Ρίο: Μετά τους Αγώνες η κόλαση

[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου /ARti news / 01.08.16 ]

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο ξεκινούν στις 5 Αυγούστου αφού η αύξηση του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού κάλυψε τα κενά. Γιατροί, αστυνομικοί και πολλές άλλες επαγγελματικές κατηγορίες του Δημοσίου είναι δυσαρεστημένες από την έλλειψη χρημάτων. Και όλοι αναρωτιούνται, τι θα συμβεί, όταν οι αγώνες τελειώσουν;


Ο υπουργός Υγείας της Πολιτείας του Ρίο κάθεται με δάκρυα στα μάτια στο γραφείο του κυβερνήτη, ο υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας επισκέπτεται μια μονάδα της αστυνομίας, και καταλήγει να αγοράζει από την τσέπη του έξι δεσμίδες χαρτιού, η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να βάλει βενζίνη στα κρατικά αυτοκίνητα, πτώματα συσσωρεύονται στην ιατροδικαστική υπηρεσία επειδή οι εργαζόμενοι για την καθαριότητα έχουν να πληρωθούν τρεις μήνες, γενικά οι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν την 5^η Αυγούστου, εξακολουθούν να περιμένουν τον μισό μισθό του Μαΐου. Η οικονομική «ένεση» θα κρατήσει μέχρι το τέλος των αγώνων, μετά τι; Η κόλαση. Η συμφορά είναι ήδη εκεί, στους δρόμους του Ρίο, μόνο που καμία τηλεοπτική κάμερα δεν τη δείχνει, κανένα ρεπορτάζ δεν την αποκαλύπτει. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που προκάλεσαν την οικονομική και ανθρωπιστική κρίση, οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα την κρύψουν για όσο διάστημα διαρκέσουν.

Έτσι, μετά το υπερθέαμα και τα εκατομμύρια των φανταχτερών διαφημίσεων, μετά τις εικόνες με τις μουλάτες στις παραλίες, προς τέρψη των ηλιθίων όπου Γης, θα έρθει σαν –τάχα- κεραυνός εν αιθρία η ΚΟΛΑΣΗ, που θα προκύψει ως η άλλη πλευρά ενός κόσμου ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥ,  Έξυπνου, ψηφιακού, του 1% των ανθρώπων του πλανήτη. Το υπόλοιπο 99% είναι το καταραμένο απόθεμα, αναλώσιμο και ανακυκλώσιμο, όπως τα σκουπίδια…

Αλλά ποιο είναι αυτό το ευτυχισμένο 1%; Όπως έχουμε ξαναγράψει είναι οι πολυεθνικές που θησαυρίζουν από τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως αυτά του ποδοσφαίρου και των Ολυμπιακών αγώνων, που χρησιμοποιούν ως «όχημα», θεσμούς όπως η FIFA ή η ΔΟΕ. Γνωστές οι δωροδοκίες στελεχών τους, όπως ο Μ. Πλατινί, που κατηγόρησε τους βραζιλιάνους ότι περίμεναν το μουντιάλ για να διαδηλώσουν! Το ίδιο και χειρότερα ο Edson Arantes do Nascimento, ο περίφημος Πελέ, πρέσβης του Μουντιάλ και της Coca-cola, θεώρησε ότι είναι «νορμάλ» ο θάνατος ενός εργάτη στο υπό ανέγερση στάδιο του Σάο Πάολο (24/3/2014)!

Σε όλες τις χώρες όπου έλαβαν χώρα μεγάλα αθλητικά γεγονότα, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, είχαμε κέρδη για τις πολυεθνικές και τη FIFA και τεράστια αύξηση του χρέους για τις χώρες φιλοξενίας. Στη Νότια Αφρική όπου έγινε το 2010 το παγκόσμιο κύπελο ποδοσφαίρου, το δημόσιο χρέος από 50,3 δις εκτινάχθηκε στα 97 δις ευρώ. Η Βραζιλία ξεκίνησε με πρόβλεψη λειτουργικών εξόδων 800 εκ. και έφθασε τα 2,6 δις. Παράλληλα το δημόσιο (δηλαδή οι βραζιλιάνοι φορολογούμενοι) επιβαρύνθηκε με 13 δις για την κατασκευή των σταδίων. Το Μαρακανά, το στάδιο των γιγαντιαίων τελετών πέρασε στις 13/5/2013 από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Η κοινοπραξία που το ανέλαβε αποτελείται από τη βραζιλιάνικη εταιρεία Odebrecht (την ίδρυσε Γερμανός μετανάστης, το 1944), που ειδικεύεται στα πετροχημικά, την άμυνα, την τεχνολογία και τα logistics, τον δισεκατομμυριούχο Eike Batista (Ομοίως γερμανικής καταγωγής) και την AEG administracao de Estadios do Brasil, θυγατρική της πολυεθνικής Anschutz company που διαχειρίζεται 120 πάρα πολύ μεγάλα στάδια σε ολόκληρο τον κόσμο. Αρκεί να αναφερθεί πως η κατασκευή της «Κορίνθιανς αρένα», 70.000 θέσεων, από 153 εκ. έφθασε στα 450 εκ.! Το ίδιο συνέβη με τις μεταφορές (μετρό, τραμ, λεωφορειακές γραμμές, οδικό δίκτυο), που κόστισαν 3,7 δις ευρώ και προκάλεσαν την αύξηση των εισιτηρίων και κατ’ επέκταση την αφορμή για τις ταραχές. Προηγήθηκαν οι απαλλοτριώσεις και οι μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και μετακινήσεις πληθυσμών κατά το ανάλογο του Πεκίνου. Το Σεπτέμβριο, μάλιστα, του 2011 κατά τη διάρκεια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στις φαβέλες σκοτώθηκαν 800 άνθρωποι. Οι φαβέλες, οι συνοικίες των απόκληρων σήμερα είναι πλήρως στρατιωτικοποιημένες. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Κατάρ όπου θα γίνει το Μουντιάλ του 2022, μετρούμε ήδη 1300 νεκρούς ξένους εργάτες στα εργοτάξια.

Ποιος θα σταματήσει αυτό το κανιβαλικό όργιο; Άγνωστο. Καθώς κι εμείς θα είμαστε εκεί, μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης για να απολαύσουμε το υπερθέαμα, που έχει ως υπόβαθρό του τη δυστυχία εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, εκατομμυρίων παιδιών...