Ανάσα πραγματική ήσαν τα χαμόγελα και τα κόκκινα γάντια των καθαριστριών
Παρακολουθώ μεσημεριανή ενημερωτική-ειδησεογραφική εκπομπή. Οι
παρουσιαστές μάς λένε ότι θα ξεκινήσουν με «μερικές ανάσες» προτού
υπεισέλθουν στα «σοβαρά» της πραγματικότητας. Μας δείχνουν ένα κάπως
σκοτεινό βίντεο στο οποίο ο Αδωνις Γεωργιάδης ουρλιάζει συνθήματα της
φοιτητικής νεολαίας της Ν.Δ. και μαζί του αρκετοί φοιτητές. Τελών εν
ευθυμία ή εν εκστάσει ο πρώην υπουργός χοροπηδά, κραυγάζει, υψώνει τας
χείρας, σαν διευθυντής ορχήστρας εν εξάλλω καταστάσει. Αρκετά αστείο,
πράγματι, αν και προκαλεί βαθιά λύπη η συνθηματική μεταρσίωση, ο ύμνος
στον φανατισμό και η καθαρή απαξίωση της παρέας και του διαλόγου.
Να δεχτούμε την αστειότητα με πολλές επιφυλάξεις· να μείνουμε, έστω, στο χαριτωμένο του πράγματος. Είναι αυτό «ανάσα»; Είναι μια ξεχωριστή νότα που μας φτιάχνει τη διάθεση; Γέλασα μεν βλέποντάς τους όλους να φωνάζουν «α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ» αλλά, ομολογώ, με πίκρα· τέλος πάντων, δεν «πήρα ανάσες» και, πώς να το κάνουμε, θέμα γούστου είναι (όχι, όμως, ανάσες).
Στη συνέχεια οι παρουσιαστές ενημερώνουν ότι είναι καιρός να ξεφύγουμε απ’ τις «ανάσες» και να πάμε σε άλλα (τετριμμένα;). Η οθόνη μάς δείχνει τις 595 απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών να φεύγουν από το πεζοδρόμιο έξω από το υπουργείο όπου είχαν «κατασκηνώσει» επί 22 μήνες μετά την άδικη απόλυσή τους από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Γεμάτα φως τα πρόσωπά τους· λάμπουν. Χαμόγελα πλατιά και δάκρυα χαράς (και δικαίωση ενός μακρόσυρτου αγώνα). Πουθενά ο φόβος, η απόγνωση, η απελπισία· η ανεργία και ο θάνατος εκδιώκονται· η θηλιά ξεσφίγγεται. Οι γυναίκες ανασαίνουν, επιτέλους! Μαζί τους ανασαίνει όλη η χώρα. Αυτή όμως η μεγάλη ανάσα δεν θεωρήθηκε ότι ανήκει στις «μερικές ανάσες» που έχουν υπ’ όψιν τους οι δύο παρουσιαστές. Δεν είναι ανάσα η «επιστροφή» τους στη ζωή και στην αξιοπρέπεια; Οι «ανάσες» δεν είναι απαραίτητο να έχουν σχέση με την ιλαρότητα ή τον χαβαλέ ή με κρύα (ή και καλόγουστα) αστεία.
Αλλοι, βέβαια, συγκινούνται με τα αστραφτερά χαμόγελα των γυναικών (και ανασαίνουν) και άλλοι με τους σαλντιμπαγκισμούς του Αδώνιδος Γεωργιάδη που θεωρείται ότι προκαλούν τον γέλωτα και την ευθυμία (και ανασαίνουν). Ας μην μπλέξουμε με το γούστο και την παιδεία του καθενός για το τι θεωρεί ο καθείς ψυχαγωγία και τι διαπαιδαγώγηση, πότε χαίρεται και πότε επιχαίρει με τις ανάγκες και τους αγώνες κοινωνικών ομάδων. Το Life Style τέλειωσε ή οφείλει να τελειώσει· πολλά τα δεινά που απεκόμισε εξ αυτού η ελληνική κοινωνία, κυρίως από αυτό που επικράτησε στον χώρο της δημοσιογραφίας και του θεάματος.
