Το έθνος είναι πρωτίστως πολιτισμική κοινότητα. Ένας πολιτισμός επιβιώνει κι εξελίσσεται, ανταλλάσοντας δεδομένα διαρκώς με το περιβάλλον του. Πετυχημένος λοιπόν αποδεικνύεται όποιος καταφέρνει να περάσει τα δεδομένα από το δικό του φίλτρο, να τα επεξεργαστεί με κάποιο δικό του αισθητήριο, μια κάποια ιδιοσυστασία, και να παράγει απ’ αυτά κάτι καινούριο.Το παράδειγμα του αλφάβητου που αναφέραμε πρωτύτερα, φανερώνει τον κύριο λόγο για τον οποίο ο Ελληνισμός διατηρήθηκε ζωντανός επί τόσες χιλιάδες χρόνια, μέσα σε μια γεωπολιτικά ευαίσθητη κι ασταθή περιοχή, που όλοι επιθυμούν να κατέχουν, δηλαδή σε συνθήκες σκληρού εθνολογικού ανταγωνισμού.
Πήρε κι έδωσε, κατάφερε να δημιουργήσει πολλά κι αξιόλογα. Ελάχιστα δυστυχώς στις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Το αποτυχημένο ελλαδικό κράτος (failed state) και οι ευρωπαίοι κηδεμόνες του, δεν επέτρεψαν παρά μόνο την ανάπτυξη κακοδαιμονίας και παθογένειας, οι οποίες στα πολιτιστικά συνοψίζονται στη λατρεία της ασημαντότητας και του γενικευμένου κομφορμισμού, κατά τον Καστοριάδη.
Έτσι σκιαγραφούνται και οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους βάσιμα θεωρούμε ότι η ύπαρξη του ελληνικού έθνους διατρέχει σοβαρό κίνδυνο. Γι’ αυτό και η Κοινωνιστική Επανάσταση καθίσταται απολύτως αναγκαία. Δεν έχουν τα πάντα κριθεί κι ούτε πρόκειται να κριθούν, όσο ο ελληνικός λαός διατηρεί την ταυτότητά του, έστω και τσαλακωμένη.
Η Ελλάδα διαθέτει τεράστιο ανεκμετάλλευτο δυναμικό σε όλα τα επίπεδα, υλικά και πνευματικά. Έχει έρθει πια η ώρα αυτό το δυναμικό να το απελευθερώσουμε και να του επιτρέψουμε να αναπτυχθεί, ελεύθερα κι οργανωμένα.
Έφτασε ο καιρός ν’ αναζητήσουμε πρωτίστως το νέο στη δημιουργική εξέλιξη και ανανέωση του Ταξικού Έθνους, με τρόπους που θα διαφυλάσσουν την ιδιοσυστασία του, που είναι η ψυχική και πνευματική του ουσία, όσα εξελίχτηκαν μες στο χρόνο, χωρίς εντούτοις ν’ αλλοιωθούν ή ν’ αλλοτριωθούν στις θεμελιώδεις τους αρχές.
Μέσα από τη σκληρή αμφισβήτηση του σάπιου ελλαδικού αποτυχημένου κράτους των Κοτζαμπάσηδων, μέσα από την υπεράσπιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, το μαζικό κίνημα θα ξαναβρεί το βηματισμό του. Οι Κοινωνιστές στοχεύουμε να καταβάλουμε κάθε μας ικμάδα σκέψης και δράσης, ώστε να συμβάλουμε στην οργάνωση και στην μαζικοποίηση του κινήματος.
Μόλις οι πολίτες αρχίσουν ν’ αλληλεπιδρούν ελεύθερα, χωρίς την παρεμβολή του παραμορφωτικού καθρέφτη των συστημικών ΜΜΕ και των μεθόδων πρόκλησης μαζικού σοκ, θα φανεί ότι, παρά τις προσπάθειες του ελλαδικού κράτους να τη διαλύσει, η ελληνική ιδιοσυστασία παραμένει ζωντανή και ψάχνει τρόπο να εκφραστεί.
Εμείς θα εργαστούμε μαζί με την κοινωνία για την ανάπτυξη ενός νέου πολιτισμικού, πολιτικού και παραγωγικού μοντέλου, πάνω στη βάση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του Ελληνισμού.
Οι ίδιες οι επαναστατικές διαδικασίες θα εξαλείψουν τα παρακμιακά χαρακτηριστικά, που καλλιέργησε το διαπλεκόμενο κατεστημένο στη χώρα, και θα βοηθήσουν ν’ αναδειχτούν τα καλύτερα και τα πλέον λειτουργικά και βιώσιμα διαχρονικά γνωρίσματά μας.
Η Κοινωνιστική Επανάσταση θα είναι πρώτιστα μια επανάσταση πολιτισμού, μια επανάσταση στο πνεύμα και στη σκέψη.
Με την εγκαθίδρυση της Ελληνικής Πολιτείας, το μοντέλο της οποίας θα παρουσιάσουμε παρακάτω, θα δοθεί μεγάλη προσοχή στην καταγραφή, συλλογή και διάδοση της ελληνικής τέχνης, αρχαίας και σύγχρονης, χωρίς να παραγνωρίσουμε τη λαϊκή-δημοτική μας κληρονομιά.
Όπως αναφέρει και ο Ίων Δραγούμης: «η δημοτική παράδοση είναι ο ζωογόνος “χυμός του δέντρου” του Ελληνισμού, ο εσωτερικότερος και γνησιότερος κρίκος που μας συνεδένει με τους παλιότερους ελληνικούς πολιτισμούς όλους».
Αν υπάρχει κάτι καλό που γέννησε ο Ελληνισμός μέσα στους προηγούμενους δύο αιώνες και θ’ άξιζε σίγουρα να το κουβαλήσουμε στη βαλίτσα μας στο δρόμο για τον επόμενο, είναι ο Σουρής κι ο Παπαδιαμάντης, ο Λασκαράτος και ο Καρυωτάκης, ο Βιζυηνός κι ο Καβάφης, ο Καζαντζάκης κι ο Βάρναλης, ο Εμπειρίκος, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Καββαδίας, για να μιλήσουμε μόνο για τους λογοτέχνες και ν’ αναφέρουμε απλά τους πρώτους που μας έρχονται στο νου. Αυτούς που ζωντάνεψαν κι ανανέωσαν την ελληνική γλώσσα κι εμπλούτισαν την παράδοση με νέα στοιχεία.
Όλο εκείνο το ρεύμα των μεγάλων μουσικών, ηθοποιών, σκηνοθετών, εικαστικών, που γαλούχησε τη γενιά της αντίστασης και παρηγόρησε τους ηττημένους του εμφυλίου, τη δική μας Λειτουργική Τάξη.
Ένα ρεύμα που άρχισε σταδιακά να σβήνει –όχι τυχαία- από την εποχή της εγκαθίδρυσης της Γ’ αιδήμονος ελλαδικής «δημοκρατίας», που έμεινε μέχρι σήμερα να ονομάζεται Μεταπολίτευση. Ιδιαίτερα μετά από την επικράτηση της βαθύτατα οπορτουνιστικής λαϊκιστικής ιδεολογίας του Παπανδρεϊσμού και την πρόσδεση της χώρας στο άρμα της ΕΟΚ-ΕΕ, ο πολιτισμός στην Ελλάδα πήρε την κάτω βόλτα.
Δεν είμαστε απ’ αυτούς που αρέσκονται να χύνουν μαύρο δάκρυ πάνω από περασμένα μεγαλεία. Στόχος μας είναι να παράγουμε και πάλι πολιτισμό, αφού αντλήσουμε από τους παλιούς όσα έχουν να μας προσφέρουν. Ζητάμε να εισάγουμε ολόφρεσκο στη νέα εποχή το απόσταγμα του έργου τους.
Όσο κι αν τιμούμε τους Αρχαίους Έλληνες, όσο κι αν σεβόμαστε βαθύτατα τις προηγούμενες γενιές, περήφανοι θέλουμε να ‘μαστε μονάχα γι’ αυτά που θα γεννά η σύγχρονη ψυχή μας. Στην Ελληνική Πολιτεία ο πολιτισμός δεν θ’ αποτελεί αποπαίδι, αλλά επένδυση για το παρόν και το μέλλον.
Στόχος μας είναι το ελληνικό πνεύμα να ξαναγίνει αυτό που κάποτε ήταν και που οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί δεν το έχουν ακόμα ξεχάσει: Η κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού κατά τον 21ο αιώνα και μια διαρκής πρωτοπορία στις ιδέες, στην πολιτική, στις επιστήμες.
Η βαρύτιμη κληρονομιά που μας έχει παραδοθεί και της οποίας το αιδήμον ελλαδικό κράτος υπήρξε συστηματικά ανάξιο, η ελληνική γραμματεία, μπορεί να γίνει ένας σημαντικός πόρος, πλουτοπαραγωγικός όσο και πολιτικός σε διεθνές επίπεδο, και θ’ αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δεν λατρεύουμε τον δυτικό πολιτισμό, ούτε και τον αποστρεφόμαστε. Στεκόμαστε κριτικά απέναντί του, όπως κάνουμε με τον ελληνικό και με κάθε άλλον. Υπάρχουν πολλά πνευματικά επιτεύγματα των δυτικών εθνών, απ’ όπου θα είχαμε κάμποσα να διδαχτούμε.
Μέσα από το χάος του ιστορικού υλικού που έχουμε στη διάθεσή μας, επιλέγουμε μια παράδοση, την λεγόμενη από τον Καστοριάδη ως ελληνοδυτική, μιας και το ίδιο το γεγονός του κρίνειν και του επιλέγειν έγινε ιστορικά για πρώτη φορά πραγματικό και δυνατό μέσα στα πλαίσια τούτης της παράδοσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι την επιλέγουμε για να της μείνουμε δούλοι. Επιλέγουμε την ελληνοδυτική παράδοση, ακριβώς επειδή η αμφισβήτηση της ίδιας της παράδοσης αποτελεί κύριο εγγενές χαρακτηριστικό της.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι μόνο η Δύση, που γέννησε αξιόλογα πολιτισμικά έργα. Ο ρώσικος, ο κινεζικός, ο ιαπωνικός, ο αιγυπτιακός, ο αραβικός, ο ινδικός και άλλοι πολιτισμοί, έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα στην παγκόσμια κληρονομιά. Οι Κοινωνιστές δεν μοιραζόμαστε την καταφρόνεση της δυτικής κουλτούρας, απέναντι στην ανατολική παράδοση. Τρέφουμε βαθύτατο σεβασμό προς όλες τις κουλτούρες, λόγιες και λαϊκές, φτάνει να σέβονται την αυταξία του ανθρώπου και τα βασικά του δικαιώματα. Η Ελλάδα υπήρξε πάντοτε το πολιτισμικό χωνευτήρι Δύσης κι Ανατολής κι αυτό παραμένει τ’ όραμά μας για το μέλλον της.
Η δημοσίευση γίνεται ταυτόχρονα στην Σφήκα στον Άνεμο Αντίστασης και στο Great Chaos
Σημείωση: Το παραπάνω σύγγραμμα δεν θεωρείται ως θέσφατο αλλά αποτελεί την δική μας συνεισφορά στο ενιαίο δημοκρατικό κίνημα και είναι ανοικτό σε ευρεία διαβούλευση...
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου