Εκφασισμός της κοινωνίας...

Ο εκφασισμός της κοινωνίας δεν είναι κάτι που κάνουν κάποιοι άλλοι εκτός από εμάς, κάποιοι που συνήθως έχουν την εξουσία για να τον επιβάλουν. Στον εκφασισμό της κοινωνίας μπορεί να συμβάλουμε όλοι μας, μερικές φορές ακόμη και όταν πιστεύουμε ότι κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Το κάνουμε, άθελά μας, σχεδόν καθημερινά. Η ευκολία με την οποία γενικεύουμε και αποδίδουμε “συλλογική ευθύνη”, είναι δύο παρεμφερείς και εν πολλοίς συμπληρωματικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Μπορεί η γενίκευση να μας απαλλάσσει από τον κόπο να εμβαθύνουμε περισσότερο, να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, να ξεχωρίζουμε τα πράγματα όπου και όταν πρέπει, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η γενίκευση παράγει αποτελέσματα, έχει συνέπειες. Επειδή κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι βολεύονται δεν σημαίνει ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες, κοπανατζήδες, παράσιτα του δημόσιου πλούτου. Το ότι υπάρχουν πουλημένοι δημοσιογράφοι δεν σημαίνει ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι ίδιοι, ότι όλοι είναι στην υπηρεσία των αφεντικών τους.

Το ότι υπάρχουν πολιτικοί που αντί να υπηρετούν την κοινωνία κοιτάζουν πρώτα και μερικές φορές και αποκλειστικά, τα δικά τους προνόμια, τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών και εν γένει της οικονομικής ελίτ, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά είναι όλοι τους ίδιοι, είναι αργυρώνητοι. Το ότι πολλοί από τους υποτακτικούς της οικονομικής ολιγαρχίας εκλέγονται και ξαναεκλέγονται, έχει την εξήγησή του και δεν αναιρεί το πιο πάνω.

Και, δυστυχώς, υποκύπτουν στον πειρασμό της εύκολης γενίκευσης εκείνοι που λόγω της θέσης τους θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικοί, γιατί τους βλέπουν πολλοί, πέφτουν πολλά φώτα επάνω τους και, ως αναγνωρίσιμοι, έχουν μεγαλύτερο ρόλο στην διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας. Όμως η υπερβολική προβολή αποκαλύπτει συχνά και τη δική τους γύμνια. Και αυτό μετριάζει κάπως το αρνητικό αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα. Στο μεσοδιάστημα όμως μπαίνουν και άλλα πράγματα στον εκφασισμό της κοινωνίας. Γι' αυτό ο εφησυχασμός δεν βοηθάει.

ΓΟΥΡΔΟΥΚΗΣ ΗΛΙΑΣ