Πιτσιρίκος
Δεν πέρασαν δύο 24ωρα από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και ο Ερντογάν με τους Ισλαμιστές του έχει ήδη αρπάξει την ευκαιρία για να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να ολοκληρώσει την μετατροπή της χώρας του σε μια ισλαμικού τύπου δημοκρατία.
Πολλοί στρατιώτες έπεσαν θύματα λιντσαρίσματος, η συριακή κοινότητα της Άγκυρας βρέθηκε στο στόχαστρο των οργισμένων οπαδών του Σουλτάνου, γραφεία του Κουρδικού κόμματος και πολλών κομμάτων της αριστεράς δέχτηκαν επίσης επιθέσεις.
Τουλάχιστον 6.000 στρατιωτικοί, δικαστικοί κι ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι αποπέμφθηκαν των καθηκόντων τους και συνελήφθησαν.
Ο Ερντογάν, μιλώντας στους υποστηρικτές του, τους ζήτησε να παραμείνουν σε ετοιμότητα και τους υποσχέθηκε πως το κυνήγι των μαγισσών –αληθινών και μη– θα συνεχιστεί.
Σήμερα υπήρξε κι μια ακόμα πολύ ανησυχητική εικόνα.
Το πλήθος στους δρόμους που επευφημεί και στηρίζει τον Ερντογάν αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από άνδρες.
Η γειτονική χώρα αλλάζει σελίδα με ταχύτατους ρυθμούς.
Σταδιακά μετατρέπεται σε μια νέου τύπου Ισλαμική δημοκρατία που πετάει στα σκουπίδια ότι από την μακροχρόνια μεταρρυθμιστική πολιτική των Κεμαλιστών δεν χρειάζεται πια -πχ τα δικαιώματα των γυναικών και το δικαίωμα των πολιτών να ζουν έξω από τις επιταγές του Κορανίου- και ενσωματώνει εκείνα που θεωρεί χρήσιμα (όπως πχ τον εθνικισμό και τον απολυταρχισμό) για την επιβίωσή της.
Χθες οι ΗΠΑ είχαν μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία.
Η Τουρκία απαγόρευσε την οποιαδήποτε πρόσβαση στον εναέριο χώρο της, απομονώνοντας ουσιαστικά την στρατηγικής σημασίας -για τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ- αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ.
Εκεί βρίσκονται αποθηκευμένες 50 πυρηνικές βόμβες Β61.
Αρθρογράφοι σήμερα σε συστημικά ΜΜΕ στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο έθεσαν ζήτημα ασφάλειας των πυρηνικών όπλων που βρίσκονται αποθηκευμένα στην Τουρκία, καθώς και ζήτημα συνολικής αξιοπιστίας της Τουρκίας ως συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή.
Φυσικά, οι φωνές αυτές δεν είναι αυθόρμητες.
Ο Ερντογάν έχει πια αυτονομηθεί σε μεγάλο βαθμό και οι πιθανές εξελίξεις τρομάζουν τους Αμερικανούς για τα καλά.
Άλλωστε, έχουν δει την παραλλαγή του έργου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 όταν κατέρρευσε ο ισχυρότερός τους σύμμαχος στην Μέση Ανατολή, η Περσία του Σάχη.
Τώρα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με τότε, όμως οι ΗΠΑ έχουν συνειδητοποιήσει πως θα πρέπει από τώρα να προετοιμάσουν τις θέσεις τους στο ενδεχόμενο μιας σχεδόν αναπόφευκτης -αν και απευκταίας- σύγκρουσης με το καθεστώς Ερντογάν, έτσι ώστε να είναι ικανές να επέμβουν στρατιωτικά στην Τουρκία, αν και όταν αυτό κριθεί απαραίτητο.
Υπάρχουν λοιπόν οι Κούρδοι στο Βόρειο Ιράκ και στην Συρία με τους οποίους οι Αμερικανοί διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις.
Υπάρχει η τεράστια βάση του ελεγχόμενου –ουσιαστικά υπό κατοχή– Ιράκ.
Υπάρχει μια εσωτερική αντιπολίτευση στην Τουρκία που μάλλον αποτυγχάνει στο να εκπληρώσει το έργο της.
Υπάρχει το πάντα πιστό Ισραήλ που θα ζητήσει όμως σοβαρά ανταλλάγματα.
Υπάρχει το πάντα υπολογίσιμο αλλά ουδετεροποιημένο Ιράν.
Υπάρχουν τέλος και τα κράτη δορυφόροι στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα δηλαδή και η Κύπρος, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά το δοκούν.
Στα πολεμικά σχέδια των Αμερικανών μπορούν να εμπλακούν όλοι. Κούρδοι, Ισραηλινοί και Έλληνες.
Το πόσο σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις θα εξαρτηθεί κυρίως από τις κινήσεις του Ερντογάν το επόμενο διάστημα, καθώς και από την πορεία της προεκλογικής εκστρατείας στις ΗΠΑ.
Αν φαίνεται πως κλειδώνει η εκλογή της Χίλαρι στον Λευκό Οίκο, τότε πολύ πιθανά να αφεθεί σε αυτήν η απόφαση για τις επόμενες κινήσεις των Αμερικανών.
Αν όμως η εκλογή του Τραμπ δεν θεωρηθεί απίθανη, τότε ο Ομπάμα θα εμπλέξει πιθανότατα την χώρα του -και τον καινούργιο πρόεδρο- σε μια νέα και πολύ επικίνδυνη περιπέτεια πριν ολοκληρώσει την θητεία του.
Έχω την αίσθηση ότι ο Ερντογάν δεν πρόκειται να χαλιναγωγηθεί, αφού αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι, αν δεν δράσει γρήγορα, ένα νέο πραξικόπημα – πολύ διαφορετικό από το προηγούμενο – θα εκδηλωθεί.
Την επομένη φορά, το πρώτο που θα κρατήσουν στα χέρια τους η πραξικοπηματίες θα είναι το κεφάλι του.
Το γνωρίζει καλά, γι’ αυτό και δεν θα διστάσει να τους βγάλει από την μέση γρήγορα, παρά τις διαμαρτυρίες που θα ακουστούν από την Δύση.
Υπάρχουν όμως 25 εκατομμύρια Κούρδοι στην ΝΑ Τουρκία και συμπαγείς φιλο-κεμαλικοί πληθυσμοί στην Ανατολική Θράκη και στα Μικρασιατικά παράλια.
Υπάρχει επίσης ένας πολυπληθής και καλά εξοπλισμένος στρατός στον οποίο έχουν επιρροή οι Κεμαλιστές, οι Ισλαμιστές του Ερντογάν και φυσικά το ΝΑΤΟ.
Ένα σκηνικό Συρίας στήνεται στα ανατολικά σύνορα της Ελλάδας.
Και μην μου πείτε ότι έχετε εμπιστοσύνη στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου μας.
Πιο υποτακτικοί κι από τους δούλους είναι.
Της πατρίδας τους η σημαία έχει πολλά αστέρια.
Ανάλογα με την εκδοχή, 27 ή 52.
Φιλιά από την Εσπερία Ηλίας
Υ.Γ. Στην εικόνα –που αφορά τις τελευταίες εκλογές του 2015– φαίνεται σε ποιες περιοχές κυριάρχησε το κόμμα του Ερντογάν (πορτοκαλί0, σε ποιες οι Κεμαλιστές (κόκκινο) και σε ποιες οι Κούρδοι.
(Αγαπητέ Ηλία, πάντα ξέραμε πως η Τουρκία είναι ένα τεχνητό κράτος. Δεν είναι το μόνο τεχνητό κράτος στην περιοχή αλλά μάλλον τώρα πλησιάζει η δική της «ώρα» για διάλυση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Ερντογάν παίζει ένα παιχνίδι που τον ξεπερνά. Αλλά είναι παίκτης. Γερός παίκτης. Για την Ελλάδα -η κατάσταση στην Τουρκία και στην ευρύτερη περιοχή- θα μπορούσε να είναι η μεγάλη της ευκαιρία να αλλάξει κατηγορία και να παίζει πια στη μεγαλύτερη. Ίσως, αυτός να είναι ο κυριότερος λόγος που έπρεπε να γίνει -και επίσημα- προτεκτοράτο. Ηλία, εμείς θα παρακολουθούμε. Θεατές. Εύχομαι να μην χρειαστεί να παίξουμε στο έργο, γιατί θα είμαστε οι αναλώσιμοι κομπάρσοι. Πάντως, ο πλανήτης μοιάζει να έχει πάρει φωτιά. Κάποιοι ανόητοι πανηγύριζαν, όταν έπεσε η Σοβιετική Ένωση. Κι όμως, ήταν ολοφάνερο το τι θα ακολουθούσε. Το ζούμε τώρα. Πάνω μας. Να είσαι καλά.)
pitsirikos
Δεν πέρασαν δύο 24ωρα από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία και ο Ερντογάν με τους Ισλαμιστές του έχει ήδη αρπάξει την ευκαιρία για να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να ολοκληρώσει την μετατροπή της χώρας του σε μια ισλαμικού τύπου δημοκρατία.
Πολλοί στρατιώτες έπεσαν θύματα λιντσαρίσματος, η συριακή κοινότητα της Άγκυρας βρέθηκε στο στόχαστρο των οργισμένων οπαδών του Σουλτάνου, γραφεία του Κουρδικού κόμματος και πολλών κομμάτων της αριστεράς δέχτηκαν επίσης επιθέσεις.
Τουλάχιστον 6.000 στρατιωτικοί, δικαστικοί κι ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι αποπέμφθηκαν των καθηκόντων τους και συνελήφθησαν.
Ο Ερντογάν, μιλώντας στους υποστηρικτές του, τους ζήτησε να παραμείνουν σε ετοιμότητα και τους υποσχέθηκε πως το κυνήγι των μαγισσών –αληθινών και μη– θα συνεχιστεί.
Σήμερα υπήρξε κι μια ακόμα πολύ ανησυχητική εικόνα.
Το πλήθος στους δρόμους που επευφημεί και στηρίζει τον Ερντογάν αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από άνδρες.
Η γειτονική χώρα αλλάζει σελίδα με ταχύτατους ρυθμούς.
Σταδιακά μετατρέπεται σε μια νέου τύπου Ισλαμική δημοκρατία που πετάει στα σκουπίδια ότι από την μακροχρόνια μεταρρυθμιστική πολιτική των Κεμαλιστών δεν χρειάζεται πια -πχ τα δικαιώματα των γυναικών και το δικαίωμα των πολιτών να ζουν έξω από τις επιταγές του Κορανίου- και ενσωματώνει εκείνα που θεωρεί χρήσιμα (όπως πχ τον εθνικισμό και τον απολυταρχισμό) για την επιβίωσή της.
Χθες οι ΗΠΑ είχαν μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία.
Η Τουρκία απαγόρευσε την οποιαδήποτε πρόσβαση στον εναέριο χώρο της, απομονώνοντας ουσιαστικά την στρατηγικής σημασίας -για τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ- αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ.
Εκεί βρίσκονται αποθηκευμένες 50 πυρηνικές βόμβες Β61.
Αρθρογράφοι σήμερα σε συστημικά ΜΜΕ στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο έθεσαν ζήτημα ασφάλειας των πυρηνικών όπλων που βρίσκονται αποθηκευμένα στην Τουρκία, καθώς και ζήτημα συνολικής αξιοπιστίας της Τουρκίας ως συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή.
Φυσικά, οι φωνές αυτές δεν είναι αυθόρμητες.
Ο Ερντογάν έχει πια αυτονομηθεί σε μεγάλο βαθμό και οι πιθανές εξελίξεις τρομάζουν τους Αμερικανούς για τα καλά.
Άλλωστε, έχουν δει την παραλλαγή του έργου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 όταν κατέρρευσε ο ισχυρότερός τους σύμμαχος στην Μέση Ανατολή, η Περσία του Σάχη.
Τώρα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με τότε, όμως οι ΗΠΑ έχουν συνειδητοποιήσει πως θα πρέπει από τώρα να προετοιμάσουν τις θέσεις τους στο ενδεχόμενο μιας σχεδόν αναπόφευκτης -αν και απευκταίας- σύγκρουσης με το καθεστώς Ερντογάν, έτσι ώστε να είναι ικανές να επέμβουν στρατιωτικά στην Τουρκία, αν και όταν αυτό κριθεί απαραίτητο.
Υπάρχουν λοιπόν οι Κούρδοι στο Βόρειο Ιράκ και στην Συρία με τους οποίους οι Αμερικανοί διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις.
Υπάρχει η τεράστια βάση του ελεγχόμενου –ουσιαστικά υπό κατοχή– Ιράκ.
Υπάρχει μια εσωτερική αντιπολίτευση στην Τουρκία που μάλλον αποτυγχάνει στο να εκπληρώσει το έργο της.
Υπάρχει το πάντα πιστό Ισραήλ που θα ζητήσει όμως σοβαρά ανταλλάγματα.
Υπάρχει το πάντα υπολογίσιμο αλλά ουδετεροποιημένο Ιράν.
Υπάρχουν τέλος και τα κράτη δορυφόροι στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα δηλαδή και η Κύπρος, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά το δοκούν.
Στα πολεμικά σχέδια των Αμερικανών μπορούν να εμπλακούν όλοι. Κούρδοι, Ισραηλινοί και Έλληνες.
Το πόσο σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις θα εξαρτηθεί κυρίως από τις κινήσεις του Ερντογάν το επόμενο διάστημα, καθώς και από την πορεία της προεκλογικής εκστρατείας στις ΗΠΑ.
Αν φαίνεται πως κλειδώνει η εκλογή της Χίλαρι στον Λευκό Οίκο, τότε πολύ πιθανά να αφεθεί σε αυτήν η απόφαση για τις επόμενες κινήσεις των Αμερικανών.
Αν όμως η εκλογή του Τραμπ δεν θεωρηθεί απίθανη, τότε ο Ομπάμα θα εμπλέξει πιθανότατα την χώρα του -και τον καινούργιο πρόεδρο- σε μια νέα και πολύ επικίνδυνη περιπέτεια πριν ολοκληρώσει την θητεία του.
Έχω την αίσθηση ότι ο Ερντογάν δεν πρόκειται να χαλιναγωγηθεί, αφού αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι, αν δεν δράσει γρήγορα, ένα νέο πραξικόπημα – πολύ διαφορετικό από το προηγούμενο – θα εκδηλωθεί.
Την επομένη φορά, το πρώτο που θα κρατήσουν στα χέρια τους η πραξικοπηματίες θα είναι το κεφάλι του.
Το γνωρίζει καλά, γι’ αυτό και δεν θα διστάσει να τους βγάλει από την μέση γρήγορα, παρά τις διαμαρτυρίες που θα ακουστούν από την Δύση.
Υπάρχουν όμως 25 εκατομμύρια Κούρδοι στην ΝΑ Τουρκία και συμπαγείς φιλο-κεμαλικοί πληθυσμοί στην Ανατολική Θράκη και στα Μικρασιατικά παράλια.
Υπάρχει επίσης ένας πολυπληθής και καλά εξοπλισμένος στρατός στον οποίο έχουν επιρροή οι Κεμαλιστές, οι Ισλαμιστές του Ερντογάν και φυσικά το ΝΑΤΟ.
Ένα σκηνικό Συρίας στήνεται στα ανατολικά σύνορα της Ελλάδας.
Και μην μου πείτε ότι έχετε εμπιστοσύνη στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου μας.
Πιο υποτακτικοί κι από τους δούλους είναι.
Της πατρίδας τους η σημαία έχει πολλά αστέρια.
Ανάλογα με την εκδοχή, 27 ή 52.
Φιλιά από την Εσπερία Ηλίας
Υ.Γ. Στην εικόνα –που αφορά τις τελευταίες εκλογές του 2015– φαίνεται σε ποιες περιοχές κυριάρχησε το κόμμα του Ερντογάν (πορτοκαλί0, σε ποιες οι Κεμαλιστές (κόκκινο) και σε ποιες οι Κούρδοι.
(Αγαπητέ Ηλία, πάντα ξέραμε πως η Τουρκία είναι ένα τεχνητό κράτος. Δεν είναι το μόνο τεχνητό κράτος στην περιοχή αλλά μάλλον τώρα πλησιάζει η δική της «ώρα» για διάλυση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Ερντογάν παίζει ένα παιχνίδι που τον ξεπερνά. Αλλά είναι παίκτης. Γερός παίκτης. Για την Ελλάδα -η κατάσταση στην Τουρκία και στην ευρύτερη περιοχή- θα μπορούσε να είναι η μεγάλη της ευκαιρία να αλλάξει κατηγορία και να παίζει πια στη μεγαλύτερη. Ίσως, αυτός να είναι ο κυριότερος λόγος που έπρεπε να γίνει -και επίσημα- προτεκτοράτο. Ηλία, εμείς θα παρακολουθούμε. Θεατές. Εύχομαι να μην χρειαστεί να παίξουμε στο έργο, γιατί θα είμαστε οι αναλώσιμοι κομπάρσοι. Πάντως, ο πλανήτης μοιάζει να έχει πάρει φωτιά. Κάποιοι ανόητοι πανηγύριζαν, όταν έπεσε η Σοβιετική Ένωση. Κι όμως, ήταν ολοφάνερο το τι θα ακολουθούσε. Το ζούμε τώρα. Πάνω μας. Να είσαι καλά.)
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου