Μήπως η μαθητική παρέλαση έχει πιο βαρύ συμβολισμό από τον ανώτατο θεσμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; |
EUROKINISSI/ΤΡΥΨΑΝΗ ΦΑΝΗ
Αλλόκοτη, στα όρια της
φαιδρότητας, ευαισθησία επιδεικνύουν τινές βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Να,
αυτός της Πρέβεζας λ.χ., ο οποίος κατέβηκε από την εξέδρα των επισήμων
κατά τη διάρκεια της μαθητικής παρέλασης επειδή στους επισήμους είχε
θρονιαστεί φαρδιά πλατιά περιφερειακός τις σύμβουλος της Χρυσής Αυγής·
του ήταν αδύνατο, λέει, (του βουλευτή) να σταθεί δίπλα σε εκπρόσωπο ενός
ναζιστικού μορφώματος, που κατηγορείται για δολοφονίες και λοιπά.
Μπα; Στη Βουλή πώς του είναι δυνατόν να κάθεται στα ίδια έδρανα με εκλεγμένους, πάντα, εκπροσώπους του ιδίου ναζιστικού μορφώματος; Ή μήπως η μαθητική παρέλαση έχει πιο βαρύ συμβολισμό από τον ανώτατο θεσμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;
Ο,τι κατεβάζει η γκλάβα του καθενός, αναλόγως και πράττει, θεωρώντας μάλιστα ότι καταφέρνει κάτι δυναμικό για τις ιδέες και το κόμμα του (το έθνος του και τα τοιαύτα). Ο ίδιος και το κόμμα του έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να είχαν φροντίσει για την πάταξη στη γένεσή του του φαινομένου του φασισμού: Οι σπασμωδικές, επαναστατικές τάχα, σημερινές αντιδράσεις μόνο γέλωτα προκαλούν και θλίψη για το ηθικό και ιδεολογικό υπόστρωμα τινών της πρωτοδεύτερης Αριστεράς (αλλά και η τρίτη φορά μια από τα ίδια θα είναι· ολίγον τι χειρότερη).
Καμαρώνουν σαν γύφτικα εθνικά σκεπάρνια οι χρυσαυγίτες στις εξέδρες των επισήμων (απεχθής όρος, δεν νομίζετε;) και ο βουλευτής Πρέβεζας δείχνει ασέβεια απέναντι στους μαθητές και τους προσβάλλει βάναυσα· και ας ισχυρίζεται τα αντίθετα ο καψερός, ότι δήθεν σε καμιά περίπτωση δεν ήθελε να φανεί ασεβής και προσβλητικός. Πού φοίτησαν όλοι τούτοι;
Σε ποια σχολή ηθικής, αισθητικής, πολιτικής, πολιτισμού; Στην ίδια την κοινωνία ίσως απαντήσουν, αλλά ας μην το τολμήσουν· είναι που είναι αστείοι με τις πράξεις τους, θα καταντήσουν και ανυπόφορα γελοιοπρεπείς.
Εξ όνυχος τον λέοντα, άρα τι να περιμένεις από πολιτικούς που αντιδρούν κατ' αυτόν τον παιδαριώδη και επικίνδυνο τρόπο; Πώς θα αντιμετωπίσουν έναν απτό, πραγματικό εθνικό κίνδυνο; Την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας παραδείγματος χάριν; Εκεί, όμως, ξέρουν τι κάνουν, ομοθυμαδόν μάλιστα.
Η επιφάνεια, το δέρμα, η επιπολαιότητα, η ατολμία επικυριαρχούν. Μάλιστα. Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ' αλεύρι· παρδαλοί κι ολίγιστοι μερικοί, αλλά πάντα μες στο θέαμα, στο πανηγύρι αυτό ματαιοδοξίας. Ναι, αλλά δεν βγαίνει πέρα έτσι μια σοβαρή κυβέρνηση. Ακόμη όμως κι αν γίνει σοβαρή το πρόγραμμα δεν βγαίνει, πώς να το κάνουμε; Μπορείς να βγάλεις απ' τη μύγα ξίγκι;
Τα μικρά, τα καθημερινά καθορίζουν την ταυτότητα και το κύρος της προσωπικότητας του καθενός, ειδικά όταν αυτός είναι ένας από τους τριακόσιους εκλεκτούς (αιρετούς) που κάθονται σε βουλευτικά έδρανα (αναπαύονται, νομοθετούν, αγωνιούν... τέλος πάντων εκεί διανύουν τον μεγαλύτερο χρόνο της ζωής τους). Πάμε, λοιπόν, απ' την αρχή, από τα βασικά: σοβαρότητα και τόλμη.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών
Μπα; Στη Βουλή πώς του είναι δυνατόν να κάθεται στα ίδια έδρανα με εκλεγμένους, πάντα, εκπροσώπους του ιδίου ναζιστικού μορφώματος; Ή μήπως η μαθητική παρέλαση έχει πιο βαρύ συμβολισμό από τον ανώτατο θεσμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;
Ο,τι κατεβάζει η γκλάβα του καθενός, αναλόγως και πράττει, θεωρώντας μάλιστα ότι καταφέρνει κάτι δυναμικό για τις ιδέες και το κόμμα του (το έθνος του και τα τοιαύτα). Ο ίδιος και το κόμμα του έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να είχαν φροντίσει για την πάταξη στη γένεσή του του φαινομένου του φασισμού: Οι σπασμωδικές, επαναστατικές τάχα, σημερινές αντιδράσεις μόνο γέλωτα προκαλούν και θλίψη για το ηθικό και ιδεολογικό υπόστρωμα τινών της πρωτοδεύτερης Αριστεράς (αλλά και η τρίτη φορά μια από τα ίδια θα είναι· ολίγον τι χειρότερη).
Καμαρώνουν σαν γύφτικα εθνικά σκεπάρνια οι χρυσαυγίτες στις εξέδρες των επισήμων (απεχθής όρος, δεν νομίζετε;) και ο βουλευτής Πρέβεζας δείχνει ασέβεια απέναντι στους μαθητές και τους προσβάλλει βάναυσα· και ας ισχυρίζεται τα αντίθετα ο καψερός, ότι δήθεν σε καμιά περίπτωση δεν ήθελε να φανεί ασεβής και προσβλητικός. Πού φοίτησαν όλοι τούτοι;
Σε ποια σχολή ηθικής, αισθητικής, πολιτικής, πολιτισμού; Στην ίδια την κοινωνία ίσως απαντήσουν, αλλά ας μην το τολμήσουν· είναι που είναι αστείοι με τις πράξεις τους, θα καταντήσουν και ανυπόφορα γελοιοπρεπείς.
Εξ όνυχος τον λέοντα, άρα τι να περιμένεις από πολιτικούς που αντιδρούν κατ' αυτόν τον παιδαριώδη και επικίνδυνο τρόπο; Πώς θα αντιμετωπίσουν έναν απτό, πραγματικό εθνικό κίνδυνο; Την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας παραδείγματος χάριν; Εκεί, όμως, ξέρουν τι κάνουν, ομοθυμαδόν μάλιστα.
Η επιφάνεια, το δέρμα, η επιπολαιότητα, η ατολμία επικυριαρχούν. Μάλιστα. Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ' αλεύρι· παρδαλοί κι ολίγιστοι μερικοί, αλλά πάντα μες στο θέαμα, στο πανηγύρι αυτό ματαιοδοξίας. Ναι, αλλά δεν βγαίνει πέρα έτσι μια σοβαρή κυβέρνηση. Ακόμη όμως κι αν γίνει σοβαρή το πρόγραμμα δεν βγαίνει, πώς να το κάνουμε; Μπορείς να βγάλεις απ' τη μύγα ξίγκι;
Τα μικρά, τα καθημερινά καθορίζουν την ταυτότητα και το κύρος της προσωπικότητας του καθενός, ειδικά όταν αυτός είναι ένας από τους τριακόσιους εκλεκτούς (αιρετούς) που κάθονται σε βουλευτικά έδρανα (αναπαύονται, νομοθετούν, αγωνιούν... τέλος πάντων εκεί διανύουν τον μεγαλύτερο χρόνο της ζωής τους). Πάμε, λοιπόν, απ' την αρχή, από τα βασικά: σοβαρότητα και τόλμη.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου