Της Λίλα Μήτσουρα
Και τώρα τι κάνουμε; Μόνιμη η ερώτηση εδώ και καιρό. Την λέω ξανά και
ξανά μήπως βρω απάντηση. Τίποτα. Είμαστε στο χείλος του γκρεμού; Πέσαμε;
ούτε αυτό δεν ξέρω. Ένα ξέρω μόνο Ότι είμαστε μόνοι μας.
Πάντα ήμασταν μόνοι μας. Εμείς οι απλοί άνθρωποι και οι άλλοι, "οι μεγάλοι". Εμείς οι άνθρωποι και αυτοί οι απάνθρωποι. Που καταστρέφουν κράτη, ζωές, που σπέρνουν τον θάνατο, με τα αρρωστημένα τους μυαλά. Που νομίζουν ότι παίζουν ακόμα με τα παιχνίδια τους, τα στρατιωτάκια τους. Όλα ένα παιχνίδι, παιχνίδι για το χρήμα.
Σαν τα μικρά κακομαθημένα παιδιά που όλα τα θέλουν δικά τους και όταν αυτό δεν γίνεται, τότε σου σπάνε το δικό σου. Εδώ όμως δεν μιλάμε για παιχνίδια μιλάμε για χώρες και λαούς. Για ανθρώπους που οι επιλογές τους,συνειδητά η ασυνείδητα, έβαλαν στην κορφή αιμοσταγείς δολοφόνους.
Τώρα θα μου πεις εσύ "και τι μας τα λες όλα αυτά; σάμπως δεν τα ξέρουμε; Πού θα βοηθήσουν όλες αυτές οι φιλοσοφημένες αερολογίες; "Δεν ξέρω, μα την αλήθεια δεν ξέρω, τις σκέψεις μου απλά βάζω σε χαρτί και ψάχνω να βρω ΤΏΡΑ ΤΙ ΚΆΝΟΥΜΕ;;;
Ακούω προσεκτικά τον απέναντι μου που φωνάζει για όλους τους μετανάστες ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ που καταφτάνουν εδώ. Ακούω τον θυμό του, τις εξηγήσεις του και διακρίνω τον φόβο. Μα είναι λογικό ξέρεις. Όταν τα μέσα μαζικής εξημέρωσης λένε με τον τρόπο που λένε τις ειδήσεις είναι λογικό. Παρατήρησε για παράδειγμα τον εκφωνητή ειδήσεων ενός καναλιού πως μεταφέρει την είδηση "Οι μετανάστες που καταφτάνουν είναι περισσότεροι από τους μόνιμους κατοίκους του νησιού"
Πες μου τι τώρα ειλικρινά, όταν τα ακούς αυτό δεν αισθάνεσαι τρόμο; Λες πάει τώρα μας πήραν "φαλάγγι" Πάει πάει κινδυνεύουμε. Και αυτός είναι ο σκοπός τους. Ο χειρισμός της μάζας. Λένε μία αλήθεια με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργήσουν πανικό ταραχή. Με τον φόβο χειρίζονται οι μάζες. Οι μάζες όμως αποτελούνται από ανθρώπους. Με σκέψη και λογική.
Πουθενά δεν υπάρχουν μόνο κακοί ή μόνο καλοί. Και σε εμάς εδώ και σε όσους έρχονται και έχουν χάσει όλος τους το βιός και όχι γιατί το επέλεξαν. Κοινοί θνητοί είμαστε όλοι μας με τα λάθη μας και τα σωστά μας. Και όλοι είμαστε από την ίδια όχθη του ποταμού. Και μεις και όσοι έρχονται εδώ για βοήθεια έχουμε πόλεμο. Μόνο που εμείς χάνουμε σε αυτό τον πόλεμο σπίτια δουλειές δικαιώματα και αυτοί και αυτά και την πατρίδα τους και τις ζωές τους.
Λένε την λέξη μετανάστης και από κάτω υποβόσκει μια απέχθεια. Όμως φίλε μου ο μετανάστης είναι απλά μία κατάσταση που έχει έρθει ένας ΆΝΘΡΩΠΟΣ. Δεν είναι μίασμα ούτε κάτι το απεχθές. Και που στη θέση του αύριο θα είσαι εσύ. Το να κοιτάς τα πνιγμένα παιδιά, τα ματωμένα κεφαλάκια τους, τους απελπισμένους γονείς με δήθεν λύπη ασφαλής ακόμα εσύ, ενώ από μέσα σου και φοβάσαι και τους βρίζεις, δεν σε κάνει άνθρωπο.
Δεν μπορείς να κάνεις πολλά ούτε εγώ μπορώ, όμως μη τους βρίζεις μην τους αγνοείς, μην τους υποτιμάς. Θυμήσου ότι και εμάς μας υποτιμούν με χίλιους τρόπους εδώ και χρόνια. Μη κάνεις το ίδιο. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε όλον τον κόσμο, δεν είναι δυνατόν αυτό. Δεν έχουμε κιόλας για να το κάνουμε. Δεν ζητώ από όλους να γίνουν ιεραπόστολοι.
Ζητώ την κατανόηση μόνο για όσους έχουν πολύ λιγότερα από μας. Ας βάλουμε στο μυαλό μας μια σειρά. Και μην κάνουμε διαχωρισμό μεταξύ ανθρώπων και δικών μας. Δεν υπάρχουν οι δικοί μας άστεγοι και οι ξένοι μετανάστες. Υπάρχουν άνθρωποι και σκεφτόμαστε ποιος έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Και αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τουλάχιστον ας συναισθανθούμε τον άλλον που αγκάλιασε τον θάνατο.
Στο ξαναλέω, είμαστε μόνοι μας. Και αυτό είναι πλέον βεβαιωμένο. Μη περιμένεις από μηχανής θεούς, ηγέτες και σωτήρες. Ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ως έχει. Ας την αποδεχτούμε για να πάμε παρακάτω. ΕΊΜΑΣΤΕ ΜΌΝΟΙ ΜΑΣ!!! μας κυβερνούν απάνθρωποι και οι δικοί μας κυβερνώντες είναι και ολίγιστοι. Μικροί άβουλοι τρισάθλιοι που εκφωνούν μόνο μεγάλα λόγια για χειρισμό της μάζας.
Μη βάζεις τον εαυτό σου εντός της μάζας. Σήκωσε το κεφάλι σου, άνοιξε τα μάτια σου και τα αυτιά σου, ύψωσε τη φωνή σου και κυρίως άπλωσε το χέρι σου να πιάσεις το χέρι του συνανθρώπου σου. Και μη τον περάσεις από το προσωπικό σου hotspot. Γιατί τότε δεν διαφέρεις από αυτούς.
Αν είναι μαύρος άσπρος κίτρινος μελαψός, αν έχει τα διαπιστευτήρια για να του μιλήσεις, αν αξίζει να του ρίξεις μια ματιά. Είναι άνθρωπος όπως και συ και αξίζει τον σεβασμό όπως και συ. Όπως και συ, που ακόμα έχεις μία πατρίδα για να βρίζεις αν θες, που αυτός δεν έχει.
Αρα στο ερώτημα "και τώρα τι κάνουμε" απαντάμε ΠΟΛΕΜAΜΕ, μέχρι τέλους, μόνοι μας και όλοι μαζί, ΕΜΕΊΣ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠAΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!!
Πάντα ήμασταν μόνοι μας. Εμείς οι απλοί άνθρωποι και οι άλλοι, "οι μεγάλοι". Εμείς οι άνθρωποι και αυτοί οι απάνθρωποι. Που καταστρέφουν κράτη, ζωές, που σπέρνουν τον θάνατο, με τα αρρωστημένα τους μυαλά. Που νομίζουν ότι παίζουν ακόμα με τα παιχνίδια τους, τα στρατιωτάκια τους. Όλα ένα παιχνίδι, παιχνίδι για το χρήμα.
Σαν τα μικρά κακομαθημένα παιδιά που όλα τα θέλουν δικά τους και όταν αυτό δεν γίνεται, τότε σου σπάνε το δικό σου. Εδώ όμως δεν μιλάμε για παιχνίδια μιλάμε για χώρες και λαούς. Για ανθρώπους που οι επιλογές τους,συνειδητά η ασυνείδητα, έβαλαν στην κορφή αιμοσταγείς δολοφόνους.
Τώρα θα μου πεις εσύ "και τι μας τα λες όλα αυτά; σάμπως δεν τα ξέρουμε; Πού θα βοηθήσουν όλες αυτές οι φιλοσοφημένες αερολογίες; "Δεν ξέρω, μα την αλήθεια δεν ξέρω, τις σκέψεις μου απλά βάζω σε χαρτί και ψάχνω να βρω ΤΏΡΑ ΤΙ ΚΆΝΟΥΜΕ;;;
Ακούω προσεκτικά τον απέναντι μου που φωνάζει για όλους τους μετανάστες ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ που καταφτάνουν εδώ. Ακούω τον θυμό του, τις εξηγήσεις του και διακρίνω τον φόβο. Μα είναι λογικό ξέρεις. Όταν τα μέσα μαζικής εξημέρωσης λένε με τον τρόπο που λένε τις ειδήσεις είναι λογικό. Παρατήρησε για παράδειγμα τον εκφωνητή ειδήσεων ενός καναλιού πως μεταφέρει την είδηση "Οι μετανάστες που καταφτάνουν είναι περισσότεροι από τους μόνιμους κατοίκους του νησιού"
Πες μου τι τώρα ειλικρινά, όταν τα ακούς αυτό δεν αισθάνεσαι τρόμο; Λες πάει τώρα μας πήραν "φαλάγγι" Πάει πάει κινδυνεύουμε. Και αυτός είναι ο σκοπός τους. Ο χειρισμός της μάζας. Λένε μία αλήθεια με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργήσουν πανικό ταραχή. Με τον φόβο χειρίζονται οι μάζες. Οι μάζες όμως αποτελούνται από ανθρώπους. Με σκέψη και λογική.
