λο­γι­κά βάρη. Ήδη από τις 4 «κόκ­κι­νες γραμ­μές» έχουν μεί­νει μόνο οι δύο (μι­σθοί και συ­ντά­ξεις), αφού έχει προ­α­ναγ­γελ­θεί η υπο­χώ­ρη­ση στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, η πα­ρα­μο­νή του ΕΝΦΙΑ και για το 2015 και η με­τά­θε­ση του αφο­ρο­λό­γη­του των 12.000 ευρώ για μετά το 2015.

Πέρα από αυτά, όμως, είναι φα­νε­ρό ότι είναι έξω από κάθε έν­νοια πο­λι­τι­κού και προ­γραμ­μα­τι­κού πλαι­σί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να υπο­κα­τα­στα­θεί ο στό­χος της κα­τάρ­γη­σης των μνη­μο­νί­ων από το στόχο της μη πε­ραι­τέ­ρω επέ­κτα­σής τους. Ένας τέ­τοιος στό­χος θα σή­μαι­νε ότι απο­δε­χό­μα­στε την εμπέ­δω­ση του «κα­θε­στώ­τος» των μνη­μο­νί­ων, πα­ραι­τού­μα­στε από την κα­τάρ­γη­σή τους.

Τέ­τοια «εντο­λή» δεν νο­μι­μο­ποιεί­ται με κα­νέ­να τρόπο. Ο στό­χος της κα­τάρ­γη­σης των μνη­μο­νί­ων και της ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας είναι οι δικές μας «κόκ­κι­νες γραμ­μές»!

*Πηγή: www.rproject.gr

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015