Η ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟ ΚΑΙ Η ΚΑΜΠΥΛΗ ΛΑΦΦΕΡ
Η Σχολή Οικονομικών του Σικάγου
Στη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα των οικονομολόγων η λεγόμενη Σχολή Οικονομικών Σικάγου, ήΟικονομική Σχολή Σικάγου, ή Σχολείο του Σικάγου (οικονομίας), φέρεται σχεδόν το σύνολο των οικονομικών θεωριών που αναπτύχθηκαν κατά καιρούς στο ομώνυμο οικονομικό Πανεπιστήμιο του Σικάγου και κυρίως από τη δεκαετία του 1950.
Το βασικό χαρακτηριστικό των οικονομικών θεωριών που αναπτύχθηκαν στη σχολή αυτή με συνέπεια και να εκπροσωπούν αυτή είναι ο οικονομικός φιλελευθερισμός και η ανοικτή αγορά. Από τη δεκαετία του 1970 ακολουθείται και υποστηρίζεται ο μονεταρισμός, σε πλαίσια μακροοικονομίας για τη χρηματοδότηση της αγοράς ως μοντέλο ισχυροποίηση αυτής, ξεφεύγοντας από την δεσπόζουσα τάση της εποχής εκείνης.
Οι κίνδυνοι της Αντιφορολογικής Εξέργεσης
Η διάσημη Σχολή Σικάγου του Μίλτον Φρίντμαν (βραβείο Νόμπελ 1976) ανέπτυξε τη θεωρία περί περιορισμού της ποσότητας του χρήματος. Η Θάτσερ την οποία αργότερα μιμήθηκε και ο Ρέιγκαν περιόρισε τις δημόσιες επενδύσεις για να ελέγξει τον πληθωρισμό. Ο στόχος επιτεύχθηκε. Η ανεργία όμως αυξήθηκε από 5,4 σε 11,8. Με την εφαρμογή της θεωρίας του Άρθρουρ Λάφφερ η αμερικανική κυβέρνηση το έτος 1983 μείωσε το ανώτατο ποσοστό των ομοσπονδιακών φόρων εισοδήματος κατά 28,57% και η πολιτεία της Καλιφόρνιας το ίδιο έτος κατήργησε το φόρο της κληρονομιάς για να αποφύγει πρόσθετα και την αντιφορολογική εξέγερση. Μετά την Καλιφόρνια ακολούθησαν και οι μεγάλοι Δήμοι.
Ο Λάφφερ ήθελε να εξηγήσει στους φοιτητές τους του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, πως, όταν το Κράτος αυξάνει τους φορολογικούς συντελεστές δεν αποκομίζει απαραίτητα και ανάλογα έσοδα. Κάθε αύξηση των φόρων οδηγεί, πράγματι, μερικούς φορολογουμένους σε επιβράνδυση της δραστηριότητάς τους, άλλους στη διεξαγωγή μαύρης αγοράς κι΄άλλους στη νόμιμη ή παράνομη φοροδιαφυγή. Τελικά, ένας φόρος 100% αποφέρει στο κράτος 0%, γιατί κάθε ιδιωτική δραστηριότητα διακόπτεται. Με το Λάφφερ, η αντιφορολογική εξέγερση έγινε σεβαστή κι από τους διανοούμενους. Άρα η διατήρηση και προπαντός η ενδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης του πολίτη φαίνεται να είναι το εργαλείο που θα μας βγάλει από την κρίση και θα ενισχύσει την παραγωγική εργασία.
Άρθουρ Λαφφέρ
Arthur Laffer Betz (γεννήθηκε 14 Αυγ 1940) είναι ένας Αμερικανός οικονομολόγος ο οποίος κέρδισε την πρώτη προεξοχή κατά τη διάρκεια Ρίγκαν ως μέλος του Ρήγκαν Οικονομικής Πολιτικής. Ο Λαφφέρ είναι περισσότερο γνωστός για την καμπύλη Laffer, ένα παράδειγμα της θεωρίας ότι υπάρχει κάποιος φορολογικός συντελεστής μεταξύ 0% και 100%, που θα έχει ως αποτέλεσμα τη μέγιστη απόδοση φορολογικών εσόδων για τις κυβερνήσεις.
Καμπύλη Λαφφέρ
Αν και δεν ισχυρίζεται ότι έχει εφεύρει την έννοια της καμπύλης Laffer, που διαδόθηκε με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής μετά από μία συνάντηση με αξιωματούχους του Νίξον, Ντικ Τσένι και ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, το 1974 στην οποία φέρεται να σχεδίασε την καμπύλη σε μια πετσέτα για να τονίσει το επιχείρημά του. Ο όρος «καμπύλη Laffer» επινοήθηκε από τον Jude Wanniski, ο οποίος ήταν επίσης παρών. Η βασική ιδέα δεν ήταν νέα? Laffer ίδιος λέει ότι το έμαθε από τον Ibn Khaldun και τον John Maynard Keynes.
Μια απλουστευμένη άποψη της θεωρίας είναι ότι τα φορολογικά έσοδα θα είναι μηδέν εάν φορολογικούς συντελεστές είτε ήταν 0% ή 100%, και κάπου στο μεταξύ 0% και 100% είναι ένας φορολογικός συντελεστής ο οποίος μεγιστοποιεί τα συνολικά έσοδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου