Η όλη «φάση» με τον Βαρουφάκη, ξεκίνησε ως μια ακόμα ιστορία συνωμοσίας, από τους πολιτικούς «γίγαντες» της Ελλάδας- «παιδιά» του Καρατζαφέρη στο ΛάΟΣ- Άδωνι και Βελόπουλο. «Οι συνωμοσίες δεν μου αρέσουν αλλά οι σχέσεις του Βαρουφάκη με τον Σόρος πρέπει να διερευνηθούν» έγραψε ο πρώτος, για να υπερθεματίσει ο δεύτερος. Που να του άρεσαν κιόλας οι ιστορίες συνωμοσίες.
Είχε δοθεί απλώς το έναυσμα. Από τότε, στο χορό του Μακαρθισμού, μπήκε όλο- και εννοούμε όλο- το πολιτικό φάσμα στην Ελλάδα. Είτε με απευθείας προσπάθεια «πολιτικού κανιβαλισμού» είτε με τη σιωπή ενάντια σε αυτό. Κάθε μέρα και περισσότερο, απ’όλες τις πλευρές, ζητείται ο «αποκεφαλισμός» του πρώην υπ. Οικονομικών. Η λέξη «αποκεφαλισμός» μπαίνει σε εισαγωγικά λόγω δημοσιογραφικής δεοντολογίας και όχι επειδή όσοι το πράττουν, δεν ζητάνε κυριολεκτικά το κεφάλι του. Αυτό θέλουν.
Αυτή τη στιγμή, ο Βαρουφάκης βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, επειδή διανοήθηκε να σκεφτεί εναλλακτικό σχέδιο διαφυγής της χώρας, από ένα ενδεχόμενο Grexit. Το όποιο, ακόμα και όσοι κατηγορούν τον Βαρουφάκη, παραδέχονται ότι το επιθυμούσε και το επιθυμεί ο Σόιμπλε. Εξάλλου, αυτό πια δεν αποτελεί καν απλή υπόθεση, από τη στιγμή που τέθηκε και επίσημα από τον ίδιο τον υπ. Οικονομικών της Γερμανίας. Είναι, όμως, απολύτως παράλογο, ότι σε αυτό το κυνήγι μαγισσών, σε αυτό το σύγχρονο ξεκάθαρο ελληνικό Μακαρθισμό, έχουν επιδοθεί και πολιτικοί με κάποιο κύρος και σοβαρότητα. Ακόμα περισσότερο παράλογο, είναι ότι τον κατηγορούν ότι επεξεργαζόταν Plan B, όταν ακόμα και στους οίκους ανοχής, η νομοθεσία επιβάλλει να έχουν σχέδια διαφυγής σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης.
Ο δε πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, ξεπέρασε τον εαυτό του. «Αν ο κύριος Τσίπρας ήξερε για το σχέδιο Βαρουφάκη είναι συνένοχος. Αν δεν το ήξερε, είναι επικίνδυνος» αποφάνθηκε. Θυμίζει το παιδικό παιχνίδι με το νερό και το γάιδαρο, στο οποίο, το ένα παιδί κρατάει το αυτί του άλλου και τον ρωτά: Τι νερό έδωσες του γαϊδάρου; Κρύο, απαντά αυτό. Α! Τον πάγωσες! Όχι, όχι. Ξέχασα. Του έδωσα ζεστό. Α! Ακόμα χειρότερα. Τον ζέστανες.
Ο φόβος είναι, να γίνει ο Μακαρθισμός μια παραδεχτή καθημερινότητα. Κάτι που δεν φαίνεται να είναι μακριά. Ή, ας το κάνουμε σαφέστερο, είναι ήδη στην «πόρτα». Και το ακόμα πιο τραγικό, όταν γίνει αναπόφευκτα μπούμεραγκ σε όσους το επιδιώκουν σήμερα, θα είναι αργά για «δάκρυα».
ΠΗΓΗ: Altsantiri.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου