Το Πρώτο Σκαλί |
Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες του
"Πολίτη Πάρου" καλό απόγευμα.
Σήμερα, μετά από οκτώ ημέρες απουσίας,
επανερχόμαστε. Συνεχίζουμε τις αναρτήσεις
- αναδημοσιεύσεις και δημοσιεύσεις
γενικού ενδιαφέροντος, κυρίως πολιτικού
περιεχομένου, αλλά και τοπικού
ενδιαφέροντος, σε ό,τι αφορά στην Πάρο
- Αντίπαρο και στις Κυκλάδες.
Η διακοπή
των αναρτήσεων από την προηγούμενη
Τρίτη, πριν τις εθνικές εκλογές (15
Σεπτεμβρίου 2015), έγινε ξαφνικά και
οφείλεται σε απουσία μας, η οποία ήταν
επιβεβλημένη. Δικαιολογημένα τα μηνύματα
που μας στείλανε και τα τηλέφωνα που
μας πήρανε φίλοι και γνωστοί.
Σε όσους μας
τηλεφώνησαν, στους περισσότερους
τουλάχιστον, καταφέραμε να απαντήσουμε
και να εξηγήσουμε που βρισκόμασταν και
γιατί σταματήσαμε τις αναρτήσεις. Στα
μηνύματα όμως δεν έγινε το ίδιο. Ήταν
πιο δύσκολο (για μας) και δεν καταφέραμε
να απαντήσουμε και γι' αυτό ζητάμε
συγνώμη.
Ξεκινάμε τις
αναρτήσεις με ένα ποίημα του Κ. Καβάφη,
που θα μπορούσε να είναι οδηγός και να
χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο που συνεχίζει
να αγωνίζεται και δεν τα παρατάει, επειδή
τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα ήθελε ή
όταν συναντά δυσκολίες και βλέπει να
ορθώνονται μπροστά του εμπόδια, που
μάλιστα κάποια από αυτά μπορεί να
φαντάζουν και σαν ανυπέρβλητα. Χαμένη είναι
μόνο η μάχη που δεν δίνεται γιατί ο
άνθρωπος έχει συνθηκολογήσει εξαρχής.
Υ.Γ.: Είναι
αυτονόητο και φανταζόμαστε, πως όλοι
σχεδόν το θεωρούν προφανές ότι οι
αναρτήσεις δεν γίνονται με κριτήριο το
αν συμφωνούμε ή όχι με το περιεχόμενό
τους.
Το Πρώτο Σκαλί
Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης•
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα•
κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»
Είπ’ ο Θεόκριτος• «Aυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι•
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι•
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»
Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης•
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα•
κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»
Είπ’ ο Θεόκριτος• «Aυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι•
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι•
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου