Στην Ακτή των Σκελετών

Ο Στάθης στον eniko

Τι πανηγύριζε λοιπόν ο άφρων;
Για μια συμφωνία που δεν κράτησε ούτε μια μέρα; Πόση ενάργεια χρειάζεται για να δει κανείς τρεις μέρες μπροστά; Δεν ψυλλιάσθηκε ότι τον ξεφορτώνονταν; ότι τον άδειαζαν - Μέρκελ, Ολάντ και Σία; Με
ποιο δικαίωμα ο άφρων κ. Τσίπρας φόρτωσε πάλι στην Ελλάδα τον μουντζούρη μιας θνησιγενούς συμφωνίας; Επρεπε να είναι ο κ. Τσίπρας γάτος (Αγκύρας) για να προβλέψει ότι η Τουρκία δεν θα τηρήσει τη συμφωνία; Επρεπε
να είναι ο μάντης Κάλχας για να προειδεί ότι αν η συμφωνία εφαρμοσθεί η Ελλάδα θα πλημμυρίσει από κυνηγημένους και ότι αν δεν εφαρμοσθεί, θα

πλημμυρίσει τόσο πολύ από κυνηγημένους που θα αρχίσει να τους κυνηγάει η ίδια; Αν στο μεταξύ δεν έχει πνιγεί κι αυτή! Ο κ. Τσίπρας πάει στην Ευρώπη και κάνει το καλό παιδί. Και τους εξυπηρετεί όλους. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι θριαμβολογίες, η πραγματικότης τον μαδάει. Τώρα, φράκτες και σύνορα υψώνονται παντού - η Ευρώπη δεν τηρεί τη συμφωνία. Η Τουρκία δεν τηρεί τη συμφωνία. Και στη μέση η Ελλάδα. Για μιαν ακόμα φορά με τις δηλώσεις των πρωθυπουργών της στο χέρι. Μπουκάλα. Σπασμένη.
Ο κ. Τσίπρας. Οι Ευρωπαίοι διασκεδάζουν να τον εξαπατούν (προσφυγικό). Οι Ευρωπαίοι διασκεδάζουν να τον καρπαζώνουν (μνημόνια). Ολοι οι «σχεδιασμοί» (;) του Ελληνα πρωθυπουργού του βγήκαν πλάνες. Να δώσει κάτι στο προσφυγικό, να πάρει κάτι απ’ το μνημόνιο. Του πήραν και δεν του ’δωσαν. Η Τρόικα -το κουαρτέτο γκρανκάσες- ήρθε, μας βάρηξε κι έφυγε. Θα ξανάρθει, θα μας ξαναβαρήξει και ουαί τοις ηττημένοις! Ομως
ο κ. Τσίπρας εκεί: η οικονομία θα αναστηθεί πριν απ’ το Πάσχα (άντε, του Θωμά)! Τα ίδια και ο κ. Καμμένος: θα βγούμε απ’ το μνημόνιο πριν την πρώτη Μαΐου! Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται..!
Αλλά, παρά τα αλλεπάλληλα Βατερλώ, ο κ. Τσίπρας εκεί, τον χαβά του. Βλέπει διαφοροποιήσεις ανάμεσα στο ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους - να μας κλαίνε δηλαδή και οι ρέγγες. Καλύτερο πελατάκι δεν θα μπορούσε να έχει βρει η κυρία Δρακουλέσκου.
Ομως ο πολύς ο χαβαλές έχει κάνει τη χώρα λίμπα. Τη λέζα την πληρώνουν οι εργαζόμενοι (οι μισοί χαμηλόμισθοι πλέον και οι υπόλοιποι απλήρωτοι για μήνες), οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, τη λέζα την πληρώνουν οι γεωργοί και οι νεολαίοι, όχι ο κ. Καρανίκας. Τη λέζα την πληρώνουν οι κατά το Τρύφων πλούσιοι που δεν έχουν να φάνε.
Ομως ο κ. Τσίπρας εκεί: γαντζωμένος στις φαντασιώσεις του. Οπως για το χρέος. Του λένε κάθε φορά οι ειδεχθείς δανειστές-δυνάστες: καλό μου παιδί, πέρνα πρώτα εσύ την αξιολόγηση κι ύστερα θα σου τραβήξουμε εμείς μια επιμήκυνση του χρέους από ’δώ μέχρι τον Αλδεβαράν, να ’χετε να πληρώνετε ως τις ελληνικές καλένδες και του Αγίου Φούφουτου! (Για κούρεμα του χρέους μιλά μόνο το ΔΝΤ, αλλά ο κ. Τσίπρας θέλει να το εξαιρέσει απ’ τις διαπραγματεύσεις..!) Πιασμένος στο δόκανο (να του δίνει το ΔΝΤ μέρος του χρέους, αλλά να βγάζει την ψυχή της Ελλάδας με νέα μέτρα) ο κ. Τσίπρας προσπαθεί
να αντιμετωπίσει τις επιλογές του (να γονατίσει) με επικοινωνιακούς αντιπερισπασμούς. Που εύκολα η πραγματικότητα υπερβαίνει, όπως απέδειξε η αναβολή της συζήτησης για τη διαπλοκή εξαιτίας των επιθέσεων στις Βρυξέλλες.
Διότι η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο. Με τα αποτελέσματα των έργων της. Το μέλλον της φαντάζει εφιαλτικό. Μια «Σιδερένια Φτέρνα» αρχίζει να μορφοποιείται, από χώρα σε χώρα, κατάσταση έκτακτης ανάγκης (που δεν διαφέρει σε πολλά απ’ τον στρατιωτικό νόμο που ήδη κήρυξε ο κ. Ερντογάν σε εφτά νοτιοανατολικές επαρχίες) - κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κατά το ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, που θα οδηγήσει την Ευρώπη στη διάλυση ή την εκθηρίωση. Για αυτήν
την εξέλιξη, είτε προς τη μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη, ο συνταξιούχος καταβάλλει μέρος της σύνταξής του, ο χαμηλόμισθος ή ο απλήρωτος καταβάλλουν υπέρογκους φόρους, ενώ κάποιοι, αυτοκτονώντας, πληρώνουν με τη ζωή τους τη μετατροπή της Ευρώπης σε μια Χίμαιρα ή σε μια Αυλή των Τεράτων.
Παγιδευμένος ο ΣΥΡΙΖΑ στην αποστασία απ’ το πρόγραμμά του, παγιδεύει την Ελλάδα στην πολιτική των προκατόχων του.
Κι ετοιμάζει την επιστροφή τους, είτε διά συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι (όπου η μία όχθη πάει ΣΥΡΙΖΑ και η άλλη όχθη πάει Ν.Δ.), είτε διά των εκλογών. Μέσω και των δύο εκδοχών (κυρίως της πρώτης) ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να αγοράσει χρόνο. Τώρα
που τον συμπάθησε και ο Σόιμπλε, καλόν θα ήτο να ολοκληρώσει πρώτα αυτό το καλό παιδί τη βρώμικη δουλειά και να έρθει ύστερα το άλλο καλό παιδί να την διαχειρισθεί. (Επ’ αυτού, ενθυμείσθε την άλλη ευφυή ανάλυση Τσίπρα για την «καλή Μέρκελ» και τον «κακόν Σόιμπλε»; Ε, ήταν ακριβώς το ίδιο μεγαλειώδης με αυτήν που κάνει και τώρα για το «κακό ΔΝΤ» και τις «καλές μικρές Ολλανδέζες») - μέχρι και ο κ. Ντάισελμπλουμ έχει συμπαθήσει πλέον τον κ. Καρανίκα. Καλό παιδί, έμπιστο. Λίγο ατσούμπαλο, αλλά
με έναν καλό λογογράφο, μια καλή στυλίστρια κι έναν καλό γκαουλάιτερ πάνω απ’ το κεφάλι του, συμμορφώνεται...