Τα αστεία και τα είδωλα

 

  Τα είδωλα δεν ξεθωριάζουν, δεν ξεθεμελιώνονται, παραμένουν και μας λιβανίζουν, πιστούς και άπιστους | EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος

Πιστεύω στο αξίωμα που ανακοινώνει ότι τίποτα δεν ευδοκιμεί εάν δεν είναι αστείο, γουστόζικο. Με κατεβασμένα φρύδια και πεισματικά (γιατί τάχα;) σφιγμένα χείλη το μόνο που καταφέρνουμε στην επικοινωνία είναι να την υποβιβάζουμε, να την αρνούμαστε εντέλει. Η σοβαροφάνεια είναι χαρακτηριστικό μνησίκακων, εχθρών του γέλιου και του χορού.
Διαφέρει ριζικά από τη σοβαρότητα, διότι η δεύτερη δεν φοβάται να παίξει με το αστείον της ζωής· όχι μόνο δεν φοβάται, αλλά επιδιώκει τον βαθύρριζο αστεϊσμό που κατοικεί στα σπλάχνα μεν, συνδιαλέγεται όμως και με τη λογική (με τα τερτίπια του νου).
Μόνο έτσι, θαρρώ, γκρεμίζονται τα παλιά και τα καινούργια είδωλα, τα τετριμμένα, αλλά επηρμένα και καθιερωμένα. Ας τους αφήσουμε να κοκορεύονται και να αδολεσχούν στη Βουλή και στην TV· άλλοι κερδίζουν, άλλοι χάνουν. Κούφιοι άνθρωποι οι πλείστοι όσων παρελαύνουν, υπό το βλέμμα της επίσημης πραγματικότητας, τόσο εικονικής, όμως, τόσο ψευδούς.
Και, δυστυχώς, υποκριτές. Κρύβονται πίσω από την ασάφεια των διατυπώσεών τους, υπεκφεύγοντας μεν, χωρίς να χάσουν την αλαζονεία τους δε.
Και, όμως, είναι μια ευκαιρία σήμερα να ενισχυθούν οι θεσμοί ώστε ο πολίτης να νιώθει πολίτης και άνθρωπος και ας υπηρετούν τους θεσμούς πολιτικοί που δεν ξέρουν (σχεδόν) πού πατάν και πού πηγαίνουν. Να γίνει, επιτέλους, ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη, λ.χ., ή να συντριβούν οι πελατειακές σχέσεις στις συναλλαγές με το Δημόσιο και κάθε είδους υπηρεσία που θα διευκολύνει αυτές τις συναλλαγές.
Αλλο παράδειγμα: να γίνει δημοκρατική η αστυνομία... να μειωθούν οι φυλακές και τα ψυχιατρεία και να αυξηθούν πάρκα, παιδότοποι και σχολεία. (Ο αστεϊσμός που λέγαμε στην αρχή.)
Συνεχίζοντας στον ίδιο τόνο, θα θέλαμε να επανατοποθετηθούν στον κρατικό κορβανά όλα τα κλεμμένα, οι βίλες και τα κότερα και η γη. Ολα τούτα δεν χρειάζεται να γίνουν υπό την προϋπόθεση ο ήλιος να ανατέλλει από τη Δύση, αλλά με απλές, τυπικές διαδικασίες. Διαφορετικά τα είδωλα δεν ξεθωριάζουν, δεν ξεθεμελιώνονται, παραμένουν και μας λιβανίζουν, πιστούς και άπιστους.
Μερικοί εξ ημών επιδεικνύουν θάρρος μπροστά στη νέα αριστερή πραγματικότητα και άλλοι καταφεύγουμε σε διάφορα ιδεώδη. Ιδια συμπεριφορά εδώ και αιώνες· ας θυμηθούμε μόνο τον Θουκυδίδη και τον Πλάτωνα· ο πρώτος θαρραλέος, ο δεύτερος ιδεοληπτικός, άρα φοβισμένος και παραμυθάς μέγας, ο μέγιστος παρ' όλα αυτά των φιλοσόφων. Τον άνθρωπο, το ξέρουμε πλέον, τον δικαιώνει η πραγματικότητα, ενώ το ιδεώδες τον προσβάλλει.
Οι μεγάλες έννοιες σαγηνεύουν (δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη, Αριστερά και άλλες). Η σαγήνη δεν αρκεί βεβαίως, χρειάζεται να κάνουμε κτήμα μας τούτες τις έννοιες. Να τις θωπεύσουμε, να τις βάλουμε στη συνείδησή μας, να τις διεκδικήσουμε.
Ναι, αλλά τότε είναι που παρεμβαίνουν τα είδωλα, κυβερνητικά, αντιπολιτευτικά και δεν συμμαζεύεται, και τα χάνουμε όλα: και την καλή διάθεση να μάθουμε και το κέφι να αστειευτούμε. Φαύλος κύκλος. Μακριά από μνησίκακους και κορδωμένους πολιτικάντηδες (εντός κι εκτός Βουλής)
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών