ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ

Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τι προέβλεπε το περίφημο μέιλ Χαρδούβελη, το οποίο -αν τα κόμματα του Μνημονίου είχαν κερδίσει τις εκλογές- θα είχε εφαρμοστεί ακέραιο από την επόμενη ημέρα.

Αναφέρουμε συνοπτικά: Πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ για το 2015 και 4,5% του ΑΕΠ για το 2016. Κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών. Περιορισμοί στη ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο που είχε ψηφιστεί από τη Βουλή. Κατάσχεση ποσοστού άνω του 25% για μισθούς - συντάξεις άνω των 1.500 ευρώ για τους οφειλέτες του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων. Αύξηση ΦΠΑ σε τρόφιμα, ηλεκτρικό ρεύμα, φάρμακα, εισιτήρια αστικών συγκοινωνιών, βιβλία. Κατάργηση των μειωμένων κατά 30% συντελεστών ΦΠΑ που ισχύουν στα νησιά του Αιγαίου. Επαναξιολόγηση -επί της ουσίας περιορισμός- των φορολογικών κινήτρων. Ρήτρα «μηδενικού ελλείμματος» και στις κύριες συντάξεις. Κατάργηση του ΕΚΑΣ από 1.1.2016, χωρίς να αποκλείεται αυτό να συμβεί και από το 2015 σε περίπτωση που οι στόχοι του προγράμματος έπεφταν έξω.
Απέναντι σε ένα τέτοιο κείμενο ο ελληνικός λαός, πολύ λογικά, πήρε τα μέτρα του. Θυμόταν άλλωστε ότι η κυβέρνηση που εξέλεξε το 2012, αντί να επαναδιαπραγματευτεί, όπως του είχε υποσχεθεί, έσπευσε το ίδιο βράδυ των εκλογών να διαβεβαιώσει τους δανειστές ότι τιμάει τις υπογραφές στα Μνημόνια.
Αντίθετα, σήμερα, βλέπει μια κυβέρνηση η οποία τους τρεις πρώτους μήνες της θητείας της έχει βάλει κόκκινες γραμμές στα εργασιακά, το ασφαλιστικό, την αύξηση του ΦΠΑ και τις ιδιωτικοποιήσεις, έχει προχωρήσει σε ρυθμίσεις χρεών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, έχει ψηφίσει νόμο για την υποστήριξη των θυμάτων της ανθρωπιστικής κρίσης, έχει επανιδρύσει τη δημόσια τηλεόραση, έχει κλείσει κάθε συζήτηση για απολύσεις στον δημόσιο τομέα, έχει ακυρώσει τις αυξήσεις στο ρεύμα, έχει θέσει τις βάσεις για αλλαγή πολιτικής στον ενεργειακό τομέα, έχει ανοίξει το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων.
Και όλα αυτά παρά τη χρηματοπιστωτική παγίδα που έστησαν η προηγούμενη κυβέρνηση με τους δανειστές, την ανοιχτά υπονομευτική ενέργεια του ΤΧΣ να μεταβιβάσει 2 δισ. δημόσιου χρήματος εκεί που δεν έπρεπε, την παράνομη παρακράτηση από τους εταίρους ενός αντίστοιχου ποσού που έχει συμφωνηθεί να επιστραφεί στη χώρα μετά τις μειώσεις επιτοκίων, την πλήρη ευθυγράμμιση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας με την αντίπαλη πλευρά και τις συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας που αντιμετωπίζουμε.
Γι' αυτό, παρά τις πρωτοφανείς πιέσεις που δέχεται η χώρα, η στήριξη στην κυβέρνηση δεν υποχωρεί. Η κοινωνία θα μας είχε γυρίσει αυτοστιγμεί την πλάτη αν είχε μυριστεί τη συνθηκολόγηση, την οποία διαπιστώνουν από την πρώτη στιγμή διάφοροι υπερεπαναστάτες.
Αναμφίβολα η συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τους εταίρους της θα περιλαμβάνει και υποχωρήσεις. Εξίσου δύσκολη θα είναι προφανώς και η επιδίωξη μιας μόνιμης συμφωνίας που θα προβλέπει σοβαρή ελάφρυνση του χρέους. Οι συσχετισμοί δύναμης δεν είναι ευνοϊκοί και το πλαίσιο της λιτότητας στενεύει αρκετά τη δυνατότητα να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλείται. Η πείρα δείχνει ότι μια κυβέρνηση που φροντίζει πραγματικά τη στήριξη των αδύναμων, που αναζητεί συνεχώς ρωγμές στο τείχος της λιτότητας, που είναι ξεκάθαρα και αδιαπραγμάτευτα έντιμη, που δεν σύρεται από κανενός είδους συμφέροντα, που έχει ανοιχτό μέτωπο στη διαπλοκή, μπορεί να συσπειρώνει γύρω της την κοινωνία. Και εφόσον μπορεί να το κάνει αυτό, έχει και όλα τα περιθώρια να διαμορφώνει τη στρατηγική της, να καθορίζει τους στόχους της, να δημιουργεί όρους ηγεμονίας και να κερδίζει συνεχώς ταξικό και πολιτικό έδαφος.
Το αν θα τα καταφέρει ή θα υποκύψει στη διαχείριση της στασιμότητας είναι σίγουρα ένα ερώτημα. Όμως, η στρατηγική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν τελειώνει ούτε με την ενδιάμεση συμφωνία ούτε με τη μόνιμη. Αντιθέτως, τότε είναι που αρχίζει.
Οι παλιοί έλεγαν ότι σωστή είναι η γραμμή που αναμετριέται με τη ζωή και επιβεβαιώνεται. Γι' αυτό πρέπει να είναι απαλλαγμένη από κάθε είδους παιδικές και γεροντικές ασθένειες.
ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