Μιλούσα τις προάλλες με φίλο γεωπόνο και μου είπε το εξής απλό και εφικτό και ανώδυνο: «Φαντάσου δέκα εκατομμύρια Ελληνες να φύτευαν όλοι τους από ένα -μόνο ένα- καρποφόρο δέντρο, στην αυλή τους, στο εξοχικό τους, στο μπαλκόνι της πολυκατοικίας τους. Θα άλλαζε όψη (υπερβολή) η χώρα».
Δεν ξέρω αν θα άλλαζε η όψη της χώρας, το σίγουρο είναι πως θα φαινόταν ή θα γινόταν πιο όμορφη, πιο υγιής, πιο αισθητική. Μαζί της, νομίζω, θα άλλαζε και η νοοτροπία πολλών, κυρίως των παιδιών, που θα έρχονταν σε επαφή με τις μυρωδιές του χώματος, της γης, με το σώμα του φυτού, του δέντρου· θα αποκτούσαν ευθύνη για τη φροντίδα του και αγωνία να το δουν να ορθώνεται περήφανο· ευτυχία όταν θα έβλεπαν τους καρπούς να σχηματίζονται και απόλαυση όταν οι χυμοί του θα δρόσιζαν τον οισοφάγο τους.
Μια μικρή μύηση στη δίαιτα της οικουμένης, ξεκινώντας από τα ελάχιστα τετραγωνικά της φύτευσης και μια γνώση του καιρού, του μικροκλίματος, της ποικιλίας των καρπών-δέντρων, των φυτικών ενισχυτικών φαρμάκων.
Το πότισμα, η λίπανση, το κλάδεμα αναγκάζουν τα παιδιά να δουν τα δέντρα σαν έναν φίλο τους, ζωντανό, ωραίο οργανισμό, με τον οποίο μπορούν να συνομιλούν. Απλά μαθήματα για απόκτηση φυσικής συνείδησης· ευαισθησία, ηπιότητα στη σκέψη και τη συμπεριφορά και σεβασμός. Επίσκεψη λεξικών (έστω ηλεκτρονικών) για πρόσκτηση επιπλέον γνώσεων. Σχολείο!
Φυτεύοντας ένα δέντρο φυτρώνουν η ομορφιά και οι ιδέες (και οι ανάγκες -γιατί όχι- ικανοποιούνται σ' έναν μικρό βαθμό). Ενισχύονται επίσης τα αισθήματα φροντίδας και επιμέλειας, συνέπειας και συνεχούς παρακολούθησης· όλα τούτα βοηθάνε στην καθημερινότητα του γενικότερου βίου των παιδιών.
Οι καρποί δεν είναι απλώς εδώδιμοι, αποκτούν και μια συμβολικότητα των προσπαθειών που καταβάλλουν στη ζωή τους (καρπός προσπάθειας ετών...). Εννοιες πλούσιες: ανθοφορία, σκληρότητα, αντοχή, θερμοκρασία, ευδοκίμηση, βαθύρριζη, επιπολαιόρριζη, ψύχος, παγετός, φύλλωμα, ποικιλία, γλυκύτητα, ωρίμαση, αναζωογόνηση, φλοιός, σάρκα...
Κι άλλες πολλές που ενδυναμώνουν τη φυσική σοφία και οπλίζουν τα παιδιά με αυτοπεποίθηση και αγάπη για τη φύση, την οποία δύσκολα πλέον βλέπουν ή αισθάνονται.
Οχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους ενήλικους. Πολλοί από τους τελευταίους γνωρίζουν και πόσο ψυχοθεραπευτική (ψυχαγωγική) είναι η επαφή με τα δέντρα και το χώμα, πόσο θαυμάσια χρονικά διαδικασία είναι το φύτεμα και μεγάλωμα ενός δέντρου.
Οι Κινέζοι, νομίζω, έχουν αποφανθεί ότι όποιος δεν φύτεψε έστω ένα δέντρο στη ζωή του, ε, δεν κατάλαβε και πολύ καλά (ή μήπως καθόλου;) το νόημα της Ζωής. Η γέννηση, η ζωή, τα χρώματα, οι χυμοί: ένα θαύμα.
Γιατί να μη μάθουμε να ζούμε ανάμεσα στα θαύματα; Και γιατί να μη γινόμαστε θαυματουργοί; Κανένα μνημόνιο δεν μπορεί να μας στερήσει αυτό το υπέροχο συναίσθημα. Γιατί να μην το συνειδητοποιήσουμε; Γεωπόνοι, γεώχαροι. Εξάλλου, χους εσμέν και λοιπά. Επιστροφή στη χαρά και τη δημιουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου