Μανουσάκια του χειμώνα και μανουσάκια του φθινοπώρου

 Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ

Γιάννης Παντελαίος
"Μανουσάκια, μανουσάκια, νόστιμά μου κοριτσάκια"
Ας μείνουμε και σήμερα στα μανουσάκια με τα πολλά ονόματα. Νάρκισσοι, ζαμπάκια, ίτσια, χριστουγεννιάτικα, βιόλες στη Μύκονο και ζουμπούλια αλλού. Ζουμπούλια όμως είναι οι υάκινθοι με την καταλυτική μυρωδιά που μένει γα πάντα και ανθίζουν το Φεβρουάριο. Πήγαμε στο χειμώνα λοιπόν και εκτός απ' τους νάρκισσους υψώνουν σημαίες κια άλλα πολλά τώρα. Οι ανεμώνες με τα πολλά χρώματα, οι κίτρινες οξαλίδες (ξινίδες, ξινήθρες), πολλά των πικραλίδων (γαλατσίδες, ζωχοί, ταράξακο), κρόκοι, μικρά κρινάκια. Ο χειμώνας έχει τη δική του άνοιξη και δεν είναι η αμυγδαλιά η μόνη που το ξέρει. "Καρτερώντας μιαν αμφίβολη άνοιξη έχασα του χειμώνα τη γλύκα". Να μη γίνει έτσι, αλλά να είμαστε έτοιμοι για την έκπληξη. 
Ο λόγος που μένω και σήμερα στα ζαμπάκια είναι το σχόλιο του φίλου Γιάννη Παντελαίου με το τραγούδι της μάνας του της κυρα-Καλλιόπης που μας τηγάνιζε καλαμαράκια στο Καμάρι (Πάρος, είπαμε) και μας υποδεχόταν με άφθαστη χαρά.

Η πρώτη φωτογραφία εικονίζει μανουσάκια του χειμώνα, η δεύτερη μανουσάκια του φθινοπώρου. Οι ζεστές μέρες όλον αυτόν τον καιρό έχουν κάνει τα φυτά να σαστίσουν, πολλά λοιπόν της άνοιξης και του καλοκαιριού παραμένουν ανθισμένα. 
Ο δάσκαλος και η δασκάλα μας έμεναν στα βιβλία. Δεν μας έστελναν να φέρουμε πληροφορίες ποια φυτά σε κάθε εποχή είναι ανθισμένα. Δεν μας έστελναν έξω να ακούσουμε και να μάθουμε ποια πουλιά κελαηδούν κάθε εποχή, σαν να τα ξέραμε. Αχ, αυτά τα βιβλία, καλά είναι, αλλά να μη μας αποκόπτουν απ' τη φύση και την παρατήρηση. Ένα άλλο σχολείο θέλουμε με λιγότερα βιβλία και περισσότερη φύση. 
Αφιερωμένο σε όλους σας λοιπόν το τραγούδι, ευχές και κάλαντα μαζί και γιορτινό ευχαριστήριο στον Γιάννη Παντελαίο που το διέσωσε. Είχε και η μάνα μου ραπτομηχανή, την κρατώ ακόμα και θυμούμαι ακόμα το τερέτισμά της. Έτσι το ερώτημα είναι. Ποιους ήχους θυμόσαστε που σας σημάδεψαν; Ο καθένας μπορεί να γράψει μια μικρή ιστορία.

Καλημέρα Χρίστο. Η πρώτη φράση σου, μου θύμησε το ρουμελιώτικο τραγούδι, που το τραγουδούσε η μάνα μου, όταν δούλευε στην ραπτομηχανή :

Εμένα η μάναμ’ μ’ έστειλε να μάσω μανουσάκια
Μανουσάκια, μανουσάκια μόσχος και γαρυφαλάκια

Στην αγορά τα πούλησα και πήρα δυο τσαμπράκια
Μανουσάκια μανουσάκια έμορφά μου κοριτσάκια
Μανουσάκια μανουσάκια νόστιμά μου κοριτσάκια

Σαν τι τον έχεις τον παππά και κάθεσαι κοντά του
Μανουσάκια μανουσάκια μόσχος και γαρυφαλάκια

Τον έχει η μάναμ’ αδερφό και εγώ τον έχω μπάρμπα
Μανουσάκια μανουσάκια νόστιμά μου κοριτσάκια
Μανουσάκια μανουσάκια έμορφά μου κοριτσάκια