Του Ρούντι Ρινάλντι
Υπάρχει, όμως, μια «μικρή» λεπτομέρεια που ξεχνιέται η σημασία της. Πρόκειται για την πραγματική εμβέλεια και αποδοχή που έχει η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέσα στα λαϊκά στρώματα. Καταγράφεται κατακόρυφη αύξηση της δυσαρέσκειας με μια εξίσου μεγάλη πτώση και απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν αναφερόμαστε στις δημοσκοπήσεις που εντελώς ξαφνικά ανακάλυψαν πρωτιές της Ν.Δ. και το άστρο του Κ. Μητσοτάκη…
Οι αγώνες αυτών των δύο μεγάλων κατηγοριών που καρατομούνται από την μνημονιακή πολιτική και τα μέτρα που έρχονται, στριμώχνουν άσχημα την κυβέρνηση και το προσωπικό της, διαλύουν τα όποια «επιχειρήματα» επιστρατεύονται, δείχνουν ότι το ψέμα και η κοροϊδία έχουν κοντά ποδάρια, ιδιαίτερα όταν είναι τόσο νωπές οι προεκλογικές διακηρύξεις, οι λόγοι και υποσχέσεις που αθετούνται με την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου και με μοναδικό στόχο την παραμονή στην εξουσία της ΣΥΡΙΖίτικης παρέας.
Η μαζικότητα και η ορμή των αντιδράσεων είναι ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό που υπενθυμίζει, σε όποιον μπορεί να δει καθαρά, ότι οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι πιο σφοδρές, πιο σκληρές, γιατί ολόκληρα στρώματα οδηγούνται σε εξαφάνιση, γιατί ο αγώνας επιβίωσης δεν γίνεται με λεπτότητες και δεοντολογίες σαλονιών.
Η κύρια μορφή έκφρασης είναι αυτή του ακηδεμόνευτου χαρακτήρα, χωρίς την άμεση παρουσία των κομμάτων, στοιχείο που προσδίδει μαζικότητα και δημιουργικότητα. Μια ακτιβίστρια ρίχνει μια κότα μέσα στου Μαξίμου φορώντας μπλούζα που γράφει «παριστάνεται τα κοκόρια και είσαστε κότες», την επόμενη μέρα στο συλλαλητήριο πέφτει το σύνθημα «Ανοίξτε τις πόρτες να φύγουνε οι κότες» που συνοδεύεται από το «Ανοίξτε τις πύλες να φύγουν οι ξεφτίλες». Κρητικός αγρότης στον Νομό Ηρακλείου, όπου εξελέγη ο πρωθυπουργός, δηλώνει πως ο Τσίπρας πρέπει να πάψει να είναι βουλευτής Ηρακλείου, να πάει να εκλεγεί αλλού. Αδιαφορώντας ή μην ξέροντας αν αυτό γίνεται ή δεν γίνεται. Ο υπουργός Γεωργίας περικυκλώνεται για ώρες από οργισμένους διαδηλωτές, ενώ νέες και νέοι κτηνοτρόφοι βγαίνουν στα κανάλια και ανοικτά τον καταγγέλλουν ότι άλλα τους έταξε. Ο Κατρούγκαλος μετατρέπεται σε καρτούν, στιχάκια και συνθήματα με το όνομά του δίνουν και παίρνουν. Το γνωστό ελικόπτερο με το ουστ! επανέρχεται στις διαδηλώσεις σε σημαίες διαδηλωτών (ΠΟΕ-ΟΤΑ), ενώ αγρότες στήνουν λαϊκή αγορά κάτω από το υπουργείο Γεωργίας και μοιράζουν τόνους προϊόντων.
Οι… κατηγορούμενοι ως «επαναστάτες της γραβάτας» στην τελευταία πορεία τους κρέμασαν στο Σύνταγμα πολλές γραβάτες κοροϊδεύοντας τους αγραβάτωτους μνημονιακούς και ψεύτες κυβερνητικούς. Τέλος, το σύνθημα «Ψέμα κάθε λέξη στο στόμα του Αλέξη» δείχνει τη φθορά που έχει ο ίδιος ο Τσίπρας.
Οι αγώνες που παρακολουθούμε δεν έχουν ακόμα, πολιτικό στόχο, δεν μπορούν να γεννήσουν μια εναλλακτική πρόταση. Δείχνουν όμως δυνατότητες, γιατί δύο κοινωνικές κατηγορίες, μια στην ύπαιθρο συνδεδεμένη με την παραγωγή και μία στα αστικά κέντρα που έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο κατέβηκαν στους δρόμους. Τι μπορεί να συμβεί αν ξαναβγεί στο προσκήνιο το μαζικό λαϊκό κίνημα, έχοντας αποκτήσει πείρα και θέτοντας στόχους που στοιχειοθετούν μια εναλλακτική; Απέχουμε από το σημείο αυτό αρκετά.
Το αίτημα για ένα πολιτικό και κοινωνικό υποκείμενο είναι κεντρικό και ίσως το κρισιμότερο ζήτημα.
Για αυτό το θέμα, στο επόμενο σημείωμα.
Δρόμος
 |
| Φωτογραφία: Μάριος Λώλος |
Ξανά στο προσκήνιο οι αγώνες με ορμή και ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά
Μέσα σε «ενθουσιώδες» κλίμα για τη συμπλήρωση ενός χρόνου διακυβέρνησης, υπουργοί και πολιτικοί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ στέλνουν SMS για να καλέσουν μέλη-οπαδούς-ψηφοφόρους να παραβρεθούν στο Γήπεδο Τάε Κβο Ντο του Φαλήρου –όχι σαν πρόσφυγες- και να ακούσουν τον Τσίπρα, μήπως και φτιάξει λίγο το κλίμα, κάτι σαν ασκήσεις θάρρους, τώρα, που άρχισαν τα δύσκολα.Η ΣΥΡΙΖΕϊκη παρέα που κυβερνά και το επικοινωνιακό της επιτελείο, αποδίδουν την απομόνωση και το στρίμωγμα που νιώθουν σε συντονισμένη προσπάθεια των καναλαρχών, της διαπλοκής και των δανειστών να τελειώνουν με την κυβέρνηση Τσίπρα. Κατηγορούν, δε, τη νέα ηγεσία της Ν.Δ. για πλήρη ταύτιση με τα κέντρα αυτά. Υπάρχει αλήθεια στους ισχυρισμούς αυτούς; Βεβαίως, με την έννοια ότι η σύμπνοια που υπήρχε τους καλοκαιρινούς μήνες, τότε που όλοι αναγνώριζαν τον Τσίπρα ως «εθνικό ηγέτη» με τις «ρεαλιστικές αποφάσεις», έχει δώσει την θέση της σε μια αντιπαράθεση.Υπάρχει, όμως, μια «μικρή» λεπτομέρεια που ξεχνιέται η σημασία της. Πρόκειται για την πραγματική εμβέλεια και αποδοχή που έχει η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέσα στα λαϊκά στρώματα. Καταγράφεται κατακόρυφη αύξηση της δυσαρέσκειας με μια εξίσου μεγάλη πτώση και απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν αναφερόμαστε στις δημοσκοπήσεις που εντελώς ξαφνικά ανακάλυψαν πρωτιές της Ν.Δ. και το άστρο του Κ. Μητσοτάκη…
Δυναμικό «παρών» από αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες
Η εισβολή δύο κοινωνικών κατηγοριών-στρωμάτων, των αγροτών και των ελεύθερων επαγγελματιών (δικηγόρων, μηχανικών, γιατρών, φαρμακοποιών) στην πολιτική κονίστρα, με τη μορφή μαζικών κινητοποιήσεων, έφτασε για να προσδώσει διαφορετικό τόνο στην πολιτική ζωή του τόπου και κυρίως να δείξει την αναξιοπιστία της κυβέρνησης, των υπουργών, των διορισμένων κρατικών λειτουργών.Οι αγώνες αυτών των δύο μεγάλων κατηγοριών που καρατομούνται από την μνημονιακή πολιτική και τα μέτρα που έρχονται, στριμώχνουν άσχημα την κυβέρνηση και το προσωπικό της, διαλύουν τα όποια «επιχειρήματα» επιστρατεύονται, δείχνουν ότι το ψέμα και η κοροϊδία έχουν κοντά ποδάρια, ιδιαίτερα όταν είναι τόσο νωπές οι προεκλογικές διακηρύξεις, οι λόγοι και υποσχέσεις που αθετούνται με την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου και με μοναδικό στόχο την παραμονή στην εξουσία της ΣΥΡΙΖίτικης παρέας.
Η μαζικότητα και η ορμή των αντιδράσεων είναι ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό που υπενθυμίζει, σε όποιον μπορεί να δει καθαρά, ότι οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι πιο σφοδρές, πιο σκληρές, γιατί ολόκληρα στρώματα οδηγούνται σε εξαφάνιση, γιατί ο αγώνας επιβίωσης δεν γίνεται με λεπτότητες και δεοντολογίες σαλονιών.