Πουθενά δεν υπάρχουν μόνο κακοί ή μόνο καλοί. Και σε εμάς εδώ και σε όσους έρχονται και έχουν χάσει όλος τους το βιός και όχι γιατί το επέλεξαν. Κοινοί θνητοί είμαστε όλοι μας με τα λάθη μας και τα σωστά μας. Και όλοι είμαστε από την ίδια όχθη του ποταμού. Και μεις και όσοι έρχονται εδώ για βοήθεια έχουμε πόλεμο. Μόνο που εμείς χάνουμε σε αυτό τον πόλεμο σπίτια δουλειές δικαιώματα και αυτοί και αυτά και την πατρίδα τους και τις ζωές τους.
Λένε την λέξη μετανάστης και από κάτω υποβόσκει μια απέχθεια. Όμως φίλε μου ο μετανάστης είναι απλά μία κατάσταση που έχει έρθει ένας ΆΝΘΡΩΠΟΣ. Δεν είναι μίασμα ούτε κάτι το απεχθές. Και που στη θέση του αύριο θα είσαι εσύ. Το να κοιτάς τα πνιγμένα παιδιά, τα ματωμένα κεφαλάκια τους, τους απελπισμένους γονείς με δήθεν λύπη ασφαλής ακόμα εσύ, ενώ από μέσα σου και φοβάσαι και τους βρίζεις, δεν σε κάνει άνθρωπο.
Δεν μπορείς να κάνεις πολλά ούτε εγώ μπορώ, όμως μη τους βρίζεις μην τους αγνοείς, μην τους υποτιμάς. Θυμήσου ότι και εμάς μας υποτιμούν με χίλιους τρόπους εδώ και χρόνια. Μη κάνεις το ίδιο. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε όλον τον κόσμο, δεν είναι δυνατόν αυτό. Δεν έχουμε κιόλας για να το κάνουμε. Δεν ζητώ από όλους να γίνουν ιεραπόστολοι.
Ζητώ την κατανόηση μόνο για όσους έχουν πολύ λιγότερα από μας. Ας βάλουμε στο μυαλό μας μια σειρά. Και μην κάνουμε διαχωρισμό μεταξύ ανθρώπων και δικών μας. Δεν υπάρχουν οι δικοί μας άστεγοι και οι ξένοι μετανάστες. Υπάρχουν άνθρωποι και σκεφτόμαστε ποιος έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Και αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τουλάχιστον ας συναισθανθούμε τον άλλον που αγκάλιασε τον θάνατο.
Στο ξαναλέω, είμαστε μόνοι μας. Και αυτό είναι πλέον βεβαιωμένο. Μη περιμένεις από μηχανής θεούς, ηγέτες και σωτήρες. Ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ως έχει. Ας την αποδεχτούμε για να πάμε παρακάτω. ΕΊΜΑΣΤΕ ΜΌΝΟΙ ΜΑΣ!!! μας κυβερνούν απάνθρωποι και οι δικοί μας κυβερνώντες είναι και ολίγιστοι. Μικροί άβουλοι τρισάθλιοι που εκφωνούν μόνο μεγάλα λόγια για χειρισμό της μάζας.
Μη βάζεις τον εαυτό σου εντός της μάζας. Σήκωσε το κεφάλι σου, άνοιξε τα μάτια σου και τα αυτιά σου, ύψωσε τη φωνή σου και κυρίως άπλωσε το χέρι σου να πιάσεις το χέρι του συνανθρώπου σου. Και μη τον περάσεις από το προσωπικό σου hotspot. Γιατί τότε δεν διαφέρεις από αυτούς.
Αν είναι μαύρος άσπρος κίτρινος μελαψός, αν έχει τα διαπιστευτήρια για να του μιλήσεις, αν αξίζει να του ρίξεις μια ματιά. Είναι άνθρωπος όπως και συ και αξίζει τον σεβασμό όπως και συ. Όπως και συ, που ακόμα έχεις μία πατρίδα για να βρίζεις αν θες, που αυτός δεν έχει.
Αρα στο ερώτημα "και τώρα τι κάνουμε" απαντάμε ΠΟΛΕΜAΜΕ, μέχρι τέλους, μόνοι μας και όλοι μαζί, ΕΜΕΊΣ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠAΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου