Τα αρχαία λατομεία της Πάρου βρίσκονται στη θέση «Μαράθι» σε απόσταση περίπου 5 χλμ από την πρωτεύουσα Παροικία. Τα λατομεία αυτά είναι γνωστά από το εξαιρετικής ποιότητας λευκό μάρμαρο, την «Παρία λίθο», που εξορυσσόταν εκεί από τον 7ο π.Χ. αιώνα και ήταν πηγή πλούτου για το νησί της Πάρου. Από εδώ εξορυσσόταν το ξακουστό παριανό μάρμαρο ή αλλιώς «λυχνίτης», γιατί η διαδικασία εξόρυξής του γινόταν μέσα από βαθιές στοές υπό το φως των λύχνων.
Από το μάρμαρο αυτό έχουν κατασκευαστεί πασίγνωστα γλυπτά όπως η Αφροδίτη της Μήλου, ο Ερμής του Πραξιτέλους και η Νίκη της Σαμοθράκηςη, οι Κόρες της Ακρόπολης, η Νίκη της Δήλου. Επίσης από το παριανό μάρμαρο έχου κατασκευαστεί ο ναός του Απόλλωνα και ο θησαυρός των Σίφνιων στους Δελφούς, ο ναός του Δία στην Ολυμπία, ο ναός του Απόλλωνα στην Δήλο.
Η λειτουργία των φημισμένων λατομείων σταμάτησε κάπου στα μέσα του 7ου μ.Χ. αιώνα. Στα επόμενα Βυζαντινά χρόνια, κατά την Ενετοκρατία και κατά την Τουρκοκρατία βρέθηκαν σε αδράνεια, για να επαναλειτουργήσουν πολύ αργότερα, το 19ο αιώνα, μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Στην τελευταία αυτή φάση εκμετάλλευσης των λατομείων, δύο εταιρείες ανέλαβαν την επαναλειτουργία των εγκαταστάσεων: η Ελληνική Εταιρεία Μαρμάρων της Πάρου και η (Γαλλο)βελγική Εταιρεία, αλλά η όλη προσπάθεια τελικώς απέτυχε.
Την περίοδο 1879-1881 δαπανήθηκαν από τη Βελγική εταιρεία τεράστια ποσά για την αξιοποίησή τους. Γύρω από τα λατομεία χτίστηκαν τότε δύο ατμοκίνητα βιομηχανικά κτίρια, ενώ παράλληλα κατασκευάστηκε μια σιδηροδρομική γραμμή με βαγονέτα που μετέφεραν τους μαρμάρινους όγκους στο λιμάνι της Παροικίας, κι από εκεί στις αγορές του εξωτερικού. Στις αρχές του 20ού αιώνα η επιχείρηση χρεοκόπησε αφήνοντας πίσω μόνο τα ερείπια των κτιρίων να θυμίζουν την εποχή της δράσης της.
Η εξόρυξη του μαρμάρου γινόταν με δύο τρόπους. Στα υπαίθρια λατομεία εξαγόταν ο “λευκός λίθος”, κατάλληλος για την κατασκευή ναών και κτιρίων, και από τις υπόγειες στοές εξορυσσόταν -υπό το φως των λυχναριών- το λεπτόκοκκο και διάφανο μάρμαρο της αγαλματοποιίας, που ονομάστηκε για αυτό το λόγο λυχνίτης. Το παριανό μάρμαρο διέθετε ιδιαίτερη διαύγεια και διαφάνεια, που επέτρεπε στο φως να φθάσει σε βάθος 3,5 εκατοστών (το αντίστοιχο πεντελικό επιτρέπει σε βάθος μόνο 1,5 εκατοστών).
Σήμερα η επίσκεψη στις αρχαίες στοές είναι δυνατή κυρίως από δύο εισόδους, ενώ συνολικά πρέπει να σώζονται τρεις. Η νότια είσοδος οδηγεί στη "σπηλιά" με το εντυπωσιακό ανάγλυφο αφιερωμένο στις Νύμφες και τον Πάνα, με παραστάσεις των θεών του Ολύμπου! Η βραχογραφία φέρει στο κάτω μέρος την επιγραφή "ΑΔΑΜΑΣ ΟΔΡΥΣΗΣ ΝΥΜΦΑΙΣ", που χρονολογείται στα 350-325 π.Χ. Η επιγραφή αυτή πρέπει να σχετίζεται με την αρχαία ονομασία του λατομείου ως "Λατομείο των Νυμφών".
ΠΗΓΗ: Από ανάρτηση του Αντρέας Καρποδίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου