Όλα είναι όπλα (υπόδειγμα διαθήκης)

Στην Κυριακή και τον Μανώλη

Όλα είναι όπλα
η πένα και το μολύβι μας
το χαρτί και το πληκτρολόγιο
τα γκράφιτι στους τοίχους
ματωμένα συνθήματα
θυμού κι απόγνωσης κραυγές,
οι πέτρες, το ξύλο, τα κόκαλα
με τη «λευκή, γδαρμένη ζωή» τους
που ο Ρίτσος τους έδινε ζωή
στην εξορία
όταν δεν είχε χαρτί
για να εκφράσει τα πάθη
και τους αγώνες του λαού μας


όλα είναι όπλα
το πικρό τραγούδι του μετανάστη
κι οι προσευχές στον Αλλάχ
που σιδηροδέσμιος
σε στρατόπεδο συγκέντρωσης
διεκδικεί την ελευθερία του,
οι νότες, οι παρτιτούρες
τα μουσικά όργανα από καλάμι φτιαγμένα
που οι βοσκοί περνούν την ώρα τους
με παραδοσιακούς σκοπούς
και κλέφτικα τραγούδια
στο έρημο και παγωμένο βουνό
καλωσορίζοντας
τις ορδές του χειμώνα

όλα είναι όπλα
το τιτίβισμα των πουλιών
μέσα κι έξω απ’ το κλουβί τους
και τα δάκρυα του μαθητή
που χτυπάνε οι μπάτσοι,
η σιωπή του συνταξιούχου
που στην ουρά των συσσιτίων
περιμένει ένα πιάτο ζεστό φαΐ
όχι για να ξεγελάσει την πείνα του
όχι, αλλά για να μπορεί
να διατηρήσει ζωντανή την οργή του

όλα είναι όπλα
τα τραγούδια μας της Κυριακής
Καζαντζίδης, Μπέλλου, Τσιτσάνης, Καββαδίας
και το γλυκό φιλί της μάνας,
το γλέντι ενίσχυσης της εφημερίδας μας
τα χαμόγελα των συντρόφων
περίπατοι στην ακρογιαλιά
φωτογραφίες από περασμένα Χριστούγεννα
βόλτες στην εξοχή
ένα καλομαγειρεμένο πιάτο φαγητό
το παιγνίδι με τον σκύλο και τη γάτα μας
μπροστά από ζεστή φωτιά
συνοδεία κρασιού και φίλων

όλα είναι όπλα
οι φίλοι μας και τα πειράγματα τους
ταινίες, βιβλία, παιγνίδια
καθημερινές απογοητεύσεις κι εμπειρίες
μικρές νίκες και ήττες,
ο φόβος να ερωτευτούμε
και η χαρά που δίνει η ανταπόκριση

όλα είναι όπλα
μπροστά στο σκοτεινό κόσμο τους
όλα είναι όπλα
η διαδήλωση, η πικετοφορία
όταν εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας
σε κόσμο που φοβάται
πεινάει
οργίζεται
θυμάται

όλα είναι όπλα
όλα είναι όπλα
να το θυμάσαι σύντροφε
όταν αύριο θα μας στήσουν στα έντεκα μέτρα
και θα μας περιγελάνε βουλευτές
ανέραστοι συνταγματάρχες
ξεπουλημένοι συγγραφείς
και στιχουργοί
που διεκδικούν δόξα ν’ αποκτήσουν
πάνω απ’ το πτώμα μας
κι ύστερα, με τάξη και ασφάλεια
να λεηλατήσουν τη ζωή μας

όλα είναι όπλα
να το θυμάσαι
να το θυμάσαι
γιατί αυτά τα όπλα μπορούν
να βοηθήσουν τον αγώνα
για να μην μας στήσουν στα έντεκα μέτρα
να το θυμάσαι αυτό
για σήμερα, για αύριο και όσο χρειαστεί
στην κλαδική σου, στην τοπική συνέλευση
στην απεργία
όταν θα κάνεις αλυσίδα
μπροστά από ΜΑΤ και φασίστες
να το θυμάσαι
όταν θα της κρατάς το χέρι
για να της πεις
σ’ αγαπώ.
Ειρηναίος Μαράκης
12 Δεκεμβρίου 2013

[το ποίημα γράφτηκε συνοδεία του τραγουδιού «Απ’ τη συνοικία»
Μάνος Λοΐζος-Φώντας Λάδης και Γιώργος Νταλάρας
δίσκος: Τα τραγούδια μας, 1976]
ΠΗΓΗ: ατεχνως  (Από herko στο Δεκ 20, 2015)