4η Βιομηχανική Επανάσταση, για ποιόν;

[ Κώστας Κάππας / ARti news]

Λατρεύω την Τεχνολογία και συγκινούμαι με το τι θα δουν ακόμη τα μάτια μας, στο άμεσο και απώτερο μέλλον. Αυτοκίνητα που σταματούν πριν τρακάρουν τον πεζό, κινούνται με ηλεκτρισμό και μοιάζουν στο εσωτερικό τους με διαστημόπλοια, ανεβάζοντάς μου την libido και την αυτοεκτίμηση, σε δυσθεώρητα ύψη. Βιοαναλυτές που μετρούν τους καρκινικούς μου δείκτες, γραμμικοί επιταχυντές που ακτινοβολούν τον όγκο με ακρίβεια χιλιοστού και προσωποποιημένες γενετικές θεραπείες.
 Κλωνοποίηση των οργάνων μου και αντικατάστασή τους όταν λήξει η εγγύηση, κακοποιηθούν ή πληγωθούν. Συνεχή αύξηση του προσδόκιμου και της ποιότητας της ζωής μου. Παιδιά που φέρνει ο πελαργός με την λευκή εργαστηριακή μπλούζα όταν η μήτρα μου αρνείται να παίξει σωστά το παιγνίδι της ζωής. Κομπιουτεράκι που χωράει στην παλάμη μου όλη την γνώση του κόσμου σε βιβλία, εφημερίδες, εγκυκλοπαίδειες, μεταφραστές, χάρτες, μουσική και συμβουλές, ζωντανή σύνδεση με τους αγαπημένους, τον γιατρό και την προστασία μου. Πληροφορία παγκοσμιοποιημένη, ταχύτατη, έγχρωμη, τρισδιάστατη και με πολλές επιλογές προσέγγισης και ανάλυσης. Τροφή ιχνηλατημένη, ελεγμένη και αποστειρωμένη. Τεχνολογικά θαυματάκια, τεχνητή νοημοσύνη, νανοτεχνολογία, ρομπότ-κατασκευαστές μηχανών, ρομπότ-υπηρεσίες, ρομπότ και πάλι ρομπότ. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό...
 
 Φοβάμαι την κατάχρηση. Την γυναίκα που εντελώς εγωιστικά, αποφασίζει να γίνει μητέρα και γιαγιά ταυτόχρονα στα γεράματα, περισσότερο από καπρίτσιο, παρά από λαχτάρα. Την ψυχολογία εκείνου του εφήβου που θα μάθει αργά ή γρήγορα ότι δεν είναι όνειρο κάποιας μάνας αλλά σουβενίρ νεκρού πατέρα (μέσω κατεψυγμένου σπέρματος) πριν από την γέννησή του. Τους ματαιόδοξους εγωκεντρικούς τύπους που θα κλωνοποιούν ακόμη και την αναπνοή τους, μακραίνοντας τόσο την ζωή τους, ώστε να παραστούν ακόμη και στην κηδεία του παιδιού τους. Άσχετο, αλλά αλήθεια, πότε είναι η τελευταία φορά που κάνατε διαίρεση, απλή διαίρεση, με το μολύβι;
 Φοβάμαι τον εφιάλτη που έρχεται.

• Την γενετική ταυτότητα που πριν σε ερωτευτώ και ξεκινήσουμε το όμορφο ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, θα ενημερώνει ότι είσαι υψηλού κινδύνου για καρκίνο του μαστού, θα ζήσεις όχι πολύ και ότι κάνεις δύσκολες και προβληματικές γέννες. Αυτήν την ταυτότητα που θα με κάνει να ψάξω σύντροφο με ζυγαριά το συμφέρον και το μυαλό και όχι με την τρέλλα και την καρδιά. Αυτήν που θα καθορίσει και για ‘μένα, εάν αξίζω για το Σύστημα να με σπουδάσει και να επενδύσει σοβαρά επάνω μου ή θα κατευθυνθώ σε προκαθορισμένες και περιορισμένες λύσεις ζωής, τροφής, δουλειάς και αναπαραγωγής.
• Την απομόνωση του εικονικού ψηφιακού σεξ. Όταν δεν υπάρχεις, όταν δεν έχω χρόνο να σε ψάξω ή όταν υπάρχεις αλλά αγχώνεσαι από την ζωή, κουράζεσαι μαζί μου, γερνάς αδυσώπητα και το σπουδαιότερο μου καθυστερείς την καριέρα, η αναγκαστική και άρρωστα ελκυστική λύση, είναι ψηφιακή, πλαστική, ασφαλής και ελεγχόμενη αποκλειστικά από εμένα και την Microsoft. 3D γυαλιά, αισθητήρες σε επιλεγμένα ευαίσθητα σημεία του σώματος, επιλογή ποιότητας και ποσότητας partners και το party ξεκινά!
• Την μετατροπή μου σε Βούδα εάν κριθώ γενετικά, ιδεολογικά και χρησιμοθηρικά ως στέλεχος του Συστήματος. Θα μπορώ να κάνω τα πάντα χωρίς να μετακινούμαι. Πέρα από το σεξ, τα γυαλιά στην σκάλα 2, θα μου επιτρέπουν ψεύτικα ταξίδια “αναψυχής” σε ολόκληρο τον Κόσμο. Ήδη με το Skype,το e-shop, τα drones και ότι άλλο θαυμαστό και τρομακτικό εφευρεθεί, δεν ταξιδεύω επαγγελματικά, δεν πάω στα μαγαζιά και στο  supermarket, δεν πάω επισκέψεις σε σπίτια. Δουλεύω και ελέγχω τους υφιστάμενους από το σπίτι, εκφράζω την όποια ευ- ή δυσαρέσκειά μου με like και unlike και τα συναισθήματά μου για κάποιον ψηφιακό πλέον φίλο με delete ή accept...
• Την αντικατάστασή μου από την Μηχανή εάν κριθώ ως αναλώσιμος. Κατασκευάζουν όλο και τελειότερες μηχανές, διώχνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους, παράγουν όλο και φτηνότερα προϊόντα (αλήθεια, που θα βρουν καταναλωτές;). Φοβάμαι από την άλλη ότι, όσοι θα περισσεύουμε και θα είμαστε πολλοί, θα τους γίνουμε τσιμπούρι και θα πρέπει να βρουν λύση. Η ανεργία δεν δίνει δικαίωμα στην περίθαλψη, βοηθά κάπως στην μείωση της επιβάρυνσης του Συστήματος από εμάς. Εάν δεν αρκέσει, κάποια πειράματα που είχαν ξεκινήσει επί apartheid στην Νότια Αφρική για να απαλλαγούν από τον εφιάλτη των παραπανήσιων μαύρων, ίσως αποδειχθούν χρήσιμα και για την περίπτωσή μας...

 Μου είπαν κάποιοι φίλοι ότι συμφωνούν μαζί μου, αλλά δεν υπάρχει λύση και ότι τα πράγματα είναι αδυσώπητα προδιαγραμμένα. “Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την Τεχνολογία και την Πρόοδο και αναγκαστικά θα αποδεχτούμε τις αναγκαίες θυσίες ανθρώπων, συνηθειών, εθίμων και ποιότητος”. Συμπέραναν αυθαίρετα, πριν καν τεθεί το ερώτημα: “Τεχνολογία και Πρόοδος για Ποιόν;”.

 Όταν Θεός είναι το Κέρδος και ο απέναντι είναι καταναλωτής, θύμα ή αντίπαλος, η επιστήμη κατευθύνεται στην παραγωγή αυτοκινήτων με ημερομηνία λήξης, εξόρυξη πετρελαίου, ρομπότ αντί για εργάτες, gadgets αντί για παρέα, TV αντί βιβλίου, Eurovision αντί μουσικής, πλαστική χειρουργική για τσίτωμα γηρασμένων αλλά χοντρών πορτοφολιών και όχι για εγκαυματίες εργάτες  και πάει λέγοντας. Η λεγόμενη “4^η βιομηχανική επανάστασή” τους, “επαναστατικοποιεί” τις παραγωγικές δυνάμεις, αλλά λόγω των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων φρενάρει τις τεράστιες δυνατότητες να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων.

 Όταν Θεός είναι η Ζωή, τα νέα πολύ πιο αποδοτικά μέσα παραγωγής, τα απίστευτα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, μπορούν να αξιοποιηθούν στην κοινωνική παραγωγή για τη λαϊκή ευημερία. Βασική προϋπόθεση να ανατραπεί και όχι να παζαρευτεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.

 Οξυγόνο της είναι η ρήση του στοχαστή του μέλλοντος, του Λένιν: “Παλεύουμε για να έρθει μια μέρα που οι άνθρωποι θα δουλεύουν λίγες, πολύ λίγες ώρες, γιατί την περισσότερη δουλειά θα την κάνουν οι μηχανές. Η ίδια η Επιστήμη, απεγκλωβισμένη από τις απαιτήσεις και την τυραννία του Καπιταλισμού, θα αυτοπροσδιορίζεται και θα τίθεται στην υπηρεσία του Λαού, διευκολύνοντας τους ανθρώπους, όχι αχρηστεύοντάς τους. Έτσι θα βρουν χρόνο όλοι να αναπτύσσουν ολόπλευρα όλες τους τις ικανότητες, να μορφώνονται, να κάνουν φίλους, να ταξιδεύουν, να διαβάζουν, να ζουν με την οικογένειά τους και να χαίρονται κάθε στιγμή της ζωής τους”.