Με ζωντάνια και χωρίς… κομματικό κηδεμόνα
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των πρόσφατων αγώνων είναι πως υπάρχει, εκδηλώνεται ξανά, η λαϊκή δημιουργικότητα και εκφραστικότητα, με πρωτοφανή ζωντάνια και αποφασιστικότητα. Στις μορφές πάλης, έκφρασης, αντίδρασης, στα συνθήματα, στο τι λέγεται στα κανάλια. Ο κομματισμός μέσα σε αυτούς τους χώρους είναι υπαρκτός αλλά στριμωγμένος, δεν έχει το πάνω χέρι, καμουφλάρεται για να εκφραστεί στις δύσκολες στιγμές.Η κύρια μορφή έκφρασης είναι αυτή του ακηδεμόνευτου χαρακτήρα, χωρίς την άμεση παρουσία των κομμάτων, στοιχείο που προσδίδει μαζικότητα και δημιουργικότητα. Μια ακτιβίστρια ρίχνει μια κότα μέσα στου Μαξίμου φορώντας μπλούζα που γράφει «παριστάνεται τα κοκόρια και είσαστε κότες», την επόμενη μέρα στο συλλαλητήριο πέφτει το σύνθημα «Ανοίξτε τις πόρτες να φύγουνε οι κότες» που συνοδεύεται από το «Ανοίξτε τις πύλες να φύγουν οι ξεφτίλες». Κρητικός αγρότης στον Νομό Ηρακλείου, όπου εξελέγη ο πρωθυπουργός, δηλώνει πως ο Τσίπρας πρέπει να πάψει να είναι βουλευτής Ηρακλείου, να πάει να εκλεγεί αλλού. Αδιαφορώντας ή μην ξέροντας αν αυτό γίνεται ή δεν γίνεται. Ο υπουργός Γεωργίας περικυκλώνεται για ώρες από οργισμένους διαδηλωτές, ενώ νέες και νέοι κτηνοτρόφοι βγαίνουν στα κανάλια και ανοικτά τον καταγγέλλουν ότι άλλα τους έταξε. Ο Κατρούγκαλος μετατρέπεται σε καρτούν, στιχάκια και συνθήματα με το όνομά του δίνουν και παίρνουν. Το γνωστό ελικόπτερο με το ουστ! επανέρχεται στις διαδηλώσεις σε σημαίες διαδηλωτών (ΠΟΕ-ΟΤΑ), ενώ αγρότες στήνουν λαϊκή αγορά κάτω από το υπουργείο Γεωργίας και μοιράζουν τόνους προϊόντων.
Οι… κατηγορούμενοι ως «επαναστάτες της γραβάτας» στην τελευταία πορεία τους κρέμασαν στο Σύνταγμα πολλές γραβάτες κοροϊδεύοντας τους αγραβάτωτους μνημονιακούς και ψεύτες κυβερνητικούς. Τέλος, το σύνθημα «Ψέμα κάθε λέξη στο στόμα του Αλέξη» δείχνει τη φθορά που έχει ο ίδιος ο Τσίπρας.
Οι χειρισμοί δεν αρκούν
Παρ’ όλο που υπάρχουν περιθώρια χειρισμών και ελιγμών (κοινώς πρόσκαιρου δουλέματος) με υποσχέσεις, αλλαγές, τροποποιήσεις και «διάλογο», η πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί (ηλίθιε!) οδηγεί σε μεγαλύτερη συμπίεση και καταστροφή κοινωνικών στρωμάτων. Παρ’ όλες τις αυταπάτες που μπορεί να καλλιεργηθούν, αν κάποια στρώματα εξαιρεθούν από την καταιγίδα ή περάσουν ξώφαλτσα, υπάρχει μια ολόκληρη κοινωνία, μια ολόκληρη χώρα που κρυώνει περισσότερο, πεινά περισσότερο, χρωστά περισσότερο, συμπιέζεται αφόρητα, καταστρέφεται, βουλιάζει, απελπίζεται, που οργίζεται με τον διορισμό «κολλητών» και «ημετέρων συγγενών» σε όλο τον κρατικό μηχανισμό.Οι αγώνες που παρακολουθούμε δεν έχουν ακόμα, πολιτικό στόχο, δεν μπορούν να γεννήσουν μια εναλλακτική πρόταση. Δείχνουν όμως δυνατότητες, γιατί δύο κοινωνικές κατηγορίες, μια στην ύπαιθρο συνδεδεμένη με την παραγωγή και μία στα αστικά κέντρα που έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο κατέβηκαν στους δρόμους. Τι μπορεί να συμβεί αν ξαναβγεί στο προσκήνιο το μαζικό λαϊκό κίνημα, έχοντας αποκτήσει πείρα και θέτοντας στόχους που στοιχειοθετούν μια εναλλακτική; Απέχουμε από το σημείο αυτό αρκετά.
Το αίτημα για ένα πολιτικό και κοινωνικό υποκείμενο είναι κεντρικό και ίσως το κρισιμότερο ζήτημα.
Για αυτό το θέμα, στο επόμενο σημείωμα.
Δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου