Ο τοίχος και το μπαλάκι του τένις

 Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος,  efsyn

 

Για φαντάσου, δημοσιογράφοι λέει, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί («είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, μια ωραία παρέα»), που είναι και βουλευτές, «απειλούνται» από τα συνδικάτα τους (τρομάρα τους αλλά και δική μας) να διαγραφούν από τις δέλτους των ενώσεών τους έτσι και ψηφίσουν το αποτροπαϊκό νομοσχέδιο που σαρώνει τα δικαιώματα, την κοινωνία και λοιπά. Μάλιστα. Η δημοκρατία στο απόγειό της.

Και τι να πει ο εχέφρων πολίτης (εάν υπάρχουν ακόμη τέτοιοι) για την κυβέρνηση που, παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις της στο θέμα του αφορολόγητου, εξακολουθεί να δοκιμάζει τα νεύρα όλων αποκαλώντας το φορολογικό και ασφαλιστικό αριστερής κοπής (!) νομοσχέδιο και άλλα ιλαρά, που δεν αντέχουν στην κοινή λογική. Κάθε εξουσία βεβαίως συντρίβει τον κοινό νου μια και εθιστήκαμε οι πλείστοι στον αυταρχισμό της και τις αντιδημοκρατικές της αποφάσεις και ενέργειες.
Για ιδιότυπο Σύνδρομο της Στοκχόλμης που έχει καταλάβει την κεντρώα (κεντροδεξιά και κεντροαριστερά;) αντιπολίτευση έκανε λόγο ο Ελληνας πρωθυπουργός. Εύγε. Το παράδοξο μπήκε στην καθημερινή μας ζωή, χωρίς καμιά ιδιαίτερη δυσκολία· πού να βρει ο λόγος την ανασχετική του δύναμη - αλλού τον εξορίσαμε να βόσκει, σε λειμώνες αδιαφορίας και υποταγής.
Να, παραφράζοντας Σοφοκλή (Ικέτ.): Πρωθυπουργού ίμερος ουκ ευθήρατος ετύχθη· δαυλοί γαρ πραπίδων δάσκιοί τε τείνουσιν πόροι κατιδείν άφραστοι (Δύσκολο να συλλάβεις τη βούληση του πρωθυπουργού· σκότος και σκιά στα μονοπάτια που τραβά ο νους του, τα αόρατα και τα απερινόητα).
Δεν ξέρω τι δύναμη έχουν οι αέρηδες της εξουσίας που εισχωρούν στο πνεύμα των εξουσιαστών και τους μεταλλάσσουν(;), είναι σημαντικό όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι όντως μεταλλαγμένοι, αδιαφορώντας προφανώς για την αλλοίωσή τους την πνευματική. Αέρηδες της εξουσίας είναι αυτοί, όχι παίξε-γέλασε.
Μια αλήθεια είναι ακόμη αυτή που δείχνει ότι παραμένουμε πλέον, ως κοινωνία, ασυγκίνητοι στις ρητορικές αγορεύσεις στη Βουλή, στους αριθμούς, στα ιδεολογήματα· φληναφήματα μας φαντάζουν, θεατρινισμοί [(υπάρχουν βεβαίως τινές που θεωρούν ότι παρακολούθησαν την επικυριαρχία της αριστερής (sic) ιδεολογίας]. Τόσο ισχυρή είναι τούτη η θεώρησή τους που μπορούν να πείσουν και τον πιο άπιστο· ενίοτε το άσπρο γίνεται μαύρο, ε, τι να κάνουμε - δεν μπορείς να συνομιλήσεις με τον τοίχο, αν και είναι μια μέθοδος, όπως με πληροφορεί φίλος εκδότης.
Οι μεγάλοι τενίστες -λέει- προπονούνται με τον τοίχο διότι ο τοίχος είναι απρόβλεπτος, δεν ξέρεις πού θα εκτινάξει το μπαλάκι που έρχεται σε επαφή μαζί του μετά τη βολή του μεγάλου τενίστα, ενώ ο μέτριος αντίπαλος είναι προβλέψιμος, άρα άνευ ενδιαφέροντος - κάπως έτσι.
Δεν έχει σημασία λοιπόν τι ψήφισαν οι βουλευτές ή τι (εξ)αναγκάζονται κάθε φορά να ψηφίσουν, το να βάλλονται όμως (και να στοχοποιούνται;) από τα σωματεία τους ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία και την ελεύθερη (λέμε τώρα) βούληση. Σκολιός κατάντησε ο δρόμος που οδηγεί σε δημοκρατική συμπεριφορά, λαβυρινθώδης σχεδόν - και πού η Αριάδνη, πού ο μίτος· πάει ο κακόμοιρος ο Θησέας. Δυστυχώς απασών των αποχρώσεων οι πολιτικοί τη δημοκρατία επικαλούνται όταν μιλάνε στη Βουλή· κρίμα.