ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΚΑΙ «BUSINESS US USUAL»…

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία και τις δηλώσεις του Ερντογάν περί επαναφοράς της θανατικής ποινής, ακούμε – με συγκίνηση – ότι ένα από τα θεμελιώδη κριτήρια που εφαρμόζει η ΕΕ και τα κράτη μέλη της στις σχέσεις τους με άλλα κράτη είναι ακριβώς αυτό: Το αν, δηλαδή, τα κράτη αυτά διατηρούν ή όχι σε ισχύ την θανατική ποινή.

Θέλουμε, λοιπόν, να ρωτήσουμε αυτούς τους ολοένα δακρυσμένους – σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα όπου Γης – Ευρωπαίους κροκόδειλους:

α) Η σχέση τους με την Κίνα, εκεί που σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία η ποινή του θανάτου εφαρμόστηκε το 2014 πάνω από 550 φορές, ποια ακριβώς είναι; Είναι καλές, κακές, μέτριες;…

Επιπλέον: Η σε ισχύ θανατική ποινή στην Κίνα λήφθηκε υπόψη όταν ξεπουλήθηκε στην «Cosco» ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά λιμάνια, ο Πειραιάς;

Απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε και από την πρόσφατη επίσκεψη του κ.Τσίπρα στο Πεκίνο, τέτοια θέματα – όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα – δεν αναιρούν στο ελάχιστο τον βασικό κανόνα που διέπει τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις στο πλαίσιο της «ελευθέρας οικονομίας» και ο οποίος δεν είναι άλλος από τον γνωστό φιλάνθρωπο κανόνα: «Business us usual»…

β) Η σχέση της ΕΕ με την χούντα της Αιγύπτου, εκεί που πέρσι η ποινή του θανάτου εφαρμόστηκε πάνω από 15 φορές, ποια είναι;

Αυτό που διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωκοινοβουλίου (http://www.europarl.europa.eu/atyourservice/el/displayFtu.html?ftuId=FTU_6.5.6.html) είναι ότι:

«οι σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αιγύπτου διέπονται από συμφωνία σύνδεσης, που ισχύει από το 2004, και ακολουθούν τους στόχους που ορίζονται στο σχέδιο δράσης της ΕΠΓ. Μετά την αιγυπτιακή επανάσταση το 2011, η ΕΕ ανέλαβε τη δέσμευση να υποστηρίξει τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις της χώρας. Ωστόσο, η πρόοδος σε αυτούς τους τομείς υπήρξε περιορισμένη, καθώς η χώρα πέρασε από μια περίπλοκη φάση πολιτικής αστάθειας».

Από τα παραπάνω, σωστά μάλλον αντιλαμβανόμαστε ότι τόσο η επιβολή χούντας στην Αίγυπτου όσο και η ποινή του θανάτου που εφαρμόζεται εκεί, παρά την «περιορισμένη πρόοδο» που διαπιστώνεται από την ΕΕ ότι προκάλεσαν στις σχέσεις της με την Αίγυπτο, ουδέποτε ακύρωσαν τη συμφωνία σύνδεσης αλλά και τις διμερείς επαφές, εν γένει…

Σε σημείο, μάλιστα, που Ευρωπαίοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί – όπως οι Τσίπρας και Αναστασιάδης – να δηλώνουν (Δεκέμβρης 2015) μετά από συναντήσεις με τον δικτάτορα Σίσι ότι «στο πλαίσιο της τριμερούς αλλά και των διμερών συναντήσεων που είχαμε επιβεβαιώσαμε εκ νέου τη σταθερή ανάπτυξη της ευρύτατης και πολύπλευρης συνεργασίας μας».

γ) Η σχέση της ΕΕ με το Ισραήλ, ποια είναι; Στην επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωκοινοβουλίου διαβάζουμε:

«Οι σχέσεις ΕΕ-Ισραήλ είναι εκτενείς και εδράζονται σε ισχυρές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις και τεχνική συνεργασία. Βάσει της συμφωνίας σύνδεσης του 2000, οι σχέσεις αναπτύχθηκαν δυναμικά κατά τα έτη που ακολούθησαν, με ουσιαστική επέκταση σε πολλούς τομείς (….). Το 2013, η ΕΕ προσέφερε στο Ισραήλ και στο μελλοντικό κράτος της Παλαιστίνης το καθεστώς των «ειδικών προνομιακών εταιρικών σχέσεων» που παρέχει μια άνευ προηγουμένου δέσμη μέτρων πολιτικής και οικονομικής στήριξης και υποστήριξης στον τομέα της ασφάλειας για τα δύο μέρη, στο πλαίσιο μιας τελικής συμφωνίας».

Κι όμως, στο Ισραήλ, με το οποίο η ΕΕ έχει «εκτενείς σχέσεις», η θανατική ποινή (αν και έχει εφαρμοστεί μόνο μια φορά, το 1962, κατά του ναζί εγκληματία Άιχμαν) είναι σε ισχύ. Βλέπετε το κράτος του Ισραήλ, πέραν των δικονομικών έχει κι άλλους τρόπους – προεξαρχόντων των… βομβαρδιστικών – για να εφαρμόζει την θανατική ποινή στην Παλαιστίνη.

Εκεί είναι, πάντως, που μαζί με τον Νετανιάχου συγκυβερνά ο φασίστας Λίμπερμαν. Είναι αυτός που είτε από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών είτε από τη θέση του υπουργού Άμυνας, έχει ταχθεί υπέρ της αθρόας εφαρμογής της θανατικής ποινής κατά της «αραβικής τρομοκρατίας», συμπεριλαμβανομένου, όπως έχει διακηρύξει, του «αποκεφαλισμού Ισραηλινών Αράβων που προδίδουν το Τελ Αβίβ»…

Αυτές οι απόψεις δεν φαίνεται να έχουν σκιάσει κατ’ ελάχιστο τις σχέσεις της ΕΕ με το Ισραήλ. Σε τέτοιο σημείο που μια χώρα της ΕΕ (η Ελλάδα…) να είναι η μόνη χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ που επιτρέπει φιλοξενία στρατιωτικών δυνάμεων του Ισραήλ στο έδαφός της, που πραγματοποιεί κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ και προσφέρει τεχνογνωσία και εκπαίδευση στους πιλότους του Ισραήλ…

δ) Η ΕΕ λέει – και σωστά – ότι ενδεχόμενη επαναφορά της θανατικής ποινής στην Τουρκία θα επιφέρει σοβαρό πλήγμα στις σχέσεις της με την Τουρκία. Ότι κάτι τέτοιο θα καθιστούσε αδύνατη κάθε σκέψη για ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Κα τούτο γιατί η ΕΕ δεν κάνει συνεταιριλίκια και δεν δέχεται στους κόλπους της όσους εφαρμόζουν την θανατική ποινή. Λαμπρά!

Αλλά το σύνολο σχεδόν των κρατών μελών της ΕΕ είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Εκεί, επικεφαλής της «συμμαχίας της Δήλου» είναι οι ΗΠΑ.

Στις ΗΠΑ εφαρμόζεται η ποινή του θανάτου; Αν εφαρμόζεται λέει! Από τις 50 Πολιτείες των ΗΠΑ η ποινή του θανάτου εφαρμόζεται στις 32. Ανά Πολιτεία ο τρόπος εφαρμογής ποικίλει: Θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, εκτελεστικό απόσπασμα, ηλεκτρική καρέκλα, θάλαμος αερίων. Μέσα στο 2015 στις ΗΠΑ έγιναν 28 εκτελέσεις και επιβλήθηκε 52 φορές η ποινή του θανάτου.

Αλήθεια, οι σχέσεις της ΕΕ με τις ΗΠΑ, πως είναι; Καλές, κακές, μέτριες;…

Και επίσης: Τα κράτη που στην εντός ΕΕ συμμαχία τους είναι τόσο πολέμια απέναντι στην ποινή του θανάτου, πώς γίνεται στις άλλες συμμαχίες τους, όπως αυτή στο ΝΑΤΟ, να είναι τόσο ανεκτικά απέναντι στην ποινή του θανάτου, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ;

Επιπλέον: Τα κράτη – μέλη της ΕΕ που απειλούν την Τουρκία να μην τολμήσει να επαναφέρει την ποινή του θανάτου, στο απευκταίο σενάριο που τελικά η Τουρκία την επαναφέρει, τι θα κάνουν; Θα ζητήσουν τον εξοβελισμό της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ ή μήπως θα αποχωρήσουν αυτά, αφού δεν ανέχονται να συμμετέχουν σε συμμαχίες με εκείνους που εφαρμόζουν την ποινή του θανάτου; Ε;…

Υστερόγραφο: Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της υποκρισίας, θα αρκούσε τούτο: Στην προχτεσινή κοινή σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών ΕΕ – ΗΠΑ εκδόθηκε ανακοινωθέν όπου καταδικάζεται η ποινή του θανάτου και καλείται η Τουρκία να μην την επαναφέρει.

Το κοινό ανακοινωθέν φέρει και την υπογραφή του υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι!

Ο Κέρι είναι υπουργός Εξωτερικών ενός κράτους, των ΗΠΑ, όπου εφαρμόζεται η ποινή του θανάτουκαι όπου το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, έχει αποφανθεί ότι η θανατική ποινή κινείται στο πλαίσιο του αμερικανικού Συντάγματος καθώς δεν συνιστά «σκληρή και υπερβολική» τιμωρία!

*Πηγή: imerodromos.gr

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/