"Ποια τύμπανα πρέπει να χτυπήσουμε και πώς για να μας ελεήσει!"

Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ

Κρόκοι του Δεκεμβρίου στο λόφο του ορυχείου μαγγανίου στην Πάρο χτες. Για όσους προσεύχονται μαζί μου για τις βροχές. Για όσους ψάχνουν για τη σπορά της άνοιξης μέσα στο χειμώνα. Για εκείνους που κρατούν ένα χώρο ανέγγιχτο μέσα τους να τους βρίσκει μια άφθαρτη έκπληξη. Για τους φίλους που σώζουν ένα λόγο καλό που δείχνει ότι πιάνει τόπο η αντίσταση στην παγωμάρα και την ασχήμια. Για όσους αγαπούν την απροσδόκητη άνοιξη που μπορεί να ενθαρρύνει η ποίηση. Όταν σκάσει μύτη ο ήλιος απ' το λόφο των αγίων Αναργύρων θα κοιτάξω προς τα εκεί και θα στείλω μια καλημέρα για όλους και για τον Αρκάδιο που έγραψε μόλις απ' την Πολωνία και για το Λευτέρη που έγραψε απ' την Πάρο και για την Κίρκη που πήγαμε στις Λεύκες και το μικρό Ανδρέα που έφαγε όλο το φαγητό του σαν μεγάλος (τι εικόνα κι αυτή!) και για την Μαρία Περαντινού που πήγαμε παρέα στα ορυχεία και δεν τολμήσαμε να μπούμε στις στοές! Ο ήλιος μαζί σας και η βροχή να μας πει ποια τύμπανα πρέπει να χτυπήσουμε και πώς για να μας ελεήσει! Κλημέρα και περισσότερο φως!