Δυο κουβέντες από καρδιάς..... - Συζήτηση με συναδέλφους

Αλήθειες που ενοχλούν…;

Μετά τους 5 πρώτους μήνες της παρουσίας μου στα συνδικαλιστικά πράγματα του Δήμου και εν όψει της υλοποίησης της αλλαγής του προεδρείου σύμφωνα με την υπ’ αριθ.  1/2014 ομόφωνη απόφαση του ΔΣ μας, νιώθω την ανάγκη να πω δυο κουβέντες καρδιάς στους συναδέλφους μου.

Το τελευταίο διάστημα πολλά ακούστηκαν και πολλά ειπώθηκαν. Καλό θα είναι, βέβαια, αυτά που λέγονται στους διαδρόμους, στα γραφεία ή στο στρογγυλό τραπεζάκι του καφέ να λέγονται εκεί που πρέπει, όχι μόνο για να δίνονται απαντήσεις αλλά για να μπορούμε να γινόμαστε και καλύτεροι μέσα από το διάλογο που θα αναπτύσσεται. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο είμαι θιασώτης της άμεσης δημοκρατίας και θεωρώ ότι οι αντιπροσωπείες είναι σχεδόν χρεωκοπημένες. Για να υπηρετήσουμε όμως αυτή την αμεσότητα της δημοκρατίας, πρέπει να υπάρχει συμμετοχή και αυτή δυστυχώς απουσιάζει επιμελώς από τις περισσότερες συναντήσεις ή δράσεις.

       Ακούστηκε, λοιπόν, ότι η επιστολή που βγάλαμε δεν εξέφραζε όλους τους εργαζομένους (αυτό έλειπε) καθώς επίσης και ότι κάποιοι θα έφευγαν από το σύλλογο λόγω δυσφήμισης του τόπου τους.

Σε ό,τι με αφορά, λοιπόν, θέλω να πω δυο λόγια. Από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε είτε πίνοντας καφέ με κάποιους είτε ανοιχτά στις συνελεύσεις δεν έκρυψα τις ιδεολογικές πηγές των απόψεών μου. Πάντα μιλούσα πολιτικά χωρίς κομματικές σκοπιμότητες και πάντα υπηρετούσα και υπηρετώ όσο πιο πιστά μπορούσα και μπορώ τις ιδέες μου. Ουδέποτε έκρυψα ότι είμαι οργανωμένος στο Σύριζα και ουδέποτε έπαψα να εκφράζω τις διαφωνίες μου κι εκεί στα στραβά που κατά την άποψή μου συμβαίνουν. Δυστυχώς, δεν μπορώ να είμαι μουγκός, όπως είναι σήμερα ο τοπικός Σύριζα. Εντάξει, είμαστε σε αναμονή όπως όλοι οι Έλληνες. Αλλά από πότε η αναμονή κόβει γλώσσες;  Έτσι υποστήριξα με όση δύναμη είχα τον Δήμαρχο, όταν πήρε την πρωτοβουλία προεκλογικά να κάνει συνάντηση για την υγεία κόντρα σε όλους, όπως και τώρα στέκομαι απέναντι στην απουσία του για το θέμα της υγείας ή σε άλλα ζητήματα που απασχολούν το νησί.

Επίσης, ουδέποτε έκρυψα ότι βασική επιδίωξή μου ήταν και είναι ο σύλλογος να αλλάξει μορφή και από στενά συντεχνιακός να γίνει ένας ανοιχτός σύλλογος, ο οποίος θα έχει γνώμη και θα λαμβάνει μέρος στα κοινωνικά ζητήματα ως ένα ζωντανό κύτταρο του συνόλου με άποψη και συμμετοχή. Στο πλαίσιο αυτό είπα κάποιες αλήθειες φωναχτά. Κάποιες αλήθειες, οι οποίες σχεδόν απ’ όλους συζητιούνται χαμηλόφωνα μεταξύ καφέ και σούμας.

Κατηγορήθηκα από κάποιους ότι δυσφήμισα τόπους. Ρωτώ λοιπόν. Από πότε η αλήθεια αποτελεί δυσφήμιση; Αμφισβητούν όσοι το ισχυρίστηκαν αυτό ότι ο φρέντο στο εν λόγω μαγαζί που αναφέρθηκε στο κείμενο πωλείται 4,5 €;  Δυσφήμιση για τον τουρισμό, κύριοι και κυρίες, είναι το ίδιο το μαγαζί και προς τα εκεί πρέπει να βάλλετε, όχι για να το τιμωρήσετε, αλλά για να το διορθώσετε. Δυσφήμιση για τον τουρισμό είναι η περιβόητη και ατυχέστατη παράγραφος της αμκε για την ασφάλεια του αεροδρομίου, η οποία, σε κατάσταση πανικού, χρησιμοποίησε ψεύτικα επιχειρήματα, για να υποστηρίξει τους κοινωνικούς αυτοματισμούς και να διχάσει. Δυσφήμιση για τον τουρισμό είναι το απέραντο παραλιακό παρκινγκ που αντικρίζει ως πρώτη εικόνα ο επισκέπτης στη βιτρίνα του νησιού μας. Δυσφήμιση για τον τουρισμό είναι οι εγκαταστάσεις του λιμανιού που φιλοξενούν τους κακότυχους επιβάτες των πλοίων, οι οποίοι το καλοκαίρι παθαίνουν θερμοπληξία και το χειμώνα πνευμονία. Δυσφήμιση για τον τουρισμό είναι, όταν οι παραλίες μας κατακλύζονται ασύστολα από παράνομα τραπεζοκαθίσματα και πλαστικές ξαπλώστρες στο όνομα του κέρδους. Αλήθεια, η εικαστική παρέμβαση με τους τόνους της πλαστικούρας και ο βάναυσος βιασμός της γραφικότητας των παραλιών του νησιού γιατί άραγε εδώ πάει περίπατο; Δυσφήμιση επίσης για τον τουρισμό είναι, όταν ο άτυχος επισκέπτης τσακίζεται στην άσφαλτο και δεν υπάρχει ασθενοφόρο να τον μαζέψει.

Αν, λοιπόν, για αυτές τις απόψεις που εκφράζω κάποιοι συνάδελφοι θέλουν να αποχωρήσουν από το σύλλογό τους, γιατί διαφωνούν, δεν έχουν παρά να δηλώσουν αυτή τη διαφωνία τους και να διεκδικήσουν το δίκιο τους όχι φεύγοντας αλλά μένοντας και συζητώντας. Το blog που φτιάξαμε είναι όλων των εργαζομένων και ο καθένας μέσα απ’ αυτό μπορεί να διαφωνήσει και να πει ό,τι θέλει.  Ελάτε, λοιπόν, να συζητήσουμε, ελάτε να ανοίξουμε το διάλογο για τον τουρισμό, να δούμε επιτέλους τι είναι θαμμένο από κάτω του και τι είναι κτισμένο πάνω του.

Επίσης στο ΔΣ δεν είδα φως και μπήκα, εσείς με βάλατε εκεί, αφού με τιμήσατε με πάνω από το 70% των ψήφων σας. Αν θεωρείτε, λοιπόν, ότι ξαφνικά δεν κάνω σωστά τη δουλειά μου ή ότι σας προσβάλλω δεν έχετε παρά να το δηλώσετε. Αλλά να το δηλώσετε φωναχτά και με επιχειρήματα όχι κάτω απ’ τα γραφεία σας! Τη θέση μου στο ΔΣ ούτε την παντρεύτηκα ούτε ποτέ ισχυρίστηκα ότι είμαι αναντικατάστατος. Το αντίθετο. Όπως μπήκα, έτσι ακριβώς και πιο εύκολα ακόμα μπορώ να φύγω.

Τον άλλο μήνα που θα πάμε σε τακτική Γενική Συνέλευση δεν έχετε παρά να αποσύρετε την εμπιστοσύνη σας προς το πρόσωπό μου. Υπάρχουν 35 αξιολογότατα άτομα, τα οποία κάλλιστα μπορούν να με αντικαταστήσουν.

Α και κάτι τελευταίο. Δηλώνω αριστερός, γιατί δυστυχώς δεν έχω τα κότσια να είμαι αναρχικός. Και, όταν λέω αναρχικός, δεν εννοώ τους γιαλαντζί μπαχαλάκηδες και επαναστάτες χωρίς αιτία,  αλλά αυτούς που τοποθετούν την αρετή της ελευθερίας ως ύψιστο αγαθό στη σκέψη τους και στην ψυχή τους. Άρα, για όσους καταλαβαίνουν,  τις ιδέες μου μπορώ να τις υπηρετήσω και από αλλού και από παντού.    

Γιώργος Ανδρεάδης