Στα πλαίσια του πολυνομοσχεδίου το
οποίο τις επόμενες μέρες αναμένεται να ψηφιστεί στη Βουλή των Ελλήνων,
προβλέπονται 21 αλλαγές που πρόκειται να αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό το
τοπίο στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Οι σημαντικότερες αλλαγές που
επέρχονται με το υπό ψήφιση πολυνοσμοσχέδιο, αφορούν τη σταδιακή αύξηση
του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη, την παύση χρηματοδότησης των
επικουρικών ταμείων, την κατάργηση των ευνοϊκών διατάξεων περί μείωσης
των ασφαλιστικών εισφορών σε ασφαλισμένους των ταμείων ΕΤΑΑ, ΤΣΜΕΔΕ,
ΤΣΑΥ, ΤΑΝ, και ΝΑΤ, την κατάργηση της καταβολής σύνταξης σε
ανασφάλιστους υπερήλικους, την ακύρωση της δυνατότητας των ασφαλισμένων
του ΟΑΕΕ να συμψηφίζουν τρέχουσες ασφαλιστικές οφειλές 25.000-50.000
ευρώ (€) με τις μελλοντικές τους συντάξεις, κ.λπ.
Τα υιοθετούμενα στο υπό ψήφιση
πολυνομοσχέδιο μέτρα κοινωνικοασφαλιστικής πολιτικής, αποσκοπούν στην
αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και κυρίως στη μείωση της κρατικής
δαπάνης για συντάξεις.
Από τον Μάιο του 2010 και έως σήμερα, η ασκούμενη μνημονιακή οικονομική πολιτική θεωρείται αποτυχημένη και βάναυση για τις ασθενέστερες οικονομικές τάξεις του ελληνικού πληθυσμού. Οι απάνθρωπες μνημονιακές πολιτικές συνέβαλαν ώστε την περίοδο 2010-2015, οι κρατικές δαπάνες για συντάξεις από 45 να ελαττωθούν σε 31 δις ευρώ €. Παράλληλα, την ίδια χρονική περίοδο οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης για μισθούς και συντάξεις από 54 συρρικνώθηκαν σε 38 δις €. Ωστόσο, το άγριο ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων δεν είχε τα προσδοκώμενα δημοσιονομικά αποτελέσματα. Τα πρωτογενή πλεονάσματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα αποδείχτηκαν κάλπικα, καθότι το δημόσιο χρέος της χώρας, όπως αυτό καθρεφτίζεται στο χρέος της γενικής κυβέρνησης, μετά το 2010 ακολουθεί ακατάσχετη ανοδική πορεία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα πρέπει να διδαχθεί από τα λάθη των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο έρχεται σαν ηλεκτρική σκούπα να ρουφήξει και τις τελευταίες σταγόνες αίματος από τα εξαθλιωμένα υποζύγια της κρίσης.
Ο προλεταριακός στρατός των συνταξιούχων πλήρως φτωχοποιήθηκε. Τίμιοι και ειλικρινείς με το ΙΚΑ και την εφορία πολίτες, που επί 35 και 40 συναπτά έτη, κόλλαγαν έγκαιρα τα ένσημά τους και πλήρωναν μέχρι τελευταίας δραχμής τους αναλογούντες φόρους, αντιμετωπίζονται σήμερα από τις μνημονιακές κυβερνήσεις με τον χειρότερο και πιο απάνθρωπο τρόπο. Το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων δεν είναι η λύση στο πολυσύνθετο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Δεν είναι ηθικό να τιμωρούνται πολίτες από τις τάξεις των εργατοϋπαλλήλων, των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρηματιών, που για δεκαετίες ήταν συνεπέστατοι με τα ασφαλιστικά τους ταμεία (ΙΚΑ, ΕΤΑΑ, ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ, κ.ά.) και εντιμότατοι στις δοσοληψίες τους με τις εφορίες, και να έρχεται σήμερα η εκτελεστική εξουσία και να τους παίρνει το κεφάλι. Επίσης δεν είναι εύψυχο, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, οι κυβερνώντες να καλλιεργούν δολίως διχαστικό κλίμα μεταξύ ανέργων και συνταξιούχων, λες και οι συνταξιούχοι φταίνε που την περίοδο 2008-2015, οι αποτυχημένες μνημονιακές πολιτικές εκτόξευσαν το ποσοστό ανεργίας από το 7,6% στο 27,1%.
Ο σημερινός εργαζόμενος θα είναι ο αυριανός συνταξιούχος. Η κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης υπήρξε ένα νομοτελειακό θλιβερό φαινόμενο, που άρχισε να εκδηλώνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1970, να κορυφώνεται στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και να προσλαμβάνει δραματικές διαστάσεις μετά το 2010. Αναμφίβολα, οι ανερμάτιστες μνημονιακές πολιτικές χρεοκόπησαν τα ασφαλιστικά ταμεία. Ο εξορθολογισμός και η οικονομική εξυγίανση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, υγείας και πρόνοιας, δεν επιτυγχάνεται με το βάρβαρο ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων. Η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης του συνόλου του κοινωνικοασφαλιστικού μας συστήματος, προϋποθέτει την αποτελεσματική αντιμετώπιση των οικονομικών, κοινωνικών και δημογραφικών παραγόντων, που προκαλούν την τρομακτική επιδείνωση του συνόλου των χρηματοοικονομικών τους δεικτών ιδίως μετά το 1985.
(ΠΗΓΗ: http://www.kontranews.gr/)
Από τον Μάιο του 2010 και έως σήμερα, η ασκούμενη μνημονιακή οικονομική πολιτική θεωρείται αποτυχημένη και βάναυση για τις ασθενέστερες οικονομικές τάξεις του ελληνικού πληθυσμού. Οι απάνθρωπες μνημονιακές πολιτικές συνέβαλαν ώστε την περίοδο 2010-2015, οι κρατικές δαπάνες για συντάξεις από 45 να ελαττωθούν σε 31 δις ευρώ €. Παράλληλα, την ίδια χρονική περίοδο οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης για μισθούς και συντάξεις από 54 συρρικνώθηκαν σε 38 δις €. Ωστόσο, το άγριο ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων δεν είχε τα προσδοκώμενα δημοσιονομικά αποτελέσματα. Τα πρωτογενή πλεονάσματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα αποδείχτηκαν κάλπικα, καθότι το δημόσιο χρέος της χώρας, όπως αυτό καθρεφτίζεται στο χρέος της γενικής κυβέρνησης, μετά το 2010 ακολουθεί ακατάσχετη ανοδική πορεία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα πρέπει να διδαχθεί από τα λάθη των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο έρχεται σαν ηλεκτρική σκούπα να ρουφήξει και τις τελευταίες σταγόνες αίματος από τα εξαθλιωμένα υποζύγια της κρίσης.
Ο προλεταριακός στρατός των συνταξιούχων πλήρως φτωχοποιήθηκε. Τίμιοι και ειλικρινείς με το ΙΚΑ και την εφορία πολίτες, που επί 35 και 40 συναπτά έτη, κόλλαγαν έγκαιρα τα ένσημά τους και πλήρωναν μέχρι τελευταίας δραχμής τους αναλογούντες φόρους, αντιμετωπίζονται σήμερα από τις μνημονιακές κυβερνήσεις με τον χειρότερο και πιο απάνθρωπο τρόπο. Το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων δεν είναι η λύση στο πολυσύνθετο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Δεν είναι ηθικό να τιμωρούνται πολίτες από τις τάξεις των εργατοϋπαλλήλων, των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρηματιών, που για δεκαετίες ήταν συνεπέστατοι με τα ασφαλιστικά τους ταμεία (ΙΚΑ, ΕΤΑΑ, ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ, κ.ά.) και εντιμότατοι στις δοσοληψίες τους με τις εφορίες, και να έρχεται σήμερα η εκτελεστική εξουσία και να τους παίρνει το κεφάλι. Επίσης δεν είναι εύψυχο, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, οι κυβερνώντες να καλλιεργούν δολίως διχαστικό κλίμα μεταξύ ανέργων και συνταξιούχων, λες και οι συνταξιούχοι φταίνε που την περίοδο 2008-2015, οι αποτυχημένες μνημονιακές πολιτικές εκτόξευσαν το ποσοστό ανεργίας από το 7,6% στο 27,1%.
Ο σημερινός εργαζόμενος θα είναι ο αυριανός συνταξιούχος. Η κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης υπήρξε ένα νομοτελειακό θλιβερό φαινόμενο, που άρχισε να εκδηλώνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1970, να κορυφώνεται στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και να προσλαμβάνει δραματικές διαστάσεις μετά το 2010. Αναμφίβολα, οι ανερμάτιστες μνημονιακές πολιτικές χρεοκόπησαν τα ασφαλιστικά ταμεία. Ο εξορθολογισμός και η οικονομική εξυγίανση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, υγείας και πρόνοιας, δεν επιτυγχάνεται με το βάρβαρο ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων. Η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης του συνόλου του κοινωνικοασφαλιστικού μας συστήματος, προϋποθέτει την αποτελεσματική αντιμετώπιση των οικονομικών, κοινωνικών και δημογραφικών παραγόντων, που προκαλούν την τρομακτική επιδείνωση του συνόλου των χρηματοοικονομικών τους δεικτών ιδίως μετά το 1985.
(ΠΗΓΗ: http://www.kontranews.gr/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου