Ανδρέας Λοβέρδος: Το παραλήρημα της "πολιτικής" ύπαρξης

 Τον είδαμε όλοι τον κύριο Ανδρέα Λοβέρδο, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργό Εργασίας, Υγείας, κ.ά, στην Βουλή να φωνασκεί. Σκέτος χουλιγκάνος. Όχι στο γήπεδο, όπου θα μπορούσε κάποιος να το προσπεράσει, αλλά στην Βουλή. Ο "σοβαρός" Ανδρέας Λοβέρδος!! 

Διαβάσαμε τι έγραψε ο Δημήτρης Μάρδας στο facebook: «Στο επόμενο μυθιστόρημά μου πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίζει ο βουλευτής και παλαιός συμφοιτητής μου, ο Ανδρέας Λοβέρδος. Έχω εντυπωσιαστεί από την μετάλλαξή του, και το πέρασμά του από ένα στυλ που διέκρινε έναν αξιοπρεπή πολιτικό σε ένα νέου τύπου πολιτικό, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως φορέας ενός λεκτικού τραμπουκισμού, σύμφωνα με τη συμπεριφορά του στη Βουλή.

Όταν διαφωνεί με τα όσα ακούει τα θεωρεί μπουρδολογίες και όσο περνούν τα χρόνια ενώ μικραίνει το κόμμα του, αποκτά μια παράξενη λεκτική επιθετικότητα και ύφος χιλίων καρδιναλίων... Είναι ίσως το κόστος της απώλειας της εξουσίας που μπορεί να δώσει μια εξήγηση... Κρίμα όμως!».

 Ομολογουμένως εύστοχο πολιτικό ψυχογράφημα. Το ερώτημα, όμως, είναι: Τώρα, έπαθε μετάλλαξη ο Α. Λοβέρδος και από "αξιοπρεπής πολιτικός" έγινε "φορέας ενός λεκτικού τραμπουκισμού"; Έπαθε μετάλλαξη λόγω "απώλειας της εξουσίας" ή μήπως ήταν πάντοτε  ένας αλαζόνας, ένας εξουσιομανής, "φορέας ενός λεκτικού τραμπουκισμού" που όμως βρισκόμενος μόνιμα στην εξουσία ή στα διπλανά δωμάτιά της τον κάλυπταν οι ομογάλακτοι και συνήθως και ομοτράπεζοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι; Μήπως πάντοτε χρησιμοποιούσε λεκτικούς ακροβατισμούς, για να κάνει αισθητή την πολιτική του ύπαρξη, που όμως με μια θεατρινίστικη συμπεριφορά κάλυπτε την σοβαροφάνειά του;  Θυμάστε πως μας πέταξε κατάμουτρα το δήθεν απειλητικό: "θα γίνει μακελιό" αν τολμήσουν να πειράξουν (επειδή μας έβαλε στο ΔΝΤ) τον Γιώργο Ανδρέα Παπανδρέου (ΓΑΠ)!!!

 Δεν είναι ένας "μεγαλομανής μαινόμενος" που "η οίηση κι ο ναρκισσισμός" τον "οδήγησαν στην αμετροέπεια" , όπως έγραφε ο Στάθης;  Δεν είναι ένας καριερίστας που "η αυτάρεσκη αυτοαναφορικότητά του τού επέτρεψε να παρουσιάζει τον κυνισμό του ως ελικρίνεια" (Στάθης); Δεν είναι εκείνος που για να δικαιολογήσει τα μνημόνια και τις περικοπές, μας έλεγε ότι "δεν υπάρχει σάλιο"; Δεν είναι αυτός  που διέταξε (νόμος 3984/2011, ΦΕΚ Α150) οι ψυχικώς πάσχοντες που περιθάλπονται έγκλειστοι στα Νοσοκομεία να «συμμετέχουν στη δαπάνη περίθαλψής τους με ποσοστό επί της σύνταξης που λαμβάνουν» ανάλογα με το ύψος της σύνταξής τους (παρακράτηση από 40% μέχρι και 80%!!); Δεν είναι εκείνος, που, για να δικαιολογήσει πάλι τα μνημόνια και τις απολύσεις στο Δημόσιο, μας πιπίλιζε το μυαλό ότι για όλα τα κακά (υγεία, γεωργία!!, παιδεία, κ.ο.κ.) φταίει το "υπερτροφικό" κράτος; Έγραφε τότε ο Γιάννης Τριάντης στη "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" (2011): "Επισημαίνοντας ένα υπαρκτό παθογενές (ποιος αρνείται ότι είναι βαρυφορτωμένος ο ερειπιώνας του κράτους;) ακολουθεί τη συνήθη σκολιά οδό: υψώνεις περίοπτη την παρέκβαση και την εγκαθιστάς ως μείζον, ούτως ώστε στη σκιά της να χάνονται ή να αχνοφαίνονται τα όντως μείζονα. Ποια είναι αυτά; Τα ξέρει καλά ο Λοβέρδος, αλλά τι να πει χωρίς να υπονομεύσει τον λαϊκισμό του δυσθεώρητου λαϊκισμού; Τι να πει, δηλαδή; Οτι για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας (τι παράγει, τι εξάγει, ποια είναι η ποιότητα των προϊόντων) φταίνε οι... δημόσιοι υπάλληλοι;"

"Πολλά έχει κάνει ο Υπουργός Αναλγησίας κ. Λοβέρδος, για τα οποία, αν ποτέ «ξυπνήσουν οι Νόμοι», θα λογοδοτήσει", έγραφε ο Στάθης.Έχει άδικο;

ΗΛΙΑΣ ΓΟΥΡΔΟΥΚΗΣ