Το πένθος του Χατζατζάρη

Ο Στάθης στον eniko

Ω Τρέλα, παραγνωρισμένη εσύ θεά, σε σένα έπρεπαν βωμοί στις αγορές κι όχι στην Τύχη, τη Νίκη και τη Μπούρδα! Εσύ των ανθρώπων τα πράγματα κυβερνάς, εσένα έπρεπε να είχε κουτουπώσει ο Δίας, κι όχι να τρέχει

την Ευρώπη Ιβηρική - Ουράλια αλαιρετούρ και πάνω κάτω άνω τούρλα με πενιχρά για το σύμπαν αποτελέσματα! Καταγγέλλουν
οι Γάλοι σοσιαλιστές τους Γάλλους σοσιαλιστές ότι εφαρμόζουν πολιτική λιτότητας, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει η Λεπέν! Δηλαδή, αν δεν ανέβαινε η Λεπέν, οι Γάλλοι σοσιαλιστές θα εφάρμοζαν την πολιτική της λιτότητας με την ησυχία τους και χωρίς προβλήματα με τους φουκαριάρηδες τους λιτοδίαιτους! Ω Τρέλα, ω Μούσα μου, με ακούς τι λέω; καταγγέλλω
όσα λέω, και συνεχίζω: οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες καταγγέλλουν τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες ότι εφαρμόζουν οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες μαζί με τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες πολιτική λιτότητας, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει η Λεπέν! Ελα, αυγό, να σε κουρέψω, διότι αλλιώς δεν θα αντέξω!..
Ο κ. Δραγασάκης! «Τιμά», λέει, «τη συμφωνία με τους δανειστές η κυβέρνηση, αλλά δεν την προσκυνά»!! Βεβαίως! Ορθια εφαρμόζει η κυβέρνηση τη συμφωνία, με εμάς στα γόνατα! Αλλά πονάει! Οχι, δεν πονάμε εμείς, δεν πονάνε τα παλληκάρια! Η κυβέρνηση πονάει με αυτά που μας κάνει! Τσίτσιο, το
αεροδρόμιο φεύγει! Με πίκρα, μανούλα, στα ξένα! Και κλάμα ο κ. Σπίρτζης - πάλε με χρόνια, με καιρούς, πάλε δικά μας θα ’ναι. «Παράλογο, με ακούς;», που ρώταγε και ο Λαζόπουλος, «ναι» του απαντάει ο Αδωνις, τσιμουδιά ο Τρύφων. Οστις είναι απασχολημένος να στέλνει «τραγουδιστά τηλεγραφήματα». Ξέρετε τι είναι τα τραγουδιστά τηλεγραφήματα! Τα στέλνουν οι Αμερικανοί στους Αμερικανούς. Σου χτυπάνε την πόρτα, την ανοίγεις και μια όμορφη κοπέλα σού τραγουδάει το τηλεγράφημα. Αν τώρα ανοίξετε εσείς την πόρτα σας κι ένα τσούρμο Μανιάτισσες μοιρολογίστρες αρχίσουν να σας εκδηλώνουν τον πόνο τους για την περίπτωσή σας, το τηλεγράφημα είναι απ’ την εφορία και σας το έχει στείλει το Τρύφων. Απονε ντουνιά,
δεν εκτιμάς τα πιο πονεμένα παιδιά! Την ευαισθησία του Αλέξη εν προκειμένω: «Δεν μπορούν να ’χουν μεγαλύτερη ευαισθησία από εμάς που δίνουμε τη μάχη» - ποιοι; αυτοί που τους κόβουν τη σύνταξη ή εξακολουθούν να πεινούν τα παιδιά τους; Υποκλίνομαι κι ευτυχώς που μας σώζει η τρέλα μας απ’ τον πόνο μας, αλλιώς θα πονούσα πολύ με τον θαυμασμό του φίλου μου Θοδωρή Ρουσόπουλου, που στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα βλέπει έναν ηγέτη σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, ω Αθηνά πρόμαχε του Λόγου, και συ, ω Μεγαλόχαρη, Σκέπη του κοσμάκη,
μη λησμονάτε την ξεφτίλα μου! Εγινα ένα «λάθος» του ΔΝΤ. Και καθώς, θεά η Τρέλα, ορίζει, τα λάθη του ΔΝΤ τα πληρώνουν τα θύματά του. Με έθαψε στα Μνημόνια ο Γιωργάκης σαν να ήτανε βαλτός και μ’ άφησε στον τάφο μου ο κ. Τσίπρας διότι «δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς». Αν σας πω ότι η τελευταία μου κοινοβουλευτική ελπίδα είναι ο κ. Λεβέντης, θα σας πω ψέματα. Και τα ψέματα (σκίζω τα μνημόνια) δεν βγαίνουν σε καλό. Τώρα πονούν κι οδύρονται αυτοί που με σφάζουν. Συγγνώμην που ο πόνος μου σας κάνει να πονάτε! Είναι καιρός τώρα που μου
κάνετε την ξεφτίλα ρεζίλι με ένα «παράλληλο πρόγραμμα», το μεγάλο ατού του Μπάμπη του φλου. Και το φέρνετε το «παράλληλο πρόγραμμα» εν χορδαίς και οργάνω στη Βουλή, φτερνίζεται η Τρόικα και το «παράλληλο πρόγραμμα» αποσύρεται, εξαερώνεται, εξαφανίζεται. Ω του πόνου μου, ένα ράκος ήτανε, ένα ρεταλάκι το προγραμματάκι, αλλά ούτε καν αυτό άφησε η Τρόικα να υπάρχει - έστω σαν στάχτη στα μάτια μας. Παρά, σαν
στάχτη στο κεφάλι μας και ο τελευταίος ψευδός και ψευδής λεονταρισμός, στάχτη και μπούρμπερη ενός πένθους για χατζατζάρηδες...
Εν κατακλείδι. Καιρό τώρα ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν εσφιγμένοι διασύρουν την Αριστερά. Ομως περιπτώσεις όπως ο ξαφνικός θάνατος του Παράλληλου Προγράμματος διασύρουν τη χώρα. Κακιά σκουριά που τρώει τα μάρμαρα...