Αλλο και τούτο (ήσυχα διατυπωμένο): Εάν δεν κάνεις κριτική στην αντιπολίτευση την ώρα που την ασκείς στην κυβέρνηση, τότε υπερασπίζεσαι την αντιπολίτευση. Μάλιστα. Από κάπου πρέπει να πιαστούμε άπαντες για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα που συμβαίνουν στη δημόσια ζωή του τόπου.
Μα, γνωρίζουμε το μυσαρό παρελθόν -αποφάσεις και πράξεις- των κομμάτων της σημερινής αντιπολίτευσης, το ’χουμε πλειστάκις στηλιτεύσει και καταγγείλει, ο λαός εξάλλου το απαξίωσε δις στις πρόσφατες εκλογές.
Για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα φταίνε όλοι -σήμερα και η παρδαλή (μήπως αλλόκοτη;) συγκυβέρνηση αριστερών (μιας κοπής) και ακροδεξιών (μιας άλλης κοπής).
Η προηγούμενη συγκυβέρνηση δεξιών - «σοσιαλιστών», προκειμένου να δικαιολογήσει τις αδυναμίες της και να κρύψει την υποτέλειά της, εκήρυττε σε όλους τους τόνους ότι δεν της επέτρεπε να διεκπεραιώσει το αγαθόν έργο της ο ΣΥΡΙΖΑ· για όλα τα δεινά της χώρας δεν έφταιγε η αλυσιτελής συγκυβέρνηση αλλά η αριστερή αντιπολίτευση (που έτσι κι ερχόταν στην εξουσία θα ’παιρνε σπίτια, θα έκαιγε τις τράπεζες και λοιπά φαιδρά και -ειρωνεία- συνέβη ακριβώς αυτό!).
Να αρχίσει λοιπόν να κάνει τα ίδια και τούτη η συγκυβέρνηση και να κατηγορεί ανελέητα την αντιπολίτευση; Να εξακολουθεί να βλέπει εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν; Και όσοι βάλλουν εναντίον των ατολμιών της κυβέρνησης σημαίνει ότι υποστηρίζουν την αντιπολίτευση; Για σιγά, να επικοινωνήσουμε κάπως, αποφεύγοντας τη μεγαλορρημοσύνη και τις εύκολες συσχετίσεις, άμα τε και συμπεράσματα, που και προκαλούν και δημιουργούν σύγχυση.
Εκτός εάν αποφασίσαμε (ποιοι και πότε;) ότι όσα αποφασίζουν οι δανειστές για την κυβέρνηση εντάσσονται στην αριστερή μας ιδεολογία. Εμ, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Ακόμη κι αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν την κυβέρνηση, που ελπίζουν ότι αυτή θα βοηθήσει τα ασθενή οικονομικά στρώματα, κάποια στιγμή εναντιώνονται.
Πώς αλλιώς, όταν κάθε υπουργός λέει αβασάνιστα ό,τι κατεβάσει η κούτρα του, όταν άλλα λέει ο ένας και άλλα ο άλλος, όταν στελέχη της κυβέρνησης ομολογούν ότι δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν τις διατάξεις των νομοσχεδίων που, όμως, ασμένως ψηφίζουν (ε, με πόνο ψυχής κάποιοι, άλλοι βουρκωμένοι κ.λπ.).
Εδώ που τα λέμε η «αριστερή» κυβέρνηση δεν έκανε και τίποτε αριστερό για τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, τα ενέταξε, απλώς, στο σύστημα που είχε θεμελιώσει ο φιλελευθερισμός.
Ιδια ακριβώς τα μέσα που έχει στη δούλεψή της: διορισμοί «ημετέρων», αυταρχισμός, καταστολή, τα γνωστά... Κομματοκρατία και άγιος ο Θεός, νοσταλγικοί αριστεροί αγώνες, γνήσιος δηλαδή φιλελευθερισμός με διαφορετικές μόνο πηγές. Ως φαίνεται, τα μέσα είναι αποτελεσματικά, τουλάχιστον ώς αυτή την ώρα. Κλυδωνίζονται μεν, λοιδορούνται και λοιπά, αλλά παραμένουν στις θέσεις τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου