Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ
Ο "Αρχίλοχος" μετά από καιρό πραγματοποιεί αύριο Τετάρτη 23 Μαρτίου
Γενική Συνέλευση στις 7 το βράδυ και πρέπει να βρούμε χρόνο να πάμε. Οι
παλιοί που επιθυμούν να συνεχίσουν, οι νέοι που θα πάρουν τη σκυτάλη,
εκείνοι που συμμετέχουν ακούραστα και όσοι έχουν την περιέργεια να δουν
από κοντά πώς μετά από 40 χρόνια ζει και κινείται ο πιο δραστήριος και
ζωντανός Σύλλογος των Κυκλάδων. Οι φιλόδοξοι που θέλουν να συνεχίσει το
μέγα αυτό "πείραμα" που έφερε τα πάνω
κάτω σε μια Πάρο χτυπημένη από τη δικτατορία και τη μετανάστευση.
Μετά το 1975 η Πάρος πήρε μέσα σε όλες τις Κυκλάδες την πρωτιά των πρωτοβουλιών και της κινητικότητας. Οι νέοι του θεάτρου, οι εραστές του κινηματογράφου, όσοι μάχονται τη σιωπή και την απόσταση, όσοι αγαπούν να αναλαμβάνουν το ρίσκο της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, όσοι επιζητούν ελπίδα μέσα στον σημερινό χαλασμό, έχουν το λόγο. Εμείς στα τριάντα μας κάναμε την Πάρο κέντρο δράσης με το τραγούδι, με την ποίηση, με τη συμμετοχή, με την εγρήγορση για τα οικολογικά θέματα. Την ίδια ώρα φίλος μας σκηνοθέτης (Πάνος Κέκας) γυρίζει ένα ντοκυμανταίρ με θέμα την ίδρυση και τα τολμήματα του Συλλόγου.
Η πρώτη φωτογραφία είναι από τη συνάντση της Δόμνας Σαμίου με τον Σαντουριέρη Τάσο Ραγκούση, που εδώ παίζει βιολί και το Νίκο Αρκουλή, εμπνευσμένο Παριανό μουσικό.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το Παγκυκλαδικό Πολτιστικό Συνέδριο τον Σεπτέμβριο του 1983 στις Λεύκες, τόλμημα κι αυτό. Έκτοτε δεν επιχειρήθηκε άλλο. Τουλάχιστον ας γινόταν σε κάθε νησί κάθε χρόνο ένα απολογισμός δραστηριοτήτων των Συλλόγων. Ιδού και άλλη πρόταση συνεργασίας των συλλογικών φορέων, που θα μπορούσε να την υλοποιήσει η αρμόδια Επιτροπή του Δήμου, αφού βασικός της στόχος πρέπει να είναι ο συντονισμός και η συνεργασία των συλλόγων.
Μετά το 1975 η Πάρος πήρε μέσα σε όλες τις Κυκλάδες την πρωτιά των πρωτοβουλιών και της κινητικότητας. Οι νέοι του θεάτρου, οι εραστές του κινηματογράφου, όσοι μάχονται τη σιωπή και την απόσταση, όσοι αγαπούν να αναλαμβάνουν το ρίσκο της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, όσοι επιζητούν ελπίδα μέσα στον σημερινό χαλασμό, έχουν το λόγο. Εμείς στα τριάντα μας κάναμε την Πάρο κέντρο δράσης με το τραγούδι, με την ποίηση, με τη συμμετοχή, με την εγρήγορση για τα οικολογικά θέματα. Την ίδια ώρα φίλος μας σκηνοθέτης (Πάνος Κέκας) γυρίζει ένα ντοκυμανταίρ με θέμα την ίδρυση και τα τολμήματα του Συλλόγου.
Η πρώτη φωτογραφία είναι από τη συνάντση της Δόμνας Σαμίου με τον Σαντουριέρη Τάσο Ραγκούση, που εδώ παίζει βιολί και το Νίκο Αρκουλή, εμπνευσμένο Παριανό μουσικό.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το Παγκυκλαδικό Πολτιστικό Συνέδριο τον Σεπτέμβριο του 1983 στις Λεύκες, τόλμημα κι αυτό. Έκτοτε δεν επιχειρήθηκε άλλο. Τουλάχιστον ας γινόταν σε κάθε νησί κάθε χρόνο ένα απολογισμός δραστηριοτήτων των Συλλόγων. Ιδού και άλλη πρόταση συνεργασίας των συλλογικών φορέων, που θα μπορούσε να την υλοποιήσει η αρμόδια Επιτροπή του Δήμου, αφού βασικός της στόχος πρέπει να είναι ο συντονισμός και η συνεργασία των συλλόγων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου