Ο φοβερός χαλκός του μίσους και ο ύμνος της αγάπης

[ Κώστας Καναβούρης / ARti news / 23.03.16 ]

 

Χρειάζονται πολύ γερά νεύρα για να μην ξεπέσεις σε αρές και ύβρεις απαντώντας στο καινούργιο απάνθρωπο παραλήρημα που εξαπέλυσε ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος εναντίων του μεγάλου λαού των δυστυχισμένων που καταφτάνουν ως ικέτες στη χώρα μας. Και το διέπραξε στις 21 Μαρτίου. Ακριβώς δηλαδή την ημέρα κατά του ρατσισμού και την ημέρα που γιορτάζεται η πιο υψηλή εκδοχή του ανθρώπινου όντος: η ποιητική του υπόσταση, δηλαδή το σημείο εκείνου όπου ως δημιουργός ο άνθρωπος φτάνει όσο το δυνατόν πλησιέστερα προς το θείον. Αλλά που να ξέρουν από τέτοιες ημέρες οι μαύρες ψυχές. Στο σκοτάδι και στο έρεβος δεν υπάρχει χρόνος ούτε άνθρωπος, αλλά μονάχα αβυσσαλέο μίσος με την αποφορά των πτωμάτων που νομίζουν ότι ζούνε. Και απευθύνει έκκληση(!) ο Αμβρόσιος, «ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑ ΑΡΜΟΔΙΟΝ  ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΛΥΝΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ (σ.σ. τα κεφαλαία όπου υπάρχουν, είναι από το κείμενο της «έκκλησης»). Με αγάπη βεβαίως. Και για να μην υπάρχει αμφιβολία, ο Αμβρόσιος με εκκωφαντική καρμιριά που αγγίζει τα όρια της σιχασιάς, αναφέρει: «Υπενθυμίζουμε σε όσους το χρειάζονται, ότι ως ένδειξη της αγάπης μας προ ολίγου αποστείλαμε στην Αθήνα (πλ. Βικτωρίας κλπ) 1000 μερίδες εκλεκτού φαγητού αλλά και λιχουδιές και δωράκια για τα παιδάκια των μεταναστών και προσφύγων, χωρίς κάποιος να μας το ζητήση!» Τι να πρωτοθαυμάσεις εδώ, όπως και στο σημείο που λέει ότι έστειλε ένα παπά στη Ρόδο για να δώσει σε μια έγκυο 2000 € (χωρίς κάποιος να το ζητήση!) Αν το γελοίο δεν ήταν βασικό χαρακτηριστικό του φρικώδους, το πράγμα θα ήταν για γέλια. Τώρα είναι για τρόμο.
Εκεί όμως που η φρίκη ξεφεύγει εντελώς και ξεσπάει με κρωγμούς και γίνεται μια αθλιότητα που σε ταπεινώνει, που ταπεινώνει το γένος των ανθρώπων, είναι όταν ο Αμβρόσιος σε περιλαμβάνει στον βόρβορο των σεσηπότων απόψεών του, όταν λέει ότι «με όλη τη δύναμη της ψυχής μας (σ.σ. ποιοι;) βροντοφωνάζουμε:
«ΟΧΙ! ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΙΦΗ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ!»
Και παρακάτω: «Δεν αντέχουμε να τους κρατήσουμε μόνιμα κοντά μας! (σ.σ. πολύ θαυμαστικό πέφτει) Διότι: Δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας! Δεν ταιριάζουν τα ήθη και τα έθιμά μας! Δεν μας αρέσει ο πολιτισμός τους! Δεν αποδεχόμεθα τη θρησκεία τους!» Και για να μην μείνει καμιά αμφιβολία, τονίζει σε άλλο σημείο: «Ας κρατήσουμε καθαρόαιμο τον εαυτό μας και τον πληθυσμός μας! Ας περιφρουρήσουμε την Ορθόδοξο Πίστη μας και την Παράδοσή μας! (σ.σ. η παράδοση της Ελλάδας είναι ακριβώς το αντίθετο: η περίθαλψη του ιερού ικέτη). Ας περιφρουρήσουμε τη Γλώσσα και τον Πολιτισμό μας! Οι μετανάστες αυτού του τύπου ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ!» Λέει και κάτι άλλα δυσώδη ο Αμβρόσιος για προσφυγόπουλα στη Σουηδία που «χτυπάνε και στραγγαλίζουν του Σουηδούς μαθητές!», αλλά ας σταματήσουμε εδώ. Η αντοχή στην αποφορά έχει και τα όρια της. Αλλά όσο αποσβολωμένος κι αν είσαι ψάχνοντας πως θα απαντήσεις,  η απάντηση είναι εδώ, μπροστά μας. Και είναι (όπως έχει επιλεχθεί) ο συγκλονιστικός «Ύμνος στην Αγάπη» από την «Προς Κορινθίους Α΄» επιστολή του Αποστόλου Παύλου, του και Αποστόλου των Εθνών ονομαζόμενου:
«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν ώστε όρη μεθιστάναι, αγάπην δε μη έχω ουθέν είμι.  Και εάν παραδώ το σώμα μου, ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται η αγάπη, ου ζηλοί η αγάπη, ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί,  ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε πίπτει». (σ.σ. και χωρίς κανένα θαυμαστικό…)
Λοιπόν; Ο Απόστολος των Εθνών μαρτύρησε για την Πίστη του στην Αγάπη. Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας χρυσοποικίλεται βδελυσσόμενος την άνευ όρων και ορίων αγάπη, κηρύσσοντας την δια του μίσους απονέκρωση του ανθρώπου. Ε, ναι: Η ο Απόστολος Παύλος είναι Χριστιανός ή ο Αμβρόσιος. Ή ο ένας είναι άνθρωπος (ως ενσάρκωση της αγάπης και της ένθεης όρασης) ή ο άλλος. Και οι δυο μαζί αποκλείεται.