Ο,τι είναι έξω από τον έλεγχο των κρατικών-κομματικών μηχανισμών προκαλεί «αλλεργία» στους φωστήρες και αυτής της συγκυβέρνησης.
Η ERTopen δεν είναι απλώς μια νησίδα ελευθερίας έκφρασης, ούτε μια απομονωμένη συλλογικότητα. Εχει καλλιεργήσει αμοιβαίες σχέσεις με τους ακροατές, αλλά και με εκπροσώπους πολλών ομάδων κοινωνικής αμφισβήτησης· είναι κόμβος, θα έλεγα, σε ευρύ πλαίσιο, εντός του οποίου κινούνται, δρουν πολλές συλλογικές ομάδες.
Ισως να ταλανίζεται η ERTopen από έλλειψη ανθρώπων και εργαλείων, μεριμνά εντούτοις για μια συνύφανση αντιτιθέμενων εννοιών όπως μερικότητα και πλουραλισμός. Τα καταφέρνει θαυμάσια, χωρίς πόρους, χωρίς μισθούς. Ενας ιδιότυπος, ανιδιοτελής εθελοντισμός συνέχει τους εργαζόμενους.
Οι τελευταίοι δεν δίνουν ριζοσπαστικές λύσεις βέβαια σε φλέγοντα προβλήματα κοινωνικών ομάδων, γίνονται όμως μεσολαβητές και ακούγεται η φωνή όσων έχουν τεθεί στο περιθώριο. Αυτά δεν μπορεί να τα χωνέψει η κάθετη ιεραρχική εξουσία που έχει επικρατήσει στην κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση.
Προϊστάμενοι επί προϊσταμένων, διευθυντές, παραδιευθυντές, διευθύνοντες σύμβουλοι, πρόεδροι και παρατρεχάμενοι συνιστούν ένα σκληρό σύνολο κομματικής γραφειοκρατίας που απεχθάνεται κάθε είδους αυτοτέλεια και αυτονομία.
Εντρομο λες όλο τούτο το διοικητικό μάγμα σπεύδει να φιμώσει ό,τι ξεφεύγει από τον εξουσιαστικό μηχανισμό του.
Τρέμουν μήπως το πείραμα αυτό της αυτοδιαχείρισης επεκταθεί σε ποικιλόμορφους αγωνιστικούς αυτορρυθμιζόμενους κοινωνικούς αγώνες, μήπως καταστεί δίκτυο εκείνων που ακόμη αντιστέκονται στις βουλές και πράξεις της αυτοαποκαλούμενης αριστερής κυβέρνησης, μήπως αναφανεί ένας άλλος τρόπος διοίκησης και οργάνωσης από τα κάτω.
Ακουγα στην τηλοψία εκλεγέντα με τον ΣΥΡΙΖΑ βουλευτή, τον καθηγητή Κώστα Δουζίνα, να μνημονεύει τα περίπου τρεις χιλιάδες συνεργατικά κινήματα που έχουν αναπτυχθεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια, τονίζοντας τη σπουδαιότητά τους και την ανάγκη να έλθει σε επαφή μαζί τους η κυβέρνηση.
Εκεί που πήγα να χαρώ, πέφτει σαν πέλεκυς η είδηση για το μαύρο στην ΕPTopen. Νά τα μας· αντί για την αποκεντρωμένη και εξισωτική ηγεμονία έρχεται η κρατική τέτοια και διαλύει κάθε ψευδαίσθηση.
Ας βγουν στην Πνύκα οι υπεύθυνοι και ας μας πουν ποιος δαίμονας τους εξανάγκασε (;) να προχωρήσουν στη βίαιη τούτη πράξη.
Λέμε απλώς βίαιη για να δώσουμε ένα περιθώριο να δείξουν οι προύχοντες εάν έχουν ακόμη επαφή με την όντως δημοκρατία.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου