1 Φεβρουαρίου 2016
Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη
Πάει καιρός που δεχτήκαμε τέτοιο ανελέητο
βομβαρδισμό από λέξεις, ώστε θεωρήσαμε πως τα μόνα ελλείμματά μας είναι
εκείνα του ισοζυγίου πληρωμών, των τρεχουσών συναλλαγών ή το εμπορικό ή
το δημοσιονομικό, τα δίδυμα ελλείμματα, καθώς τα λένε, έτσι που στο
τέλος μοιάζει να μας έγινε μαράζι η άμεση εξισορρόπηση τους. Να βάλουμε
τα φράγκα του κράτους στις ευρωπαϊκές ζυγαριές με τους ηλεκτρονικούς
αισθητήρες, να ζυγιάσουμε το «έχει» του και τα «δούναι» του. Μαραζώνουμε
φορτώνοντας ολόκληρο το «είναι» της ζωής μας στο ζυγό που παριστάνει τη
συσκευή της ζυγαριάς.
