Συμφωνίες κυρίων και δημοκρατία

 

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος,  efsyn

 

Ευθύς ως εκόπαζεν ο κορεσμός ή και η απλή τέρψις που προκαλούσαν οι εορταστικές τράπεζες δύο ζητήματα μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον των συνδαιτυμόνων, σε μεγάλη χωροταξική ακτίνα: Θα ψηφιστεί η συμφωνία της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Και, δεύτερον, το κόμμα που ανήγγειλε η κυρία Κωνσταντοπούλου φέρει κάτι καινούργιο ή θα είναι μία από τα ίδια; Εξαιρετικά ομολογουμένως και τα δύο ζητήματα, με ικανοποιητικές προσεγγίσεις από τους ερωτώντες και αναρωτώμενους.
Και τα δύο έχουν να κάνουν με τη δημοκρατία. Εν ολίγοις: Εάν η συμφωνία υπογραφεί, τότε η δημοκρατία πάει καλιά της, εξαφανίζεται κάθε ίχνος της που ώθησε την ανθρωπότητα να ξεφύγει από τη βαρβαρότητα και να προσπαθήσει ταυτόχρονα να δημιουργήσει πολιτισμό, πλάθοντας σε τέχνη την κοινωνική και πολιτική συνύπαρξη.
Και αυτό, διότι τα κυριαρχικά κράτη θα αναγκαστούν να εκχωρήσουν σε εταιρείες-κολοσσούς όλες τους τις αρμοδιότητες (διοίκηση-νομοθεσία-λογιστικό έλεγχο, πρόνοια, παιδεία, υγεία και κάθε τι που έχει να κάνει με τα δικαιώματα του πολίτη). Παράλληλα παύουν οι ελευθερίες του καθενός, τα προσωπικά του δεδομένα, η προστασία των ασθενών και αδυνάτων, οι ελεύθερες παραλίες.
Ολοι έφριτταν σε μια τέτοια εξέλιξη και απεύχονταν την υπογραφή της συμφωνίας. Σε άλλες χώρες -έλεγαν οι πιο πληροφορημένοι- οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της επικείμενης τραγωδίας, συνασπίζονται και αντιδρούν, είτε με καθημερινή ενημέρωση προς όλους είτε βγαίνοντας και διαδηλώνοντας στους δρόμους.
Εκεί να δώσετε προσοχή, έλεγαν σε όσους εργαζόμαστε στα media, και αφήστε κατά μέρος την ανεπάρκεια ή μη της ελληνικής κυβέρνησης (παρεμπιπτόντως, ούτε τα κέρδη, ύψους 5,3 δισ. ευρώ, των τραπεζών, που έχουν υπογράψει οι ίδιοι οι δανειστές, δεν διεκδικούν, άγνωστο για ποιο λόγο...). Τι να πεις. Πάντως είναι γεγονός ότι δεν χρειάζεται να υπογραφεί η εγκληματική συμφωνία για να διαπιστωθεί ότι οι πολυεθνικές έχουν ήδη υποκαταστήσει τα κράτη.
Σε ό,τι αφορά την Πλεύση Ελευθερίας πολλοί την αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό ή κάποια επιφυλακτικότητα, παρά τις διακηρύξεις ότι φιλοδοξεί να είναι κόμμα-κίνημα έξω από τα τετριμμένα με αφετηρία μια αμεσοδημοκρατική, κινηματική πορεία, που θα φέρει την κοινωνία στο προσκήνιο, ανοιχτό στους νέους και στις νέες μορφές συνεργατικότητας και εναλλακτικής οικονομικής διάρθρωσης.
Τον πρώτο ρόλο δεν θα έχουν οι «επαγγελματίες» πολιτικοί και το παλαιοκομματικό πολιτικό σύστημα αλλά η επώδυνη πράξη «βήμα βήμα», το άνοιγμα στην ευρύτερη κοινωνική Αριστερά, η ανοιχτότητα απέναντι σε όποιον καταθέτει προτάσεις, οι ανοιχτές συνελεύσεις και άλλες διεργασίες «από τα κάτω».
Ενδιαφέροντα ακούγονται όλα αυτά, συμφώνησαν οι πολλοί, μένει να τα δούμε στην πράξη, διότι, πράγματι, αυτό είναι δημοκρατία (τάσις έστω προς αυτήν).