Επιμένω: ανάσα πραγματική ήσαν τα χαμόγελα και τα κόκκινα γάντια των καθαριστριών και όχι οι υλακές φοιτητών τε και Αδώνιδος. Και επιμένω γιατί η εκπομπή είναι καλή στο δίωρο που διαρκεί. Υπερβολές, ίσως, αλλά... εξ όνυχος τον λέοντα. Είχα βρεθεί το καλοκαίρι με δύο από τις κυρίες με τα κόκκινα γάντια σ’ ένα φεστιβάλ, στον Πάρνωνα. Είχα δει τη λάμψη στο πρόσωπό τους· ήξερα ότι κάποια στιγμή θα διαχυθεί στην ατμόσφαιρα της (επι)κοινωνίας.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών
Να δεχτούμε την αστειότητα με πολλές επιφυλάξεις· να μείνουμε, έστω, στο χαριτωμένο του πράγματος. Είναι αυτό «ανάσα»; Είναι μια ξεχωριστή νότα που μας φτιάχνει τη διάθεση; Γέλασα μεν βλέποντάς τους όλους να φωνάζουν «α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ» αλλά, ομολογώ, με πίκρα· τέλος πάντων, δεν «πήρα ανάσες» και, πώς να το κάνουμε, θέμα γούστου είναι (όχι, όμως, ανάσες).
Στη συνέχεια οι παρουσιαστές ενημερώνουν ότι είναι καιρός να ξεφύγουμε απ’ τις «ανάσες» και να πάμε σε άλλα (τετριμμένα;). Η οθόνη μάς δείχνει τις 595 απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών να φεύγουν από το πεζοδρόμιο έξω από το υπουργείο όπου είχαν «κατασκηνώσει» επί 22 μήνες μετά την άδικη απόλυσή τους από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Γεμάτα φως τα πρόσωπά τους· λάμπουν. Χαμόγελα πλατιά και δάκρυα χαράς (και δικαίωση ενός μακρόσυρτου αγώνα). Πουθενά ο φόβος, η απόγνωση, η απελπισία· η ανεργία και ο θάνατος εκδιώκονται· η θηλιά ξεσφίγγεται. Οι γυναίκες ανασαίνουν, επιτέλους! Μαζί τους ανασαίνει όλη η χώρα. Αυτή όμως η μεγάλη ανάσα δεν θεωρήθηκε ότι ανήκει στις «μερικές ανάσες» που έχουν υπ’ όψιν τους οι δύο παρουσιαστές. Δεν είναι ανάσα η «επιστροφή» τους στη ζωή και στην αξιοπρέπεια; Οι «ανάσες» δεν είναι απαραίτητο να έχουν σχέση με την ιλαρότητα ή τον χαβαλέ ή με κρύα (ή και καλόγουστα) αστεία.
Αλλοι, βέβαια, συγκινούνται με τα αστραφτερά χαμόγελα των γυναικών (και ανασαίνουν) και άλλοι με τους σαλντιμπαγκισμούς του Αδώνιδος Γεωργιάδη που θεωρείται ότι προκαλούν τον γέλωτα και την ευθυμία (και ανασαίνουν). Ας μην μπλέξουμε με το γούστο και την παιδεία του καθενός για το τι θεωρεί ο καθείς ψυχαγωγία και τι διαπαιδαγώγηση, πότε χαίρεται και πότε επιχαίρει με τις ανάγκες και τους αγώνες κοινωνικών ομάδων. Το Life Style τέλειωσε ή οφείλει να τελειώσει· πολλά τα δεινά που απεκόμισε εξ αυτού η ελληνική κοινωνία, κυρίως από αυτό που επικράτησε στον χώρο της δημοσιογραφίας και του θεάματος.
Επιμένω: ανάσα πραγματική ήσαν τα χαμόγελα και τα κόκκινα γάντια των καθαριστριών και όχι οι υλακές φοιτητών τε και Αδώνιδος. Και επιμένω γιατί η εκπομπή είναι καλή στο δίωρο που διαρκεί. Υπερβολές, ίσως, αλλά... εξ όνυχος τον λέοντα. Είχα βρεθεί το καλοκαίρι με δύο από τις κυρίες με τα κόκκινα γάντια σ’ ένα φεστιβάλ, στον Πάρνωνα. Είχα δει τη λάμψη στο πρόσωπό τους· ήξερα ότι κάποια στιγμή θα διαχυθεί στην ατμόσφαιρα της (επι)κοινωνίας.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου