Ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος. Πίστεψε ότι μπορεις να νικήσεις και πάλαιψέ το. Διαβάστε τι γράφει ο Δημήτρης Καλανδράνης...

Δημήτεης Καλανδράνης

1η ΙΟΥΝΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Είμαι και εγώ ένας από τους επιζώντες και στέλνω ένα μήνυμα ελπίδας και δύναμης σε όσους και όσες έχουμε την ίδια πάθηση. Πριν από εννέα χρόνια εγχειρίστηκα για καρκίνο του προστάτη τρίτου βαθμού. Τον πρώτο καιρό νόμιζα ότι χάνεται το έδαφος
κάτω από τα πόδια μου. Το μέλλον μου ήταν θολό. Ένας τοίχος πρόβαλλε συνεχώς μπροστά μου και δεν με άφηνε να δω πιο πέρα. Αγχωνόμουν κάθε φορά που έκανα εξετάσεις να δω αν θα εξακολουθήσω να υπάρχω. Ένιωθα σαν καταδικασμένος σε θάνατο που η εκτέλεσή μου αναβαλλόταν κάθε φορά που οι εξετάσεις ήταν αρνητικές. Η σκέψη μου ήταν μπλοκαρισμένη και δεν με άφηνε να λειτουργήσω. Ήταν ο φόβος μήπως επανέλθει ο καρκίνος μετά την εγχείρηση ή την θεραπεία. Για να απαλλαγώ από το άγχος και το φόβο αποφάσισα να αντιμετωπίσω τον καρκίνο σαν μια πρόκληση και είπα μέσα μου ότι δεν θα του περάσει εκείνου. Ενημερώθηκα πλήρως για την περίπτωσή μου και έμαθα ακριβώς τι μου συμβαίνει, τι πρέπει να προσέχω, τι να τρώγω. Να αποφεύγω τους ανθρώπους χωρίς αισθήματα οι οποίοι προξενούν μεγαλύτερο κακό και από την χειρότερη δίαιτα. Αντικατέστησα τις μαύρες σκέψεις με θετικές, ασχολούμενος με δράσεις που με ευχαριστούν και μου γεμίζουν τον χρόνο.


Στα εννέα αυτά χρόνια έκανα πράγματα που δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ, λες και ο καρκίνος με ενέπνευσε και μου έδωσε δύναμη. Είμαι υπεύθυνος για δυο ομάδες Πινγκ Πονγκ με παιδιά και ενήλικες και για μια παιδική χορωδία που με απασχολούν τις Παρασκευές, τα Σάββατα και τις Κυριακές. Επί οκτώ χρόνια ήμουν επίτιμο μέλος στο ΔΣ Πολιτιστικού Συλλόγου και άλλα 4 χρόνια ήμουν μέλος στο ΔΣ της ΚΔΕΠΑΠ. Έγραψα δυο ποιητικές συλλογές για την ψυχή και τον έρωτα και ένα χιουμοριστικό βιβλίο στα Αγγλικά για τις συνήθειες των Ελλήνων. Μόλις τέλειωσα ένα μυθιστόρημα 630 σελίδων και ψάχνω για έκδοτη. Έκανα τρεις ατομικές και άλλες τρεις ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής. Συνέθεσα δυο CD ατμοσφαιρικής μουσικής, παίζω φλογέρα και κρουστά και από πέρυσι μαθαίνω κλαρίνο. Φύτεψα 95 δέντρα. Έκανα δυο παρουσιάσεις για ξένες γλώσσες στο Γυμνάσιο της Παροικίας. Έγραψα 42 άρθρα στις τοπικές εφημερίδες. Κάθε χρόνο διοργανώνω πρωτάθλημα Π.Πονγκ με συμμετοχή από όλο το νησί. Πέρυσι διοργάνωσα την 1η γιορτή της ελιάς και φέτος την 2η Παιδική Μουσική Συνάντηση.

Το μυστικό μου είναι να δημιουργώ συνθήκες που με δεσμεύουν να τις συνεχίσω. Κάνω πράγματα που έχουν συνέχεια και μέλλον. Φύτεψα δυο μουριές και τρεις χαρουπιές και περιμένω να φάω μούρα και χαρούπια όταν μεγαλώσουν. Θέλω να παίξω έστω και ένα τραγούδι με το κλαρίνο σε συναυλία και να γράψω και άλλο μυθιστόρημα. Όλα αυτά χάρη στην συμπαράσταση της Κασσιανής της συζύγου και παιδικής μου φίλης, στην πίστη μου στο Θεό και στην αγάπη των πολυάριθμων μικρών και μεγάλων μου φίλων.

Φέτος έκλεισα τα ογδόντα και πρέπει να ζήσω ακόμα γιατί έχω αρκετή δουλειά να τελειώσω.
Φίλοι μου, όσοι πάσχετε από καρκίνο και τα καταφέρατε μέχρι τώρα, να πιστεύετε ότι θα τα καταφέρετε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Να σκέφτεστε θετικά. Χαιρετώ αυτούς που έφυγαν και έπεσαν στην άνιση μάχη. Εμείς συνεχίζουμε. El Cancer NO PASARA.

ΠΗΓΗ: Από ανάρτηση του Dimitris Calandranis