Ο Στάθηςστον ενικό
Εχουμε φάει πολύ παραμύθι, αδέρφια, και λίγη σημασία έχει αν κάποιοι ολίγοι εξ υμών και ημών δεν μάσαγαν. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1980 και τη δεκαετία του 1990 κυριαρχούσε το στερεότυπο ότι η εργατική τάξη συρρικνώνεται (και συνεπώς το ειδικό πολιτικό βάρος των εργατών, άμα τε και των εργαζομένων στην πολιτική θα βαίνει μειούμενο).
Συνέβη ακριβώς το αντίθετο! Στις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες το 60-70% του ενεργού οικονομικώς δυναμικού αποτελείται από μισθωτούς (εργάτες κι εργαζόμενους)! Αν σε αυτούς προσθέσουμε τους προλεταριοποιούμενους μικρομεσαίους και αγρότες, τα ποσοστά όσων ζουν υπό καθεστώς οικονομικής δικτατορίας στις ανεπτυγμένες κοινωνίες είναι θηριώδη (και τρομακτικά).
Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τους εξαθλιωμένους πολίτες, ανέργους, συνταξιούχους και λοιπούς παρίες που ζουν στο περιθώριο του οικονομικώς ενεργού (και δυσπραγούντος βεβαίως) δυναμικού, τότε μας μένει μόνον ένα μικρό, πολύ μικρό, ποσοστό που ευημερεί σε κάθε κοινωνία. Κοινωνίες που έχουν μεταλλαχθεί σε εφιάλτες για τις κοινότητες που ενδημούν σε αυτές, εφόσον αυτές οι κοινότητες και οι τάξεις σχετίζονται με την εργασία (ή την απουσία της).
Οχι, ούτε η εργατική τάξη συρρικνώθηκε, ούτε οι εργαζόμενοι. Συρρικνώθηκε όμως η Αριστερά που μάσηξε (και) αυτήν την προπαγάνδα, κατανάλωσε αυτά τα στερεότυπα και, τέλος, τα αναπαρήγαγε είτε από ελαφρομυαλιά είτε προς χρυσίον. Και τούτου ένεκεν, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη η εξίσωση των πάντων γίνεται διαρκώς προς τα κάτω.
Στην Ελλάδα, φέρ’ ειπείν, ο κατώτατος μισθός είναι μεγαλύτερος από εκείνον της Μολδοβλαχίας (άρα πρέπει να τον κόψουμε κι άλλο), ενώ στη Γαλλία ο κ. Ολάντ αμολάει πάνω στους Γάλλους εργαζόμενους τον Αρμαγεδδώνα εκείνον που θα κάνει το δικό τους στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, εφάμιλλο του γερμανικού.
Δεν υπάρχει τέλος! Στις κορυφές των ανεπτυγμένων κοινωνιών κυριαρχούν σάπιες τράπεζες και διεφθαρμένες εταιρείες (σε επίπεδο υπανάπτυκτων κρατών). Ενώ στη βάση αυτών των κοινωνιών επικρατεί ο «τρόμος και η αθλιότητα» του Δ’ Ράιχ. Αυτή η ιστορία δεν έχει τέλος, και δεν θα λάβει τέλος, αν δεν λάβει τέλος η Αριστερά που την υπηρετεί. Αυτή η Αριστερά που υποτίθεται ότι θα ήταν εργαλείο αντίστασης, αγώνα, ελπίδας, κατίσχυσης και που αποδεικνύεται απλώς μια οδοντόκρεμα για τον Σόιμπλε.
Αυτή η ψεύτικη Αριστερά των ψευδόμενων πρέπει να καταστραφεί, διότι η καταστροφή της αποτελεί προϋπόθεση αφύπνισης.
Ο Τσίπρας εξελέγη ως αριστερός, αλλά τη ζημιά την έκανε ως μνημονιακός. Σε περίπτωση ανάγκης μπορεί να το ξαναπαίξει αριστερός - δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία. Και δεν θα έχει, όσον η αριστερή φενάκη θα μπορεί να μεταμορφώνεται σε νεοφιλελεύθερη Μέδουσα. Μια Μέδουσα που επαίρεται όπως η κυρία Φωτίου, ότι καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει τέτοια μέτρα!
Δεν είναι μόνον τα σοβαρά (εργασιακό, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, υποδούλωση) που δείχνουν με το δάκτυλο την αβάσταχτη κενότητα αυτής της Αριστεράς (που αυτοδιασύρεται), είναι και η απλή καθημερινότητα. Για παράδειγμα, οι ανασκαφές στην Αμφίπολη επί Σαμαρά ήταν για τους κουφιοκεφαλάκηδες της αποδομητικής προπαγάνδας ένα έπος πτωχοπροδρομισμού, μια «φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου» που τους έδινε συν τοις άλλοις την ευκαιρία να λοιδορήσουν τους λαϊκούς ανθρώπους - αυτούς τους «λαϊκιστές», αυτές τις «λαϊκάντζες». Τώρα, επί κυβέρνησης Τσίπρα, οι ίδιοι γελοίοι βρίσκουν «θησαυρό» την περίπτωση της Αμφίπολης και απλώς επικοινωνιακά παρατράγουδα τις αθλιότητες στις οποίες και οι ίδιοι συμμετείχαν! Μπαλτάς! Δεν βγάζεις άκρη.
Φώναζε στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014 να μη γίνει εμπορικό κέντρο στα πέριξ της Ακαδημίας Πλάτωνα, τώρα εν μια νυκτί το εμπορικό κέντρο λαμβάνει άδεια απ’ το δουλικότατο σε κάθε κυβέρνηση ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο). Κανένα ψήφισμα υπέρ του Μάριου τώρα που έπεσε ο Σύλλας, θα βγάλετε, σύντροφοι; ή αν ξανάρθει ο Σύλλας πάλι στο ίδιο ψήφισμα, θα αλλάξετε το όνομα;
Δεν βγαίνει άκρη! Δεν πάει πουθενά. Οι τύποι αυτοί (τύπου Κατρούγκαλου, αλλά όλοι) αποκλείουν κάθε φορά ότι μπορεί να συμβεί αύριο αυτό (ακριβώς αυτό) που έχουν υπογράψει χθες!! Οσα ισχυρίζονται ότι δεν θα γίνουν τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, τα έχουν υπογράψει από πέρυσι τον Αύγουστο.
Αυτή η Καρχηδών πρέπει να καταστραφεί. Αυτή η Καρχηδών των κλόουν και των σαλτιπάγκων που κοκορεύονται για τη... μείωση της ανεργίας (λόγω της... αύξησης της μετανάστευσης), που υπόσχονται στα τροϊκανά αφεντικά τους 3,5% πλεόνασμα (με ορίζοντα 1% ύφεση), βγαλμένο από το γδάρσιμο των Ελλήνων. Αυτοί οι ανάλγητοι που λένε σε αυτόν που του έκοψαν το ΕΚΑΣ ότι δεν του το έκοψαν, έχουν γίνει από καιρό ικανοί για όλα - ποια όλα; Την αναπλαισίωση της ανασκολόπισης στο διηνεκές... Συνεπώς, αν δεν καταστραφούν, θα συνεχίσουν...
ΥΓ.: Μην ξεχασθείτε. Απόψε το βράδυ είσθε καλεσμένοι ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ στο «Πολις Αρτ Καφέ», στη Στοά του Βιβλίου, στη μικρή μας γιορτή κάτω απ’ τα αστέρια και μέσα στις καρδιές μας...
e-nikos
Εχουμε φάει πολύ παραμύθι, αδέρφια, και λίγη σημασία έχει αν κάποιοι ολίγοι εξ υμών και ημών δεν μάσαγαν. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1980 και τη δεκαετία του 1990 κυριαρχούσε το στερεότυπο ότι η εργατική τάξη συρρικνώνεται (και συνεπώς το ειδικό πολιτικό βάρος των εργατών, άμα τε και των εργαζομένων στην πολιτική θα βαίνει μειούμενο).
Συνέβη ακριβώς το αντίθετο! Στις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες το 60-70% του ενεργού οικονομικώς δυναμικού αποτελείται από μισθωτούς (εργάτες κι εργαζόμενους)! Αν σε αυτούς προσθέσουμε τους προλεταριοποιούμενους μικρομεσαίους και αγρότες, τα ποσοστά όσων ζουν υπό καθεστώς οικονομικής δικτατορίας στις ανεπτυγμένες κοινωνίες είναι θηριώδη (και τρομακτικά).
Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τους εξαθλιωμένους πολίτες, ανέργους, συνταξιούχους και λοιπούς παρίες που ζουν στο περιθώριο του οικονομικώς ενεργού (και δυσπραγούντος βεβαίως) δυναμικού, τότε μας μένει μόνον ένα μικρό, πολύ μικρό, ποσοστό που ευημερεί σε κάθε κοινωνία. Κοινωνίες που έχουν μεταλλαχθεί σε εφιάλτες για τις κοινότητες που ενδημούν σε αυτές, εφόσον αυτές οι κοινότητες και οι τάξεις σχετίζονται με την εργασία (ή την απουσία της).
Οχι, ούτε η εργατική τάξη συρρικνώθηκε, ούτε οι εργαζόμενοι. Συρρικνώθηκε όμως η Αριστερά που μάσηξε (και) αυτήν την προπαγάνδα, κατανάλωσε αυτά τα στερεότυπα και, τέλος, τα αναπαρήγαγε είτε από ελαφρομυαλιά είτε προς χρυσίον. Και τούτου ένεκεν, και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη η εξίσωση των πάντων γίνεται διαρκώς προς τα κάτω.
Στην Ελλάδα, φέρ’ ειπείν, ο κατώτατος μισθός είναι μεγαλύτερος από εκείνον της Μολδοβλαχίας (άρα πρέπει να τον κόψουμε κι άλλο), ενώ στη Γαλλία ο κ. Ολάντ αμολάει πάνω στους Γάλλους εργαζόμενους τον Αρμαγεδδώνα εκείνον που θα κάνει το δικό τους στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, εφάμιλλο του γερμανικού.
Δεν υπάρχει τέλος! Στις κορυφές των ανεπτυγμένων κοινωνιών κυριαρχούν σάπιες τράπεζες και διεφθαρμένες εταιρείες (σε επίπεδο υπανάπτυκτων κρατών). Ενώ στη βάση αυτών των κοινωνιών επικρατεί ο «τρόμος και η αθλιότητα» του Δ’ Ράιχ. Αυτή η ιστορία δεν έχει τέλος, και δεν θα λάβει τέλος, αν δεν λάβει τέλος η Αριστερά που την υπηρετεί. Αυτή η Αριστερά που υποτίθεται ότι θα ήταν εργαλείο αντίστασης, αγώνα, ελπίδας, κατίσχυσης και που αποδεικνύεται απλώς μια οδοντόκρεμα για τον Σόιμπλε.
Αυτή η ψεύτικη Αριστερά των ψευδόμενων πρέπει να καταστραφεί, διότι η καταστροφή της αποτελεί προϋπόθεση αφύπνισης.
Ο Τσίπρας εξελέγη ως αριστερός, αλλά τη ζημιά την έκανε ως μνημονιακός. Σε περίπτωση ανάγκης μπορεί να το ξαναπαίξει αριστερός - δεν έχει τέλος αυτή η ιστορία. Και δεν θα έχει, όσον η αριστερή φενάκη θα μπορεί να μεταμορφώνεται σε νεοφιλελεύθερη Μέδουσα. Μια Μέδουσα που επαίρεται όπως η κυρία Φωτίου, ότι καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει τέτοια μέτρα!
Δεν είναι μόνον τα σοβαρά (εργασιακό, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, υποδούλωση) που δείχνουν με το δάκτυλο την αβάσταχτη κενότητα αυτής της Αριστεράς (που αυτοδιασύρεται), είναι και η απλή καθημερινότητα. Για παράδειγμα, οι ανασκαφές στην Αμφίπολη επί Σαμαρά ήταν για τους κουφιοκεφαλάκηδες της αποδομητικής προπαγάνδας ένα έπος πτωχοπροδρομισμού, μια «φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου» που τους έδινε συν τοις άλλοις την ευκαιρία να λοιδορήσουν τους λαϊκούς ανθρώπους - αυτούς τους «λαϊκιστές», αυτές τις «λαϊκάντζες». Τώρα, επί κυβέρνησης Τσίπρα, οι ίδιοι γελοίοι βρίσκουν «θησαυρό» την περίπτωση της Αμφίπολης και απλώς επικοινωνιακά παρατράγουδα τις αθλιότητες στις οποίες και οι ίδιοι συμμετείχαν! Μπαλτάς! Δεν βγάζεις άκρη.
Φώναζε στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014 να μη γίνει εμπορικό κέντρο στα πέριξ της Ακαδημίας Πλάτωνα, τώρα εν μια νυκτί το εμπορικό κέντρο λαμβάνει άδεια απ’ το δουλικότατο σε κάθε κυβέρνηση ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο). Κανένα ψήφισμα υπέρ του Μάριου τώρα που έπεσε ο Σύλλας, θα βγάλετε, σύντροφοι; ή αν ξανάρθει ο Σύλλας πάλι στο ίδιο ψήφισμα, θα αλλάξετε το όνομα;
Δεν βγαίνει άκρη! Δεν πάει πουθενά. Οι τύποι αυτοί (τύπου Κατρούγκαλου, αλλά όλοι) αποκλείουν κάθε φορά ότι μπορεί να συμβεί αύριο αυτό (ακριβώς αυτό) που έχουν υπογράψει χθες!! Οσα ισχυρίζονται ότι δεν θα γίνουν τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, τα έχουν υπογράψει από πέρυσι τον Αύγουστο.
Αυτή η Καρχηδών πρέπει να καταστραφεί. Αυτή η Καρχηδών των κλόουν και των σαλτιπάγκων που κοκορεύονται για τη... μείωση της ανεργίας (λόγω της... αύξησης της μετανάστευσης), που υπόσχονται στα τροϊκανά αφεντικά τους 3,5% πλεόνασμα (με ορίζοντα 1% ύφεση), βγαλμένο από το γδάρσιμο των Ελλήνων. Αυτοί οι ανάλγητοι που λένε σε αυτόν που του έκοψαν το ΕΚΑΣ ότι δεν του το έκοψαν, έχουν γίνει από καιρό ικανοί για όλα - ποια όλα; Την αναπλαισίωση της ανασκολόπισης στο διηνεκές... Συνεπώς, αν δεν καταστραφούν, θα συνεχίσουν...
ΥΓ.: Μην ξεχασθείτε. Απόψε το βράδυ είσθε καλεσμένοι ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ στο «Πολις Αρτ Καφέ», στη Στοά του Βιβλίου, στη μικρή μας γιορτή κάτω απ’ τα αστέρια και μέσα στις καρδιές μας...
e-nikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου