Αίσχη απερίγραπτα
Πριν 3 δεκαετίες ο Τζίμης Πανούσης επινόησε τον όρο Υπαρκτός Σουρεαλισμός’ ο οποίος περιέγραφε τότε το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο. Ούτε ο ίδιος όμως δεν θα μπορούσε να πιστέψει την εξέλιξη των καταστάσεων σε κάτι το οποίο αδυνατούμε όλοι, και εκείνος και εμείς, να αποδώσουμε στο σύνολο του. Η επιστήμη σηκώνει τα πόδια ψηλά στον αφέντη παραλογισμό.Στο χρονικό διάστημα που πέρασε, η διανοητική διαστροφή συνεπικουρούμενη από την κραυγαλέα ανικανότητα και την ακόρεστη βουλιμία των εξουσιαστών, οδήγησε την κατάσταση παγκοσμίως σε ένα αδυσώπητο σκηνικό θανάτου με γνώμονα πάντα το κέρδος των απειροελάχιστών και την κόλαση σερβιρισμένη στο πιάτο των υπερπολλαπλάσιων υπολοίπων. Ζούμε την κατάρρευση των πάντων και η γεύση της είναι ηδονική.
Όλα τα σύνδρομα της Ψυχολογίας να συνδυαστούν, δεν μπορούν να απεικονίσουν το υπερσυμπλεγματικό χαρακτήρα αυτής της βίαιης αποδόμησης του περιβάλλοντος μας και μόνο μια πραγματική Μαύρη Τρύπα σε συμπαντικές διαστάσεις θα μπορούσε να ταιριάξει στον καταιγιστικό ρυθμό αυτής της εξαφάνισης. Μέχρι και ο κανιβαλισμός διευρύνθηκε σαν έννοια καθώς τώρα πλέον τρώμε εμείς τις δικές μας σάρκες και χαιρόμαστε τα μάλλα.
Έχοντας απωλέσει την έννοια της ροής του χρόνου γύρω μας, επιμένουμε να ζούμε σε κάποια στιγμή που πιστεύαμε ότι είμασταν ευτυχισμένοι, παραβλέποντας το σύνολο των εικόνων γύρω μας με το φόβο της απότομης επιστροφής στο παρόν, το οποίο μισούμε γιατί δεν μπορούμε να αποδράσουμε φυσικά από αυτό οπότε αποφυλακιζόμαστε νοητικά και πορευόμαστε ως υπνωτισμένα κατοικίδια.
Επειδή όμως η θερμοδυναμική μας κατάληξη είναι δεδομένη όσο και αν βαυκαλιζόμαστε με διάφορες αθανασίες που πουλιούνται πλέον με το τσουβάλι, το λόγω έχει η εντροπία. Όσο και αν φας, όσο και αν πιείς όσο και να γλεντήσεις, όλα έχουν ένα όριο σε έναν τόπο που έχει και αυτός τα όρια του επίσης. Τίποτα δεν διαρκεί εις το διηνεκές. Μόνο η ηλιθιότητα φαίνεται να απειρίζεται κάποιες φορές αλλά και αυτήν την επανακανονικοποιεί η ίδια η φύση γύρω μας.
Καθώς λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας, μαίνεται ένας πόλεμος πολλών διαστάσεων όπου το πρώτο θύμα του είναι φυσικά η αλήθεια. Από εκεί και πέρα τόσο η Ιστορία η οποία δεν διδάσκεται σωστά για να διδάξει κάτι και η καταγραφή των γεγονότων, δεδομένων, θανάτων κλπ. αποτελούν μάλλον μια ‘εμμονή΄ της Στατιστικής αφού εμάς δεν μας καίγεται καρφί ως προς τα συμπεράσματα της τελευταίας. Που καιρός για αναλύσεις. Εμείς έχουμε ένα και μόνο χαβά. Πως θα βγάλουμε λεφτά και ας ειν’ και ματωμένα. Τώρα αν είναι από το αίμα μας τι σημασία έχει? Σάμπως τα χαμε και από πριν?
Με ετούτα και με τα άλλα συνθέτουμε μια φουτουριστική, συγνώμη μεταμοντέρνα εικόνα ήθελα να πω όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε ακόμα η ίδια μας η παρουσία. Θέλουμε μια φαντασμαγορική ζωή και για αυτό δεν μας απασχολεί αν έχουμε μετατραπεί σε φαντάσματα του εαυτού μας. Χαρτονένιες υπάρξεις που βολοδέρνουν στο τρισμέγιστο τίποτα χωρίς αιδώ και λογική. Τόση αγνωμοσύνη απέναντι στο είναι μας δεν πρέπει να έχουμε ξαναζήσει ούτε εμείς, ούτε οι παλιότεροι πιστεύω. Πορεία προς το άγνωστο με βάρκα τη σαπίλα.
Επειδή το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια, τη γεύση του αίματος, δικού μας η άλλων, θα τη γευτούμε σύντομα και δεν θα μας αρέσει καθόλου γιατί μπορεί να χορτάσαμε αίματα στις τηλεοπτικές οθόνες μας όλα αυτά χρονιά της κυριαρχίας της αλλά μια πιτσιλιά επάνω μας δεν έπεσε. Ούτε καν σκόνη από τα χαλάσματα. Ατσαλάκωτοι και απαίδευτοι σε ένα χορό θανάτου θα βρεθούμε.
Ούτε το φόβο πια δεν θα έχω να φοβηθώ καθώς θα προσπαθώ να επιβιώσω ως άλλος τρωγλοδύτης, περπατώντας ανάμεσα σε πτώματα μέχρι να γίνω και εγώ ένα. Από όρθιος σκελετός, ένα κουφάρι πεταμένο. Και αν αυτές οι εικόνες μόνο σε γκραβούρες της Κατοχής μπορεί να τις δει κάποιος, σύντομα θα ζωντανέψουν μπροστά μας και θα μας συμπαρασύρουν σε ένα ταξίδι στο χρόνο, όπου τα πράγματα ήταν όπως φαίνονταν και η πραγματικότητα δεν φτιασιδώνονταν με ρετούς και μακιγιάζ. Τίποτα κρυφό, τίποτα μουχλιασμένο. Όλα στο εξυγιαντικό φως του Ήλιου.
Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήνονται γύρω μας δεν είναι για να στεγάσουν τους εξουθενωμένους από το πόλεμο πρόσφυγες και τους λοιπούς αναξιοπαθούντες. Είναι για μας που στήνονται, για να περνάμε και να βλέπουμε το ζωολογικό κήπο για τον οποίο μας προορίζουνε, εμάς τους δήθεν εξαίσιους τύπους με το αξεπέραστο παρελθόν που την είδαμε πολύ σπουδαίοι και τρώγαμε την φόλα, τη μια μετά την άλλη.
Και μιας και ζούμε στην ήπειρο που έχει καταγράψει τους περισσοτέρους και πιο καταστρεπτικούς πολέμους στον πλανήτη, ας έχουμε υπόψιν μας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα του ιμπεριαλισμού χωρίς να ανοίξει μύτη. Οι αγορές μοιράζονται με αίμα και παύουν να υπάρχουν πνιγμένες μέσα σε αυτό. Και όταν ανοίξουν οι κρουνοί να δω ποιος θα τους κλείσει.
Λύσεις βολικές για όλους αποκλείεται να γίνουν δεκτές. Ήδη παίζει το παραμύθι ότι περισσεύουν κάποια δισεκατομμύρια ψυχές και για αυτό θα κάνουμε ότι μπορούμε για να απαλλαγούμε από αυτές. Και πολλοί εθελοντές δεν υπάρχουν για να αποδημήσουν τον Κύριο τους και ας τους τάζουν παρθένες με μέλια και πιλάφια και άλλα φαιδρά.
Τι και αν υπάρχει φαγητό για όλους μας, τι και αν είναι αστείο το ποσό που χρειάζεται για παγκόσμια εκπαίδευση, υγιεινή και στέγαση σε σχέση με τον παγκόσμιο πλούτο. Οι πολλοί μέσα στα σκατά και οι ελάχιστοι μέσα στο χρυσάφι. Ένα πράγμα όμως ξεχνάτε σύγχρονοι Μίδες μου. Ο φτωχός θα κάνει το σκατό του παξιμάδι, εσείς όμως το χρυσάφι σας και να το καταπιείτε, δεν πρόκειται να το χωνέψετε ποτέ. Οπότε μπορεί να φύγετε τελευταίοι, να ξεφύγετε όμως από τη κοινή μας μοίρα αποκλείεται.
Άντε να δούμε ποιος θα βρεθεί για να σας κλάψει κουραδόψυχοι λεχρίτες που παρφουμάρεστε για να μην μποχάει ο τόπος από τη δική σας βρώμα. Θα χτυπιέστε κάτω για να σας λυπηθούν και να μην σας σφάξουν και δεν θα βρίσκεται κανείς να σας λυτρώσει. Ποτίσατε το κόσμο φαρμάκι και αν δεν φαρμακωθείτε μόνοι σας, κάποια λεπίδα, σφαίρα ή αγχόνη θα σας βρει. Και θα είναι και ασήκωτο το χώμα που θα σας σκεπάσει τιτανοτεράστιοι αγιογδύτες. Μπετόν αρμέ σκέτο, πιο βαρύ και από τα κρίματα σας ταρτούφοι κινγκινάτοι. Γρηγορείτε και προσεύχεστε λοιπόν λαμογιότατοι γιατί η υπομονή τελειώνει και το κερί σας λιώνει.
ΠΗΓΗ: Η ΣΦΗΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου