"Προνόμια των βουλευτών”, συνέχεια...

"Τα προνόμια των βουλευτών δεν εξαντλούνται μόνο στα αυτοκίνητα και στους συνοδούς αστυνομικούς”, μου παρατηρούν φίλοι που διάβασαν το προηγούμενο σχετικό με αυτό το θέμα σχόλιό μου. Δίκιο έχουν. Δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και άλλα που, για πολλούς, μοιάζουν προκλητικά. Είναι, για παράδειγμα, οι απαλλαγές φόρου που έχουν. Φορολογούνται μόνο για το 25% των αποδοχών τους. Αμείβονται για τη συμμετοχή τους στις διάφορες επιτροπές, ενώ για ορισμένους αυτό πρέπει να θεωρείται ότι ανήκει στα καθήκοντά τους, καθώς και άλλες “διευκολύνσεις” που “ανεβάζουν” το κόστος για το κράτος ανά βουλευτή.

Σίγουρα, όμως, δεν πρέπει να φθάνουμε και στο άλλο άκρο και να τα ισοπεδώνουμε όλα. Συμφωνούμε, θαρρώ, ότι στον βουλευτή θα πρέπει να του παρέχονται εκείνες οι “διευκολύνσεις” που του επιτρέπουν να ασκεί με επάρκεια τα καθήκοντά του. Από εκεί και πέρα όμως θα πρέπει να μην χάνεται ποτέ το στοιχείο της προσφοράς προς την κοινωνία, εφόσον με αυτή τη δέσμευση “ζήτησε” την ψήφο των συμπολιτών του. Δεν εκλέγεται βουλευτής για ίδιον όφελος αλλά για να υπηρετήσει την κοινωνία καταπολεμώντας τα κακώς κείμενα. Ως προς αυτό κρίνονται κυρίως οι βουλευτές.

Όταν, μάλιστα, η κοινωνία συνθλίβεται από τη βαρβαρότητα της μνημονιακής πολιτικής, τότε οι πολίτες κρίνουν πιο αυστηρά. Περιμένουν από τους βουλευτές να αποδεικνύουν εμπράκτως, με το παράδειγμά τους, ότι έχουν συναίσθηση αυτής της κατάστασης. Το ολιγότερο που μπορούν να πράξουν οι βουλευτές είναι να ικανοποιούν το περί δικαίου αίσθημα. Να είναι αλληλέγγυοι της κοινωνίας που πάσχει. Με τις αποφάσεις, με τις εν γένει ενέργειές τους να βοηθούν πρωτίστως εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, να προωθούν δηλαδή την κοινωνική δικαιοσύνη. Να είναι ίσοι με τους υπόλοιπους πολίτες και όχι με τα προνόμιά τους να αναπαράγουν ή ακόμη χειρότερα να διευρύνουν τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες.

Το “επιχείρημα” ότι, αν δεν αμείβονται ικανοποιητικά τότε οι βουλευτές θα είναι πιο ευάλωτοι σε χρηματισμό, είναι ανάξιο (και προσβλητικό για τον βουλευτή) ακόμη και να το συζητάμε. Για τους βουλευτές της Αριστεράς αυτά έχουν μεγαλύτερο βάρος, εφόσον υπάρχουν εκεί για να υπηρετήσουν πρώτα τις φτωχές λαϊκές τάξεις, τις οποίες δεχόμαστε ότι εκφράζουν. Το γεγονός ότι οι βουλευτές της Αριστεράς συνεισφέρουν με ένα ποσοστό στο κόμμα, στην αλληλεγγύη, κλπ, μετριάζει αλλά δεν ακυρώνει τις ενστάσεις που εγείρονται από κάποιους συμπολίτες μας. 

Απ' την άλλη, αν δεχτούμε ότι στη Βουλή πρέπει να εκφράζονται όλες οι κοινωνικές ομάδες και οι ιδεολογικές τάσεις, η μείωση του κόστους για το κράτος, δεν πρέπει να επιδιώκεται με μείωση του αριθμού των βουλευτών αλλά με τη μείωση των απολαβών. Το κοινωνικό κεφάλαιο, η φήμη, η αναγνώριση, το κύρος, η κοινωνική αποδοχή είναι ευθέως ανάλογη της ανιδιοτέλειας, της εργατικότητας, της κοινωνικής προσφοράς τους και όχι του ύψους των  απολαβών τους.,

ΓΟΥΡΔΟΥΚΗΣ ΗΛΙΑΣ