Τι συμβαίνει στη Γαλλία; Που οφείλεται η καθυστερημένη εμφάνιση των «αγανακτισμένων» (Nuit debout); Οι πρώτες απαντήσεις στα ερωτήματα αναφέρονται στο πρόδηλο κενό αντιπροσώπευσης των μεσαίων και των λαϊκών στρωμάτων που προκαλείται από την αδυναμία της κυβερνώσας σοσιαλδημοκρατίας αλλά και της αριστεράς να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των κάτω, καταθέτοντας μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Το κενό αυτό τείνει να καλυφθεί από τη λαϊκιστική και ξενοφοβική δεξιά της Μαρίν Λεπέν, η οποία είδε τον αέρα να πνέει ούριος στα πανιά της μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι.
Παρεμπιπτόντως, το ίδιο τηρουμένων των αναλογιών επιδιώκει να εκμεταλλευθεί η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, εκμεταλλευόμενη το φόβο του εντόπιου πληθυσμού από τη βόμβα του προσφυγικού. Στην Ελλάδα, λοιπόν, το κενό της εκπροσώπησης των κάτω επιχειρείται να εκφραστεί τόσο από την «εξωκοινοβουλευτική» αριστερά όσο και από την Χρυσή Αυγή, που συγκρούονται στο πεδίο του προσφυγικού προβλήματος με ιδεολογικά όπλα την αλληλεγγύη από τη μια πλευρά και την ξενοφοβία από την άλλη.
Στη Γαλλία, δεν είναι το προσφυγικό που απασχολεί τόσο, αλλά η κατάσταση έκτακτης ανάγκης η οποία στο όνομα της τρομοκρατίας καταλύει τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, διευκολύνοντας σε συνδυασμό με τον νέο νόμο για την εργασία την επιβολή μέτρων λιτότητας κατά το ανάλογο της Ελλάδας. Το μοντέλο, συνεπώς, που εφαρμόστηκε στο «πειραματόζωο» (Ελλάδα), υλοποιείται ως επιτυχές και στη Γαλλία. Σκληρή λιτότητα και μειώσεις προσωπικού στον δημόσιο τομέα, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, άνοιγμα επιχειρήσεων τις Κυριακές, μαζικές φοροαπαλλαγές και μείωση εργοδοτικών εισφορών. Ό,τι συνέβη παρ' ημίν, τώρα θα εφαρμοστεί παντού. Ο Πραγματισμός της σχολής του Σικάγου και του πιο βίαιου νεοφιλελευθερισμού σε πλήρη ανάπτυξη. Και όλα στο όνομα της αντιμετώπισης του χρέους, της ανεργίας και της ύφεσης.
Αλλά τι συνέβη και το προσχέδιο του νόμου για τα εργασιακά τίναξε το καπάκι της γαλλικής κοινωνίας στον αέρα; Κατάλαβαν οι Γάλλοι και οι Γαλλίδες αίφνης ότι το νομοσχέδιο περιλαμβάνει διευκόλυνση των απολύσεων, διάλυση του δικτύου προστασίας των εργαζομένων και αύξηση του νόμιμου χρόνου εργασίας και λειτούργησαν τα ανακλαστικά τους; Πιθανόν. Κάτι ανάλογο συνέβη στη Μαδρίτη και στην Αθήνα, δηλαδή στην περιφέρεια της ΕΕ, όταν άρχισαν να εφαρμόζονται ανάλογα μέτρα. Τώρα το ίδιο τείνει να συμβεί στο κέντρο της Ευρώπης. Αυτό ενέχει την ιδιαιτερότητα και τη βαρύτητά του.
Ποιες πολιτικές δυνάμεις, όμως, κυοφορούν οι «νύχτες» του Παρισιού; Η ακροδεξιά της Λεπέν από τη μια είναι εμφανής. Από την πλευρά της Αριστεράς τι θα γεννηθεί; Αυτό μένει να το δούμε. Πάντως κι εδώ όλα ξεκίνησαν από το διαδίκτυο, από τον ιστότοπο Change.org που συνέλεξε μέσα σε δύο εβδομάδες πάνω από ένα εκατομμύριο υπογραφές κατά του νομοσχεδίου. Οι πρωτεργάτες του διαδικτυακού αυτού κινήματος είναι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του Ολάντ και μέρος των αστικών στρωμάτων με υψηλή μόρφωση και άριστη γνώση των κοινωνικών δικτύων. Η διαφορά είναι ότι το διαδίκτυο μπαίνει πλέον και στη Γαλλία στην υπηρεσία ενός κοινωνικού κινήματος ενάντια στην κυρίαρχη ιδεολογία. Τα συνδικάτα και τα κόμματα της αριστεράς (όπως παντού) βρέθηκαν απροετοίμαστα απέναντι σε αυτό το αυθόρμητο κίνημα και δεν μπορούσαν παρά να υποστηρίξουν την ιδέα για γενική απεργία και πορείες διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα.
Μετά την τεράστια προσέλευση στην κινητοποίηση της 31ης Μαρτίου το κίνημα έλαβε μια άλλη μορφή. Μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές αποφάσισαν να μείνουν στην Πλας ντε λα Ρεπουμπλίκ, δημιουργώντας τη Nuit Debout (τις συνελεύσεις των αγανακτισμένων), που υιοθετήθηκε παντού, ακόμη και εκτός Γαλλίας, στις Βρυξέλλες.
Και τώρα τι; Το σύστημα προσπαθεί να παρέμβει, να αποπροσανατολίσει. Όχι με δακρυγόνα αλλά με έξυπνη τοποθέτηση χρημάτων! Απέναντι στη NuitDebout, μια άλλη νύχτα αναπτύσσεται, η NuitDesDebats. Στα πανεπιστήμια, στους σταθμούς των τρένων, σε δημαρχεία, σε εστιατόρια και σε εκκλησίες, σε όλο το Παρίσι γίνονται συζητήσεις. Η «συζήτηση», ή αλλιώς debat, είναι η συνέχεια των μεγάλων συλλαλητηρίων του Σαββάτου, 2 Απριλίου, για τα εργασιακά, λένε κάποιοι (Le Monde). Όμως συμβαίνει το αντίθετο. «Η νύχτα των συζητήσεων» είναι μία πρωτοβουλία που δεν προέκυψε αυθόρμητα από τα «κάτω» αλλά από τον Δήμο της γαλλικής πρωτεύουσας, που "επένδυσε" σε 135 ανάλογες «ολονύκτιες» εκδηλώσεις. Έτσι μετά το φεστιβάλ μουσικής, τη Λευκή Νύχτα (Nuit Blanche), την Άνοιξη των ποιητών, το ολοήμερο άνοιγμα των καταστημάτων και τη γιορτή της βιβλιοθήκης, ήρθε και η ώρα, ή καλύτερα η ημέρα της εγελιανής διαλεκτικής! Όλοι εδώ μπορούν να μάθουν πως να διαχειρίζονται τις συζητήσεις στα διάφορα δείπνα της πόλης του φωτός και να εντυπωσιάζουν! Όχι, δεν θα συζητήσουν για την ανεργία και τις ανισότητες ή το προσφυγικό, αλλά για το αν «Η εκκοσμίκευση είναι συμβατή με το Θεό», αν «Η γυναικεία ευχαρίστηση είναι ακόμα ταμπού». Στο δημαρχείο του 4ου, κάποιοι φοιτητές ιατρικής εστιάζουν στο ερώτημα: «ποιος κατέχει το σώμα μου;». Αλλά να και μια συζήτηση που αφορά σε ένα ζέον ζήτημα, όπως «η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η ελευθερία».
Ποια νύχτα, άραγε, θα νικήσει; Ή μήπως θα ξημερώσει κάποτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου