O άνθρωπος πάνω από τον πολιτικό

Συντάκτης: 

Γιώργος Σταματόπουλος, efsyn

 

Εξωτερικά σε γδύνει η άνοιξη· εσωτερικά σε φουσκώνει, σε φουντώνει, σε αναστατώνει. Κι εκεί που λες ότι ζεις στην πιο όμορφη, ίσως, χώρα του πλανήτη, εκεί σε τρομάζουν οι εικόνες της εξαθλίωσης των προσφύγων, ο εγκλωβισμός τους σε τόπους όπου υψώνονται τείχη.
Ισως θα ήταν καλύτερα για όλους μας να μην έχουμε τη δυνατότητα να δούμε αυτές τις εικόνες· θα κοιμόμασταν πιθανώς με ήσυχη την (ηθική και ιδεολογική) συνείδησή μας.

Ακόμη καλύτερα ίσως θα ήταν εάν δεν ανοίγαμε τα στραβά μας (τους τηλεοπτικούς δέκτες-πομπούς, τις εφημερίδες και το διαδίκτυο). Είναι σαφώς προτιμότερο να κινείσαι σε δρόμους άγνοιας, να αδιαφορείς για τη λεωφόρο της ενημέρωσης, να αφήνεις τους ανώνυμους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα.
Ελα όμως που το προσφυγικό ζήτημα έχει πάρει εθνικές διαστάσεις και μάλιστα τις έχει ξεπεράσει, αφού όλη η Ευρώπη είναι αναγκασμένη να πάρει θέση. Τι σημαίνει ότι τα κράτη της δεν αντέχουν, δεν μπορούν να φιλοξενήσουν θύματα πολέμου; Ποιος διεθνής κώδικας μπορεί να εναντιωθεί στον ανθρωπισμό; Είμαστε με τα καλά μας;
Οι κυβερνήσεις καλούνται να αντιμετωπίσουν μια τραγωδία· εκεί φαίνεται η επάρκειά τους, ο ουμανισμός τους, η προσήλωση σε αξίες και αρχές που συνέχουν την ανθρωπότητα, που υποστηρίζουν το είδος άνθρωπος.
Εχει, βεβαίως, σημασία πώς η κάθε χώρα αντιμετωπίζει αυτή την τραγωδία. Από τον τρόπο της εξαρτάται ο πολιτισμός της και η σχέση της με τη δημοκρατία.
Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει πώς εισπράττουν τους χειρισμούς των κυβερνήσεων οι λαοί τους, οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι του μόχθου και της συμπάθειας. Είναι άλλο να λες ότι μια κυβέρνηση είναι ξενοφοβική και άλλο να χαρακτηρίζεις το ίδιο τον λαό της.
Δυστυχώς τις αποφάσεις τις παίρνουν οι κυβερνήσεις και όχι οι λαοί και αυτό θα ‘πρεπε να προβληματίζει όλους. Δυστυχώς, πάλι, ουδείς φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα, μόνο πολιτικά εκμεταλλεύεται η κάθε χώρα τη στάση της και τη συμπεριφορά της. Αλλη συνδέει το προσφυγικό με την ηρεμία των πολιτών της, άλλη με το... δημόσιο χρέος, άλλη με το δημογραφικό της και άλλη με λόγον φούφουτου.
Ουδείς τολμά να πει ότι ο άνθρωπος είναι ενοχλητικός όταν δεν είναι υποταγμένος σε συνθήκες υποταγής και απόλυτου ελέγχου.
Οι πρόσφυγες μας ξεγυμνώνουν, εννοώ τις κυβερνήσεις· γίνεται φανερό ότι δεν νοιάζονται για τις αιτίες της προσφυγιάς, για τους πολέμους δηλαδή που «χτίζουν» πολλές απ’ αυτές τις ίδιες τις κυβερνήσεις, γι’ αυτό εξάλλου δεν διστάζουν να φανερώσουν τον κυνισμό τους, που πάντα βασίζεται στη ρεαλιστική λογική της «δημοκρατίας» τους.
Γεμάτοι μικρόβια οι κακομοίρηδες, αλλόθρησκοι, βρομιάρηδες και λοιπά· πώς να αντέξει ο πολιτισμός του Διαφωτισμού αυτούς τους ξεπεσμένους; Πότε λοιπόν ο άνθρωπος θα βρεθεί πάνω από τον πολιτικό; Μα, τι λέμε τώρα;