Πρώτο κείμενο: 19 Απριλίου 2016
Δεύτερο κείμενο: 6 Μαίου 2016
Τρίτο κείμενο: Σήμερα 19 Μαίου
Δεύτερο κείμενο: 6 Μαίου 2016
Τρίτο κείμενο: Σήμερα 19 Μαίου
Η αγάπη ως θετικός τροπισμός: Η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθημα, αλλά
κράμα πολλών. Η χρήση της ίδιας λέξης οδηγεί σε συγχύσεις. Γιατί δεν
έχουμε λόγια να εκφράσουμε αυτή τη φοβερή ποικιλία. Αν έπρεπε να δώσουμε
ένα ορισμό για την αγάπη που προσεγγίζουμε με τις σκέψεις αυτές, θα
λέγαμε ότι αυτή εκφράζει ένα δυναμικό ενδιαφέρον για τη ζωή και το
πρόσωπο του συνανθρώπου μας, που μπορεί να λάβει ανεξάρτητη διάσταση απ’
το δικό μας πρόσωπο και τη ζωή μας. Περιγράφει επίσης ένα σύνολο
συγκεκριμένων πράξεων και ενεργειών μας προς το συμφέρον του αγαπώμενου.
Η συγγενική αγάπη, η μητρική, η αδελφική, ο έρωτας δεν είναι θέμα των σκέψεων αυτών. Μιλούμε για αγάπη προς τον άλλο άνθρωπο, προς τον κοντινό ή τον μακρινό, για μια θετική στάση απέναντι στον πλησίον, που δεν είναι δεσμευτική, δεν προβάλει αξιώσεις, αλλά επιτρέπει στον αγαπώμενο να αισθάνεται ελεύθερος και να ξετυλίγει τις δυνάμεις του στο φως της ζωής. Αγάπη που απορροφάται και επιστρέφεται με ενθαρρύνσεις μιας νέας δημιουργίας. Μιλούμε για την καλλιέργεια ενός θετικού τροπισμού προς την κοινωνία των ανθρώπων και παράλληλα την αναστολή των αρνητικών τροπισμών, που επιβάλλονται από το περιβάλλον, την παράδοση και τον πολιτισμό κάθε συγκεκριμένης εποχής. Συγγενικές της έννοιες είναι: ανθρωπιά, αλληλεγγύη, ενδιαφέρον, στοργή.
Η αγάπη ξεδιπλώνει φτερά: Ας δούμε την αγάπη σαν κοινή αναζήτηση των ποιητών απ’ τα χρόνια του Αρχίλοχου (ψωμί, καημός, αγάπη). Πρόκειται για βαθιά ανάγκη να ξεπεράσουμε τη δική μας ξεχωριστή ύπαρξη, να ξεφύγουμε από την περιχαράκωση της μόνωσής μας και να οδηγηθούμε στο σύμπαν των άλλων. Αγάπη είναι η γέφυρα μετάβασης από την γη στον ουρανό των άλλων. Η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης εις ουρανόν. Την αγάπη την ψάχνουμε όλοι και ξεγλιστρά πάντα. Δεν ονειρευόμαστε να πιάσουμε το χέρι της Νεοβούλης, σαν τον Αρχίλοχο, αυτό είναι έρωτας, αλλά να διευρύνουμε τον ατομικό μας χώρο από τα στενά του ατομισμού που μας φορτώνει η καταναλωτική κοινωνία και το ανταγωνιστικό σχολείο, στα πιο ευρύχωρα της ανθρωπιάς. Να διαστείλουμε τα όρια ελευθερίας. Περισσότερος χώρος, περισσότερη ελευθερία, μάλλον φωτίζουν και εμπνέουν δυνατότερο ενδιαφέρον για τον άλλο άνθρωπο, γεφυρώνουν καλύτερα τις αποστάσεις. Η αγάπη ερωτοτροπεί πάντα με την ελευθερία και στήνει θώρακα άμυνας απέναντι στο φόβο.
Σκεφτόμαστε πολύ λιγότερο απ’ όσο ξέρουμε. Ξέρουμε πολύ λιγότερα απ’ όσο αγαπάμε. Αγαπάμε πολύ λιγότερα απ’ όσο μπορούμε. Και εδώ ακριβώς, στα λόγια του Φρομ, είναι που στενεύουμε και συστελλόμαστε πολύ κάτω, απ’ αυτό που είμαστε πραγματικά. Η αγάπη ξεδιπλώνει φτερά.
Η συγγενική αγάπη, η μητρική, η αδελφική, ο έρωτας δεν είναι θέμα των σκέψεων αυτών. Μιλούμε για αγάπη προς τον άλλο άνθρωπο, προς τον κοντινό ή τον μακρινό, για μια θετική στάση απέναντι στον πλησίον, που δεν είναι δεσμευτική, δεν προβάλει αξιώσεις, αλλά επιτρέπει στον αγαπώμενο να αισθάνεται ελεύθερος και να ξετυλίγει τις δυνάμεις του στο φως της ζωής. Αγάπη που απορροφάται και επιστρέφεται με ενθαρρύνσεις μιας νέας δημιουργίας. Μιλούμε για την καλλιέργεια ενός θετικού τροπισμού προς την κοινωνία των ανθρώπων και παράλληλα την αναστολή των αρνητικών τροπισμών, που επιβάλλονται από το περιβάλλον, την παράδοση και τον πολιτισμό κάθε συγκεκριμένης εποχής. Συγγενικές της έννοιες είναι: ανθρωπιά, αλληλεγγύη, ενδιαφέρον, στοργή.
Η αγάπη ξεδιπλώνει φτερά: Ας δούμε την αγάπη σαν κοινή αναζήτηση των ποιητών απ’ τα χρόνια του Αρχίλοχου (ψωμί, καημός, αγάπη). Πρόκειται για βαθιά ανάγκη να ξεπεράσουμε τη δική μας ξεχωριστή ύπαρξη, να ξεφύγουμε από την περιχαράκωση της μόνωσής μας και να οδηγηθούμε στο σύμπαν των άλλων. Αγάπη είναι η γέφυρα μετάβασης από την γη στον ουρανό των άλλων. Η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης εις ουρανόν. Την αγάπη την ψάχνουμε όλοι και ξεγλιστρά πάντα. Δεν ονειρευόμαστε να πιάσουμε το χέρι της Νεοβούλης, σαν τον Αρχίλοχο, αυτό είναι έρωτας, αλλά να διευρύνουμε τον ατομικό μας χώρο από τα στενά του ατομισμού που μας φορτώνει η καταναλωτική κοινωνία και το ανταγωνιστικό σχολείο, στα πιο ευρύχωρα της ανθρωπιάς. Να διαστείλουμε τα όρια ελευθερίας. Περισσότερος χώρος, περισσότερη ελευθερία, μάλλον φωτίζουν και εμπνέουν δυνατότερο ενδιαφέρον για τον άλλο άνθρωπο, γεφυρώνουν καλύτερα τις αποστάσεις. Η αγάπη ερωτοτροπεί πάντα με την ελευθερία και στήνει θώρακα άμυνας απέναντι στο φόβο.
Σκεφτόμαστε πολύ λιγότερο απ’ όσο ξέρουμε. Ξέρουμε πολύ λιγότερα απ’ όσο αγαπάμε. Αγαπάμε πολύ λιγότερα απ’ όσο μπορούμε. Και εδώ ακριβώς, στα λόγια του Φρομ, είναι που στενεύουμε και συστελλόμαστε πολύ κάτω, απ’ αυτό που είμαστε πραγματικά. Η αγάπη ξεδιπλώνει φτερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου