Θεοφάνεια ήταν, γιορτή των νερών χτες, χτύπησαν οι καμπάνες, ιερείς και
εξαπτέρυγα πήγαν στη θάλασσα, ακούγονταν ψαλμοί που έφερνε ο νοτιάς
μέχρι εδώ, το βαπόρι σφύριζε και παιδιά έπεσαν στο νερό να πιάσουν το
σταυρό. Μαθημένοι στην παράδοση, την επανάληψη, τα ίδια και τα ίδια,
έστω κι αν ο κόσμος αλλάζει, έστω κι αν δεν ετοιμαστήκαμε στην ψυχή μας
μέσα να λάμψει κάποιο αστέρι δικαίου. Αν οι
θεοί αγαπούν τις τελετουργίες και τα ίδια λόγια, τους ίδιους ψαλμούς,
τις ίδιες εικόνες, τότε θα ήταν παρόντες εδώ και θα τους βλέπαμε και θα
είμαστε σίγουροι πως έχουμε πάρει τον καλό δρόμο, κάτι θα άστραφτε έστω
για μια στιγμούλα και θα επιστρέφαμε με μιαν ελάχιστη σιγουριά, ότι
πιάσαμε την άκρη κάποιου νοήματος, κάποιου φωτός οδηγού της ζωής μας.
Δεν ξέρω αν μετρήσαμε σωστά τι ακριβώς έγινε στο χρόνο που πέρασε, και σ’ όσους προηγήθηκαν, τι εκρήξεις καινοφανών και υπερκαινοφανών με διάχυση ακτινοβολιών που σκοτώνουν, τι πτώσεις μετεώρων πάνω στις κεφαλές των ανθρώπων. Όσα αποθέματα αισιοδοξίας είχαμε, όση παράξενη πίστη στις διαθέσεις και τις ικανότητες ανθρώπων της ευθύνης φυλάξαμε, όλα αυτά πήγαν στράφι, εξανεμίστηκαν και τώρα μετά την εκκλησία και τις προσευχές όλα θα είναι στη θέση τους, πολλοί άνθρωποι πεταμένοι στους δρόμους, πεινώντες και διψώντες περιφερόμενοι και απ’ την άλλη σωτήρες στις καθημερινές κοκορομαχίες, στην ίδια κι απαράλλαχτη τελετουργία μιας ελεεινής καθημερινότητας.
Συνηθίζουμε στο κακό, να ένας κίνδυνος και αυτό που κάνουμε δεν ανοίγει πόρτες εξόδου, όσα χρυσά και να φορούν οι μητροπολίτες, όσα σιρίτια να έχουν οι σπουδαίοι στρατιωτικοί, όσα ωραία να φλυαρούν στα παράθυρα, όσες γιορτές και πανηγύρια να διοργανώνουμε. Επανάσταση δεν σημαίνει σώνει και καλά να πάρουμε τα όπλα, αλλά να μην αντέχουμε να κοιμούνται στο δρόμο οι άνθρωποι κι εμείς ν΄ανάβουμε στην εκκλησία κερί ήσυχοι με τη συνείδησή μας. Θα βρίσκαμε τρόπους αν τρέχαμε και προσπαθούσαμε όλοι μαζί και δεν συνηθίζαμε τη δυστυχία των άλλων, αναλωνόμενοι διαρκώς σε τελετουργίες. Μια τελετουργία αξίζει, να δώσουμε βοήθεια, να ξεφύγουμε απ’ τη συνήθεια επινοώντας κάτι ασυνήθιστο και ανθρώπινο, πιο αξιοπρεπές και όμορφο.
Πολλοί διασκεδάζουν δικαίως λόγω εορτών, περιμένοντας στην ουρά για τα ακριβά κέντρα και τις ταβέρνες ή ταξιδεύοντας και άλλοι δικαίως πάλι στην ουρά για το συσσίτιο, έτσι για να διατηρηθεί η τάξη του κόσμου. Γι’ αυτό να μην πιστέψετε ό, τι και να σας πουν, θεοφάνεια ήταν, αλλά δεν φάνηκε ο θεός, απέστρεψε το πρόσωπό του, δεν θα μας συγχωρήσει για τις απρέπειες (για να μη πω εγκλήματα) και πιο πολύ θα μας τιμωρήσει κάποια ώρα για ένα μέγα έγκλημα, την εξορία της νεότητας.
Δεν ξέρω αν μετρήσαμε σωστά τι ακριβώς έγινε στο χρόνο που πέρασε, και σ’ όσους προηγήθηκαν, τι εκρήξεις καινοφανών και υπερκαινοφανών με διάχυση ακτινοβολιών που σκοτώνουν, τι πτώσεις μετεώρων πάνω στις κεφαλές των ανθρώπων. Όσα αποθέματα αισιοδοξίας είχαμε, όση παράξενη πίστη στις διαθέσεις και τις ικανότητες ανθρώπων της ευθύνης φυλάξαμε, όλα αυτά πήγαν στράφι, εξανεμίστηκαν και τώρα μετά την εκκλησία και τις προσευχές όλα θα είναι στη θέση τους, πολλοί άνθρωποι πεταμένοι στους δρόμους, πεινώντες και διψώντες περιφερόμενοι και απ’ την άλλη σωτήρες στις καθημερινές κοκορομαχίες, στην ίδια κι απαράλλαχτη τελετουργία μιας ελεεινής καθημερινότητας.
Συνηθίζουμε στο κακό, να ένας κίνδυνος και αυτό που κάνουμε δεν ανοίγει πόρτες εξόδου, όσα χρυσά και να φορούν οι μητροπολίτες, όσα σιρίτια να έχουν οι σπουδαίοι στρατιωτικοί, όσα ωραία να φλυαρούν στα παράθυρα, όσες γιορτές και πανηγύρια να διοργανώνουμε. Επανάσταση δεν σημαίνει σώνει και καλά να πάρουμε τα όπλα, αλλά να μην αντέχουμε να κοιμούνται στο δρόμο οι άνθρωποι κι εμείς ν΄ανάβουμε στην εκκλησία κερί ήσυχοι με τη συνείδησή μας. Θα βρίσκαμε τρόπους αν τρέχαμε και προσπαθούσαμε όλοι μαζί και δεν συνηθίζαμε τη δυστυχία των άλλων, αναλωνόμενοι διαρκώς σε τελετουργίες. Μια τελετουργία αξίζει, να δώσουμε βοήθεια, να ξεφύγουμε απ’ τη συνήθεια επινοώντας κάτι ασυνήθιστο και ανθρώπινο, πιο αξιοπρεπές και όμορφο.
Πολλοί διασκεδάζουν δικαίως λόγω εορτών, περιμένοντας στην ουρά για τα ακριβά κέντρα και τις ταβέρνες ή ταξιδεύοντας και άλλοι δικαίως πάλι στην ουρά για το συσσίτιο, έτσι για να διατηρηθεί η τάξη του κόσμου. Γι’ αυτό να μην πιστέψετε ό, τι και να σας πουν, θεοφάνεια ήταν, αλλά δεν φάνηκε ο θεός, απέστρεψε το πρόσωπό του, δεν θα μας συγχωρήσει για τις απρέπειες (για να μη πω εγκλήματα) και πιο πολύ θα μας τιμωρήσει κάποια ώρα για ένα μέγα έγκλημα, την εξορία της νεότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου